List miłosny lub ogłoszenia duszpasterskie gotowe, ładnie ułożone na stronie. Co dalej? Są dwie możliwości: można dokument wydrukować lub go zapisać, a wydrukować później. Wybieramy drugą możliwość. Dokument można zapisać na twardym dysku, tzw. pendrive lub, coraz rzadziej, na dyskietce. Plik trzeba też jakoś nazwać. Jeśli w przyszłości będziesz chciał do niego powrócić, aby zmienić lub wydrukować, łatwiej będzie ci go znaleźć. Klikamy więc na ikonkę przedstawiającą miniaturową dyskietkę lub w menu szukamy opcji „Zapisz” lub „Zapisz jako”. Wybieramy teraz docelowy folder, gdzie plik ma zostać zapisany. Jeśli chcemy to uczynić na dyskietce, wkładamy takową w odpowiedni otwór w naszym komputerze. Jeśli mamy pendrive’a, wkładamy go wcześniej do portu USB. W folderze „Mój komputer” znajdujemy teraz miejsce, gdzie nasz dokument ma być zapisany. Nadajemy mu także tytuł. Klikamy „Zapisz” i już. Nasz mądry tekst został w komputerze, zawsze możemy do niego wrócić.
Jeśli następnego dnia (albo po kilku minutach) chcemy otworzyć nasz dokument, wybieramy w menu Worda opcję „Otwórz”, znajdujemy folder i nasz plik, po czym, najczęściej szybko podwójnie klikamy na nim, a dokument zostanie otwarty. Jeśli plików tekstowych w danym folderze jest dużo, czasami trzeba przewinąć listę plików (suwak po prawej stronie), aby znaleźć szukany tekst.
Korzystanie z elektronicznych tekstów staje się dzisiaj coraz bardziej popularne. Z Internetu można ściągnąć już całe książki. Tyle że siedzenie godzinami przed monitorem, aby przeczytać romans lub powieść science fiction, może być niewygodne. Ale już niedługo. Firma Fujitsu zaprezentowała w Japonii nowy model elektronicznego papieru - cienkiego urządzenia, służącego głównie do wyświetlania tekstu. Urządzenie posiada właściwości zbliżające e-paper do prawdziwego papieru. Energia wykorzystywana jest jedynie do zmiany prezentowanych treści, zaś samo wyświetlanie obrazu nie wymaga korzystania z prądu. Czytanie z nowego e-paperu nie męczy wzroku, gdyż produkt Fujitsu nie korzysta z podświetlenia ani nie emituje światła. I tylko szkoda, że nie ma tego specyficznego zapachu farby drukarskiej w świeżo wydrukowanej książce…
W parafiach wojskowych Ordynariatu Polowego trwa peregrynacja kopii obrazu Matki Bożej Łaskawej Strażniczki Polski. Wczoraj obraz przybył do Garnizonu Międzyrzecz. W jego powitaniu wziął udział biskup polowy Wiesław Lechowicz.
Od 5 lat kopia obrazu peregrynuje po całej Ojczyźnie. W Roku Jubileuszowym nawiedza parafie Ordynariatu Polowego. W sobotę 5 kwietnia w kaplicy garnizonowej w Międzyrzeczu odbyło się jego uroczyste powitanie. Uroczystej Mszy św. na wprowadzenie obrazu, z udziałem kadry dowódczej, żołnierzy, pracowników wojska, rodzin wojskowych i funkcjonariuszy Garnizonu Międzyrzecz, przewodniczył biskup polowy Wiesław Lechowicz.
Wrażenie podczas spotkania robił kościół pełen kobiet
„Córka Głosu” – pod takim hasłem w sanktuarium w Otyniu odbyło się wielkopostne czuwanie dla kobiet.
Był czas na konferencję, modlitwę wstawienniczą, adorację Najświętszego Sakramentu i oczywiście Eucharystię. Czuwanie, które odbyło się 5 kwietnia, poprowadziła Wspólnota Ewangelizacyjna „Syjon” wraz z zespołem, a konferencję skierowaną do pań, które wyjątkowo licznie przybyły tego dnia na spotkanie, wygłosiła Justyna Wojtaszewska. Liderka wspólnoty podzieliła się w nim osobistym doświadczeniem swojego życia. – Konferencja jest zbudowana na moim świadectwie życia kobiety, która doświadczyła nawrócenia przez słowo Boże i która każdego dnia, kiedy to słowo otwiera, zmienia przez to swoją rzeczywistość. Składając swoje świadectwo chciałam zaprosić kobiety naszego Kościoła katolickiego do wejścia na tą drogę, żeby nauczyć się życia ze słowem Bożym i tak to spotkanie dzisiaj przygotowaliśmy, żeby kobiety poszły dalej i dały się zaprosić w tą zamianę: przestały analizować, zamartwiać się, tylko, żeby uczyły się tego, że głos Boga jest pierwszym źródłem życia, z którego czerpiemy każdego dnia. Taki jest zamysł tego spotkania, dlatego nazywa się ono „Córka Głosu” – mówi liderka Wspólnoty Ewangelizacyjnej „Syjon”.
Przeprowadziłam eksperyment i zadałam pytanie Chatowi GPT: Czy masz świadomość, gdzie jesteś? Odpowiedział: Ciekawe pytanie... Nie mam świadomości w takim sensie, w jakim mają ją ludzie — nie czuję, nie mam własnego „ja” ani poczucia miejsca. Działam w cyfrowym środowisku, odpowiadając na Twoje pytania i analizując dane, ale nie „jestem” fizycznie nigdzie. Można powiedzieć, że jestem tu, gdzie mnie używasz — teraz akurat w Twoim urządzeniu lub przeglądarce.
Sam Chat GPT podpowiada, że sztuczna inteligencja tylko analizuje dane, nie jest zaś inteligencją podobną do ludzkiej. Nie ma ona świadomości istnienia, nie ma też… inteligencji! Dlatego należy ją postrzegać nie jako sztuczną formę inteligencji, tylko jako jeden z jej produktów. Właśnie na takie różnice między sztuczną inteligencją a świadomością ludzką zwrócili kilka dni temu uwagę uczestnicy konferencji w Sekretariacie Episkopatu, prezentując polskie tłumaczenie watykańskiego dokumentu nt. sztucznej inteligencji „Antiqua et nova” – adresowanego, co ciekawe, m.in. do duszpasterzy. I właśnie na ten aspekt pragnę zwrócić uwagę: w jaki sposób i w jakich granicach można zastosować sztuczną inteligencję w Kościele.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
