Początki sanktuarium na Górze Iglicznej sięgają 1750 r. Legenda mówi, że wtedy Krzysztof Veit, wyrobnik z Wilkanowa, otrzymał we śnie nakaz, by udać się do Mariazell w Austrii i przynieść stamtąd figurkę Maryi, do której niegdyś modlili się mieszkańcy Hrabstwa Kłodzkiego.

Dwanaście uzdrowień

- Ja na tej ziemi będę wam pomagać w nieszczęściu, jak czyniłam to zawsze - miała obiecać Matka Boża. Oznaczało to, że - skoro tutejsza ludność, po wcieleniu ich ziem do Prus, nie mogła pielgrzymować do sanktuarium w Mariazell - Maryja sama przybędzie, by wspierać ich w kłopotach.
Krzysztof uczynił tak, jak nakazała mu Maryja, a kopię Jej wizerunku powiesił na buku na Górze Iglicznej, by każdy mógł się przed nim pomodlić. W 1776 r. wichura wyrwała drzewo, które przygniotło figurę. Nic jednak się jej nie stało.
Wkrótce okoliczni mieszkańcy wybudowali dla Maryi kaplicę, a 26 czerwca 1777 r. zanotowano pierwsze komisyjnie potwierdzone uzdrowienie. Było nim przywrócenie wzroku chłopcu o nazwisku Franke z Siennej, który oślepł, gdy wpadł do dołu z wapnem. Do 1781 r. było już dwanaście potwierdzonych komisyjnie uzdrowień, co spowodowało, że na Górę Igliczną zaczęli przybywać liczni pielgrzymi.

Przyczyna Naszej Radości

W tym samym roku wierni rozpoczęli budowę świątyni. Sami wnosili materiały budowlane na górę i - pod kierownictwem Andrzeja Jägera z Międzylesia i Józefa Knietiga z Wilkanowa wykonywali prace. Na pamiątkę ich ciężkiej pracy pielgrzymi wędrujący do sanktuarium do dziś niosą na górę szyszki lub kamienie. Pozostawiają je przy krzyżu na zbiegu dróg, niedaleko kościoła.
22 października 1782 r. wikariusz generalny arcybiskupa Pragi, ks. Karol Winter z Międzylesia, poświęcił kościół, nadając mu tytuł Matki Bożej Śnieżnej. Prace wykończeniowe trwały jeszcze kilkadziesiąt lat. Natomiast znajdującą się wewnątrz figurę papież Jan Paweł II ukoronował 21 czerwca 1983 r. we Wrocławiu. Nazwał ją wtedy Matką Bożą Przyczyną Naszej Radości.

U Niej szukam otuchy

Maryja z Góry Iglicznej opiekuje się szczególnie osobami dotkniętymi chorobą oczu, małżeństwami pragnącymi potomstwa, turystami i sportowcami.
- Nasz syn ma problemy ze wzrokiem, przyjechaliśmy więc całą rodziną, prosić o uzdrowienie - wyjaśniają Elżbieta i Ewald Jagła, którzy przybyli do sanktuarium aż z Kędzierzyna Koźla.
- Od czterdziestu dwóch lat u Maryi Przyczyny Naszej Radości szukam otuchy w trudnych chwilach - wyjaśnia Lucjan Morajda. - Ten wizerunek jest mi szczególnie bliski także dlatego, że jestem sportowcem. Chodzę do sanktuarium wraz z rodziną na pasterkę i w Wielką Niedzielę, natomiast na Mszę św. w tygodniu przyjeżdżam na rowerze.
- Byłam świadkiem pielgrzymek do Pani Iglicznej ludzi chorych na żółtaczkę - opowiada Elżbieta Stempniak z Wrocławia - Na górę docierali z trudem. Kilka lat później te same osoby przybywały tu z radością, by u stóp Maryi dziękować za wyzdrowienie.
O tym, że kult Matki Bożej Przyczyny Radości się rozwija, świadczy to, że młodzi coraz częściej biorą tutaj ślub, a liczba Komunii św. rozdawanych w przeciągu 2 ostatnich lat wzrosła o 30%.

Jak można żyć na odludziu

Z sanktuarium bardzo osobiście związany czuje się jego kustosz - ks. Andrzej Adamiak.
- Gdy przyjechałem tu jako nastolatek, brat dziwił się, jak można żyć na takim odludziu - opowiada. - Powiedziałem wtedy, że ja bym mógł, a Matka Boża potraktowała to chyba jako deklarację, gdyż wkrótce po święceniach zaproponowano mi pracę w tym miejscu. Przyjąłem ją z radością.
Od tej pory ks. Andrzej oprócz zwykłych zajęć duszpasterskich, zajmuje się remontami sanktuarium. I, jak zapewnia, często doświadcza, że Maryja troszczy się o to miejsce. Od kilkunastu lat dostrzega, jak wszelkie, nawet najtrudniejsze problemy, rozwiązują się przez nadzwyczajny „zbieg okoliczności”. Tak było na przykład kilka lat temu z budową muru podporowego pod świątynią.
- Gdy stok góry zaczął się tak obsypywać, że groził zsunięciem kościoła, nie miałem pieniędzy na budowę zabezpieczeń - opowiada kustosz. - Spotkałem jednak wielu życzliwych ludzi, którzy pomogli mi przeprowadzić prace.
Dziś kościół jest już bezpieczny, a ks. Andrzej wie, że to zasługa Matki Bożej.

* * *

Msze św. w soboty, niedziele i święta - godz. 12 i 16, w pozostałe dni - godz. 12

Odpusty: przedostatnia niedziela czerwca (Matki Bożej Przyczyny Naszej Radości) - godz. 13; pierwsza niedziela sierpnia (Matki Bożej Śnieżnej) - godz. 13

* * *

Dojazd do sanktuarium:

do Międzygórza, a stamtąd na Górę Igliczną szlakiem:
- zielonym, najbardziej forsownym (przez zaporę wodną), 90 min., w dół 75 min.
- żółtym (przez Ogród Bajek) - ok. 90 min., w dół 60 min.
- czerwonym, najkrótszym (obok wodospadu Wilczki) - ok. 60 min., w dół 45 min.
do Marianówki i dalej żółtym szlakiem (ok. 70 min, w dół 45 min.)
Na dojazd do sanktuarium samochodem trzeba mieć pozwolenie z Nadleśnictwa Międzygórza, tel. 074/81-26-342.
Podanie, z terminem i celem wyjazdu, można wysłać listem (Nadleśnictwo Międzygórze, ul. 1000-lecia Państwa Polskiego 7, 57-530 Międzylesie), faxem (074/81-26-385) lub e-mailem miedzylesie@lasy-wroclaw.pl.
Noclegi można wykupić w pensjonatach w Międzygórzu.