W diecezji sosnowieckiej dotąd był tylko jeden nadzwyczajny szafarz Komunii świętej. 23 listopada ubiegłego roku sytuacja znacznie się zmieniła. Tego dnia nasz biskup diecezjalny Grzegorz Kaszak ustanowił, po raz pierwszy w historii diecezji sosnowieckiej, aż dwudziestu nadzwyczajnych szafarzy Komunii świętej. Po czterech miesiącach posługiwania szafarze spotkali się na wielkopostnym dniu skupienia w Domu św. Józefa. Miejsce zostało obrane nieprzypadkowo, bowiem właśnie tutaj przygotowywali się do pełnienia swej posługi. Na spotkanie szafarze przybyli wraz z małżonkami.

Dwudziestu nadzwyczajnych

Wśród dwudziestu mężczyzn pełniących w naszej diecezji posługę nadzwyczajnego szafarza Komunii świętej są osoby w wieku od 24 do 63 lat. Za sobą mają już pierwsze doświadczenia w pomaganiu kapłanom w posłudze rozdzielania Komunii św. w kościołach i szpitalach oraz zanoszeniu Komunii św. chorym do domów.

Dotychczas posługę tę pełniła w naszej diecezji jedna osoba - Andrzej Klimczak z parafii pw. św. Barbary w Sosnowcu, który przyjął ją z rąk Biskupa Katowickiego. Wielkopostny dzień skupienia, podczas którego spotkali się w Domu św. Józefa nadzwyczajni szafarze Komunii świętej z diecezji sosnowieckiej stał się okazją do świętowania jubileuszu 10-lecia pełnienia posługi przez Andrzeja Klimczaka. Był tort, życzenia i serdeczności od wszystkich zgromadzonych. Jubilat podczas pełnienia swojej posługi wspomagał rozdzielanie Komunii świętej nie tylko w swojej parafii, ale także w szpitalach oraz dla podopiecznych domowego hospicjum św. Tomasza w Sosnowcu, któremu się poświęca. Jak sam mówi o sobie, swoje zaangażowanie religijne zawdzięcza ciężkiemu wypadkowi w pracy, które to doświadczenie pozwoliło mu inaczej spojrzeć na życie - nawrócić się, zmienić priorytety, pogłębić religijną wiedzę przez podjęcie studiów teologicznych i zacząć służyć bliźniemu pracą i modlitwą poprzez angażowanie się w kolejne wspólnoty chrześcijańskie.

Wiara i sakramenty

Podczas wielkopostnego dnia skupienia nadzwyczajni szafarze Komunii świętej diecezji sosnowieckiej uczestniczyli w Mszy św. pod przewodnictwem i z homilią ks. prał. dr. Czesława Tomczyka. Zaznaczył on, że nadzwyczajnych szafarzy łączy zaangażowanie i praca na rzecz swoich wspólnot parafialnych, a także działalność w ruchach i stowarzyszeniach diecezjalnych. Przypomniał także o ścisłej zależności między wiarą a sakramentami, które umacniają ją i rozwijają, pozwalając prawdziwie przylgnąć do Pana Boga. Przywołał także obrazy z czasów II wojny światowej, kiedy to brak duchowieństwa, często więzionego przez Niemców w obozach koncentracyjnych, spowodował, że ludzie świeccy ukrywali i troszczyli się o Najświętszy Sakrament. Przypomniał wreszcie zdanie z encykliki „Ecclesia de Eucharistia” Ojca Świętego Jana Pawła II: „Nikomu nie można zezwolić na niedocenianie powierzonej nam tajemnicy. Jest ona zbyt wielka, ażeby ktoś mógł pozwolić sobie na traktowanie jej wedle własnej oceny, która nie szanowałaby jej świętego charakteru i jej wymiaru powszechnego”. - Nigdy za dużo miłości do Chrystusa w Eucharystii. Nigdy się w swojej posłudze nie spieszcie! - podkreślał w homilii ks. prał. Czesław Tomczyk.

Obdarzeni zaufaniem

Funkcja nadzwyczajnych szafarzy Komunii świętej na terenie Polski ustanowiona została na 240. Konferencji Plenarnej Episkopatu Polski, 2 maja 1990 r. Uchwała mówi, że kandydaci powinni odznaczać się właściwym życiem moralnym i pobożnością, mieć wykształcenie minimum średnie i znać podstawowe prawdy teologiczne, zwłaszcza odnoszące się do Kościoła oraz Eucharystii. Funkcja ta powierzana jest na rok, a potem przedłużana.

Ojciec Święty Jan Paweł II wskazywał na powszechne kapłaństwo wiernych jako źródło ich apostolskiego zaangażowania, także poprzez posługę liturgiczną. Kapłaństwo zaś powszechne z kolei ma swoją podstawę w sakramencie chrztu świętego i bierzmowania.

Mówił więc Papież Polak, zwracając się do księży: „Trzeba świeckich darzyć zaufaniem. Mają oni, jak uczy Sobór Watykański, swoje miejsce i swoje zadanie w wykonywaniu potrójnej misji Chrystusa w Kościele. Jest w nich wielki potencjał dobrej woli, kompetencji i gotowości służenia”.