Jego życie było pełne oddania Bogu, Kościołowi i ludziom - mówił ks. prał. Krzysztof Moszumański, podczas Mszy Świętej poprzedzającej odsłonięcie tablicy pamięci cenionego kapłana i Sybiraka.
Wielka osobowość, charyzmat i oddanie sprawom Bożym ks. prał. Stanisława Pająka, sprawiły, że parafianie oraz ludzie dobrej woli ufundowali pośmiertną, pamiątkową tablicę w dowód pamięci, czci i szacunku dla wieloletniego proboszcza parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa na wałbrzyskim Poniatowie.
Uroczystościom w niedzielę 22 października przewodniczył ks. prał. Krzysztof Moszumański. - Księdza Stanisława ukochaliśmy za to, że jego życie było zgodne z osobiście głoszoną prawdą Ewangelii. Do końca trwał na posterunku swojego pasterzowania. Niech dobry Bóg przyjmie swojego wiernego sługę i wynagrodzi go nagrodą wieczną w Królestwie Niebieskim, za życie pełne oddania Bogu, Kościołowi i ludziom - mówił dziekan dekanatu Wałbrzych – Północ, który w asyście, ks. kan. Kazimierza Kordka i ks. Krzysztofa Myszogląda poświęcił znajdującą się przed kościołem, pamiątkową tablicę.
Uroczystego odsłonięcia tablicy dokonali przedstawiciele duchowieństwa, parafii, rodziny zmarłego kapłana oraz Związku Sybiraków, dla których wieloletnim kapelanem był ks. prał. Pająk. W uroczystościach udział wzięły licznie poczty sztandarowe, harcerze oraz lokalna społeczność.
Ks. prał. Stanisław Pająk miał 92 lata, zmarł 2 kwietnia 2023 roku idąc na Mszę świętą w uroczystość Niedzieli Męki Pańskiej.
Po Mszy świętej bp Ignacy odmówił litanię do Świętych Aniołów Stróżów oraz zawierzył parafię duchom niebieskim
- Na ziemskie wygnanie dał nam Pan niebieskich opiekunów, którzy czuwają nad nami w dzień i w nocy – mówił 2 października ks. kan. Wiesław Rusin, witając przybyłych na odpust parafialny.
- W tym czasie, kiedy potęgują się siły zła, potrzebujemy pomocy archaniołów i aniołów stróżów – dodał prepozyt wałbrzyskiej kapituły kolegiackiej, który na doroczne święto jedynej parafii w diecezji, której patronują Święci Aniołowie Stróżowie, zaprosił pierwszego biskupa świdnickiego.
– Francesco! Francesco! – głos Marii Giuseppy odbijał się od niskich kamiennych domków przy ul. Vico Storto Valle w Pietrelcinie. Ale chłopca nigdzie nie było widać, mały urwis znów gdzieś przepadł. Może jest w kościele albo na pastwisku w Piana Romana? A tu kabaczki stygną i ciecierzyca na stole. W całym domu pachnie peperonatą. – Francesco!
Maria Giuseppa De Nunzio i Grazio Forgione pobrali się 8 czerwca 1881 r. w Pietrelcinie. W powietrzu czuć już było zapach letniej suszy i upałów. Wieczory wydłużały się. Panna młoda pochodziła z rodziny zamożnej, pan młody – z dużo skromniejszej. Miłość, która im się zdarzyła, zniwelowała tę różnicę. Żadne z nich nie potrafiło ani czytać, ani pisać. Oboje szanowali religijne obyczaje. Giuseppa pościła w środy, piątki i soboty. Małżonkowie lubili się kłócić. Grazio często podnosił głos na dzieci, a Giuseppa stawała w ich obronie. Sprzeczki wywoływały też „nadprogramowe”, zdaniem męża, wydatki żony. Nie byli zamożni. Uprawiali trochę drzew oliwnych i owocowych. Mieli małą winnicę, która rodziła winogrona, a w pobliżu domu rosło drzewo figowe. Dom rodziny Forgione słynął z gościnności, Giuseppa nikogo nie wypuściła bez kolacji. Grazio ciężko pracował. Gdy po latach syn Francesco zapragnął być księdzem, ojciec, by sprostać wydatkom na edukację, wyjechał za chlebem do Ameryki. Kapłaństwo syna napawało go dumą. Wiele lat później, już w San Giovanni Rotondo, Grazio chciał ucałować rękę syna. Ojciec Pio jednak od razu ją cofnął, mówiąc, że nigdy w życiu się na to nie zgodzi, że to dzieci całują ręce rodziców, a nie rodzice – syna. „Ale ja nie chcę całować ręki syna, tylko rękę kapłana” – odpowiedział Grazio Forgione, rolnik z Pietrelciny.
W parafii św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Górze coraz mocniej szerzy się kult św. Rity. 22 września minął rok, kiedy zainaugurowano nabożeństwa ku czci świętej z Cascii. Dziś już św. Rita ma swoją kapliczkę w Górze.
Pierwsze nabożeństwo do św. Rity odbyło się 22 września 2024 roku. - Miałem taką potrzebę serca - mówi ks. Wiesław Mąkosa, wikariusz, dodając: - Zaproponowałem księdzu proboszczowi Henrykowi Wachowiakowi, aby takie nabożeństwo odbywało się w naszej parafii. Zgodził się bez zastanowienia. Była to dla mnie wielka radość, zwłaszcza, że wtedy byłem nowym księdzem w parafii, bo zaledwie kilkanaście dni wcześniej tutaj przybyłem. Nabożeństwo cieszy się dużym zainteresowaniem, bo przychodzi około 120 osób, nie tylko z naszej parafii. Na każde nabożeństwo kupuję róże, które wierni zabierają po poświęceniu i po nabożeństwie do domu.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
