Błogosławiony ks. Michał Sopoćko, spowiednik św. siostry Faustyny Kowalskiej, może zostać patronem Białegostoku - zgodziła się na to Stolica Apostolska. W maju ub. roku wystąpili o to radni. Na sesji w połowie lutego rada zajmie się stosowną uchwałą.

W środę biuro Rady Miasta Białystok poinformowało o sesji zwołanej przez przewodniczącego rady na 15 lutego (przypada wówczas 41. rocznica śmierci ks. Sopoćki - red). W jej programie jest tylko jeden punkt: rozpatrzenie projektu uchwały w sprawie przyjęcia duchownego za patrona miasta.

Ks. Sopoćko przez znaczną część swego życia związany był z Białymstokiem; tam też zmarł. W maju ub. roku radni przyjęli większością głosów stanowisko, w którym „wyrazili wolę ustanowienia błogosławionego księdza Michała Sopoćki patronem miasta Białegostoku”. Zrobili to z inicjatywy stowarzyszenia Czcicieli Miłosierdzia Bożego, które zebrało kilka tysięcy podpisów pod takim apelem.

Za stanowiskiem zagłosowało wtedy dwudziestu radnych, dwóch było przeciw, a jeden wstrzymał się od głosu.

Rada formalnie wystąpiła wówczas o decyzję do Stolicy Apostolskiej. A ta - jak wynika z uzasadnienia do projektu uchwały, którą w lutym zajmą się radni - 7 stycznia tego roku zatwierdziła dekretem ks. Sopoćkę na patrona Białegostoku.

Postać błogosławionego księdza Michała Sopoćki jest znana w Polsce i na świecie, a tym samym może odegrać istotną rolę w kształtowaniu wizerunku Miasta Białystok – napisali radni w uzasadnieniu do projektu uchwały.

Świętem patrona ma być 28 września - tego dnia 2008 roku w Białymstoku odbyła się beatyfikacja ks. Michała Sopoćki.

Ks. Michał Sopoćko (1888-1975) był orędownikiem i głosicielem kultu Miłosierdzia Bożego, w latach 1933-36 był w Wilnie spowiednikiem, powiernikiem i przewodnikiem duchowym siostry Faustyny Kowalskiej, kanonizowanej przez papieża Jana Pawła II w 2000 roku.

Dzięki niej stał się głosicielem prawdy o miłosierdziu, zabiegał o ustanowienie święta miłosierdzia, w 1934 roku przyczynił się do powstania pierwszego obrazu Jezusa Miłosiernego, namalowanego według wskazań Faustyny z jej objawień. Dzięki niemu, w czasie wojny powstało nowe zgromadzenie zakonne Sióstr Jezusa Miłosiernego, nazywanych faustynkami.

Liczne publikacje księdza Sopoćki dały liturgiczne podstawy kultu Miłosierdzia Bożego w Kościele. Do Białegostoku ks. Sopoćko trafił w 1947 roku. Został wysłany do tamtejszego seminarium (Białystok był wówczas w archidiecezji wileńskiej) przez metropolitę wileńskiego abpa Romualda Jałbrzykowskiego. W Wilnie groziło mu aresztowanie za potajemne nauczanie katechezy, musiał się ukrywać.

W seminarium duchownym w Białymstoku ks. Sopoćko był nauczycielem i wychowawcą alumnów. Wykładał m.in. pedagogikę, teologię pastoralną, teologię ascetyczną. Uczył też języka łacińskiego i rosyjskiego. W 1962 roku przeszedł na emeryturę. Pracował jednak dalej jako duszpasterz w kaplicy przy domu zakonnym przy ulicy Poleskiej w Białymstoku. Tam mieszkał do śmierci 15 lutego 1975 roku.

Jego proces beatyfikacyjny trwał do 1993 roku. W 2002 r. cała dokumentacja procesu trafiła do Watykanu. Dwa lata później komisja teologów oceniła ją pozytywnie, a w Stolicy Apostolskiej ogłoszono dekret o heroiczności cnót Sługi Bożego ks. Michała Sopoćki. W grudniu 2007 r. Kościół oficjalnie uznał cud za jego wstawiennictwem - było to uzdrowienie z zatrucia środkiem chemicznym, przypadek niewytłumaczalny z naukowego punktu widzenia.

Po beatyfikacji ks. Sopoćki białostockie sanktuarium Miłosierdzia Bożego stało się miejscem licznych pielgrzymek wiernych, a relikwie błogosławionego zostały rozesłane do kilkuset miejsc na całym świecie.