W trudnych latach rozbiorów, na początku XX wieku, bp Józef Sebastian Pelczar, zatroskany o formację kleru, uważał, że polscy księża powinni studiować w sercu Kościoła katolickiego. Dlatego zabiegał o powstanie w Rzymie domu dla polskich kapłanów. Starania świętego biskupa zostały uwieńczone sukcesem - 13 maja 1909 r. uzyskał od Piusa X, wraz z błogosławieństwem, pisemną zgodę na założenie domu. Instytut pod nazwą „Ospizio Polacco” (Hospicjum Polskie) został oficjalnie erygowany 19 marca 1910 r. dekretem „Religioso Polonae gentis”, wydanym przez Świętą Kongregację Konsystorialną. Na jego siedzibę obrano duży budynek przy via Pietro Cavallini 38 w sąsiadującej z Watykanem dzielnicy Prati. Bp Pelczar osobiście poświęcił „Ospizio” 13 listopada 1910 r., a jego pierwszym rektorem został mianowany ks. Andrzej Potulicki. W styczniu 1911 r. do Domu przyjęto pierwszych 7 studentów - od tego momentu minęło dokładnie 100 lat. Przez ten czas z Instytutem zetknęło się ok. 500 księży-studentów. Z tej rzeszy wywodzi się wielu polskich hierarchów oraz profesorów seminariów i kościelnych uczelni. Obecnie rektorem Instytutu jest ks. prał. Bogusław Kośmider.
Z okazji 100-lecia istnienia Polskiego Papieskiego Instytutu Kościelnego zostały zorganizowane w Rzymie uroczyste obchody jubileuszowe. Rozpoczęły się 18 stycznia Mszą św. przy grobie Czcigodnego Sługi Bożego Jana Pawła II. Następnie w siedzibie Instytutu odbyło się sympozjum. Pierwszy dzień uroczystości zakończyły Nieszpory pod przewodnictwem biskupa sosnowieckiego Grzegorza Kaszaka, dawnego rektora Instytutu.
Drugi dzień obchodów 100-lecia Instytutu w Rzymie - 19 stycznia przypadł w liturgiczne wspomnienie bp. Józefa Pelczara, jego założyciela. Wygłoszono kolejne wykłady w ramach jubileuszowego sympozjum. W kaplicy Instytutu miała miejsce uroczysta Msza św. koncelebrowana pod przewodnictwem kard. Zenona Grocholewskiego, prefekta Kongregacji Edukacji Katolickiej, oraz poświęcenie tablicy pamiątkowej.

(W. R.)