Dnia 11 grudnia 2010 r. w Sandomierzu, w 31. rocznicę śmierci ks. Wincentego Granata, został zorganizowany Dzień Modlitwy i Refleksji: Wokół osoby i myśli sługi Bożego ks. Wincentego Granata. W ramach Dnia odbyła się sesja w Wyższym Seminarium Duchownym, a następnie w kościele seminaryjnym została odprawiona uroczysta Msza św., koncelebrowana pod przewodnictwem pasterza diecezji sandomierskiej bp. Krzysztofa Nitkiewicza, w intencji beatyfikacji Sługi Bożego. Homilię wygłosił pasterz radomski bp Henryk Tomasik. Po Mszy św. biskup pomocniczy archidiecezji lubelskiej Artur Miziński poświęcił tablicę upamiętniającą sługę Bożego ks. Wincentego Granata, która znajduje się w kościele seminaryjnym, w miejscu złożenia jego doczesnych szczątków, ekshumowanych z pierwszego pochówku pod koniec listopada 2010 r.
Sympozjum umożliwiło spojrzenie na kandydata na ołtarze z perspektywy teologii oraz ukazało go jako człowieka wybitnego zarówno intelektualnie, jak i moralnie.
Jako pokłosie tego spotkania w maju 2011 r. Wydawnictwo Diecezjalne w Sandomierzu wydało publikację „Jego świadectwo trwa... Wokół sesji poświęconej życiu i myśli sługi Bożego ks. Wincentego Granata” (Sandomierz, 11 grudnia 2010 r., red. Z. Janiec, Sandomierz 2011, s. 188, 1 nlb., ilustr.).
Publikacja, poza tekstami wstępnymi, składa się z trzech części: „Świadectwo myśli. Uczniowie śladem Mistrza”; „Świadectwo ks. Wincentego Granata w świetle mediów”; „Świadectwo wiary. Nasza modlitwa wyrazem obecności sługi Bożego w życiu Kościoła”.
W słowie wstępnym czytamy: „Mamy nadzieję, że wezwanie, zawarte w Liście do Efezjan, «aby żyć prawdą w miłości» (Ef 4, 15), tak istotne w życiu i posłudze ks. Wincentego Granata, będzie także dla Czytelników drogowskazem na drodze do świętości”.
Publikacja została wzbogacona przez zamieszczone ilustracje i indeks nazwisk. Wieńczy ją modlitwa o beatyfikację Sługi Bożego.
Biskup San Miniato, Giovanni Paccosi, ogłosił, że ks. Marco Billeri, prezbiter diecezji toskańskiej, został mianowany przez Ojca Świętego jego drugim sekretarzem osobistym.
Wyświęcony w 2016 roku, ks. Billeri kontynuował studia w Rzymie, uzyskując doktorat z prawa kanonicznego. Mianowany sędzią Trybunału Kościelnego Toskanii oraz obrońcą węzła małżeńskiej przy Trybunale Diecezjalnym w San Miniato i Volterra, był również ceremoniarzem biskupim i sekretarzem Rady Kapłańskiej. Do tej pory pełnił funkcję wikariusza parafii św. Szczepana i Marcina w San Miniato Basso.
Święty Wacław był Czechem. Jest głównym patronem naszych południowych sąsiadów, czczonym tam jako bohater narodowy i wódz. Był królem męczennikiem, a więc osobą świecką, nie duchowną, i to piastującą niemal najwyższą godność w narodzie i w państwie. Jest przykładem na to, że świętość życia jest nie tylko domeną osób duchownych, ale może być także zrealizowana na najwyższych stanowiskach społecznych. Nie mamy dokładnych danych dotyczących życia św. Wacława. Jego postać ginie w mrokach historii. Historycy wysuwają różne hipotezy co do jego życia. Jest pewne, że Wacław odziedziczył po ojcu tron królewski. Podobno był dobrym, walecznym rycerzem, co nie przeszkadzało mu być także dobrym i wrażliwym na ludzką biedę. Nie jest znana przyczyna jego konfliktu z bratem Bolesławem, który stał się jego zabójcą i następcą na tronie. Nie znamy też bliżej natury i rozwoju konfliktów wewnętrznych oraz ich związków z polityką wobec sąsiadów, które wypełniły jego krótkie rządy i które były prawdopodobnie tłem bratobójstwa. Śmierć Wacława nastąpiła 28 września 929 lub 935 r. w Starym Bolesławcu. Kult Wacława rozwinął się zaraz po jego śmierci. Ciało męczennika przeniesiono do ufundowanego przez niego praskiego kościoła św. Wita. Wczesna cześć znalazła wyraz w bogatym piśmiennictwie poświęconym świętemu. Kult Wacława rozszerzył się z Czech na nasz kraj, zwłaszcza na południowe tereny przygraniczne. Zadziwiające, że Katedra na Wawelu otrzymała jego patronat. Także wspaniały kościół św. Stanisława w Świdnicy ma go jako drugorzędnego patrona.
W kaplicy zamontowano już witraż z oazową symboliką
Ośrodek Szkoleniowo-Formacyjny Myśli Katolicko-Społecznej im. ks. Franciszka Blachnickiego w Zalesiu jest coraz bliższy ukończenia.
Oazowy dom rekolekcyjny k. Bełżyc powstaje na bazie dawnej szkoły. Jest odpowiedzią na tęsknotę członków Ruchu Światło-Życie Archidiecezji Lubelskiej za własną przestrzenią do modlitwy i odpoczynku, ale też wynikiem owocnej współpracy licznych środowisk i wielu darczyńców. – W starej części budynku zakończył się już remont. W miejscu dawnych klas są m.in. pokoje gościnne z pełnym węzłem sanitarnym, które mogą pomieścić ok. 60 osób, tymczasowe sale konferencyjne, a nawet kaplica, w której znajduje się Najświętszy Sakrament – mówi z radością ks. Jerzy Krawczyk. Archidiecezjalny moderator podkreśla, że dzięki środkom, pozyskanym m.in. z archidiecezji lubelskiej, ale też zaangażowaniu wielu osób, prace w starej części szkoły są na ukończeniu.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
