W wyszukiwarce dostępne są dane z pięciu warszawskich cmentarzy: Starych Powązek, komunalnego północnego, cmentarza Wojskowego na Powązkach, części cmentarza Ewangelicko-Augsburskiego i części cmentarza Prawosławnego na Woli.

By skorzystać z serwisu należy wejść na stronę https://testmapa.um.warszawa.pl/ wybrać kafelek "wyszukiwarka pochowanych" a następnie, korzystając z pionowego menu po lewej stronie, wybrać nekropolię, wpisać dane osoby pochowanej itp. Im więcej danych, jak np. data śmierci – tym wskazanie będzie dokładniejsze. Wyszukiwarka znajdzie osoby pochowane do 2019 r.

Pomysł na inwentaryzację grobów na warszawskich cmentarzach zabytkowych powstał w biurze stołecznego konserwatora zabytków. Prace rozpoczęto w 2009 r. od najstarszego z nich, Powązek, założonego w 1790 r. Inwentaryzację nagrobków tej nekropolii zakończono w 2019 r.

Ze Starych Powązek spisano ponad 98 tys. grobów, pól grobowych i tablic memoratywnych. Pochówki są w 436 kwaterach, w Alei Zasłużonych i w katakumbach. Praca trwała 10 lat.

W trakcie prowadzenia inwentaryzacji powstawała elektroniczna baza danych z informacjami o wyglądzie, stanie zachowania i lokalizacji wszystkich obiektów.

"Dzięki połączeniu jej z internetowym serwisem mapowym i znajdującą się tam wyszukiwarką zgromadzona dokumentacja jest powszechnie dostępna. Warszawiacy mogą za jej pomocą odnaleźć położenie grobu swojego przodka lub osoby, którą się interesują" – przekazało biuro konserwatora.

Historycy, varsavianiści i konserwatorzy zabytków po bardziej szczegółowe informacje mogą się zgłosić do biura konserwatora.

Projekt był pierwszym w historii cmentarza przedsięwzięciem na taką skalę. Wcześniejsze działania inwentarzowe prowadzone były wybiórczo. Skupiano się w nich zazwyczaj na najstarszej części nekropolii lub spisywano jedynie pomniki wyjątkowe pod względem artystycznym lub poświęcone znanym osobom.

Najciekawszym i jednocześnie najtrudniejszym aspektem pracy inwentaryzatorów na Powązkach było odczytywanie zatartych, nieczytelnych inskrypcji. Wypróbowanych zostało kilka metod.

"Ostatecznie jednak najlepsze rezultaty przynosiło polewanie wodą, a także podświetlanie inskrypcji pod odpowiednim kątem, by wydobyć kontrast między płaską powierzchnią a głębią liter. Często zdarzały się także pomniki porośnięte mchem, przysypane ziemią i porośnięte roślinnością. W takich przypadkach niewiele można było zrobić, ponieważ zespół nie miał uprawnień konserwatorskich, aby oczyścić kamień. Finalnie inskrypcje skryte pod mchem udawało się jednak zazwyczaj odszyfrować za pomocą dotyku" – wyjaśniło biuro konserwatora. (PAP)

mas/ joz/