O działaniach pomocowych prowadzonych przez świdnicki Caritas poinformował w niedzielę 27 lutego ks. prał. Radosław Kisiel na zakończenie modlitwy o pokój, która odbyła się w świdnickiej katedrze.

Motywuje nas wiara

- Jesteśmy wstrząśnięci tym co się stało i tym co się dzieje na naszych oczach. Nigdy nie przypuszczaliśmy, że dożyjemy takich dni. Ufność pokładamy w Bogu i ta wiara motywuje nas, byśmy nie stali bezczynnie, ale otwierali nasze drzwi i nasze serca osobom potrzebującym, szczególnie tym uciekającym przed wojną. Przy współpracy z wojewodą i sztabem kryzysowym we Wrocławiu, z nieformalnym stowarzyszeniem pracujących tutaj mieszkańców Ukrainy oraz dzięki życzliwości proboszczów, staramy się pomóc tym, którzy tej pomocy najbardziej potrzebują – relacjonował ks. Kisiel.

Caritas przygotował dla przybywających już uchodźców dwa budynki. Jest to budynek w Pieszycach, gdzie może się pomieścić 35 kobiet z dziećmi i świeżo odremontowany obiekt w Zagórzu Śląskim - dawny pałac rodziny von Zedlitz, który może pomieścić kilkadziesiąt osób starszych. Ukraińcy przybywają o każdej porze dnia i nocy. Sytuacja jest dynamiczna. Każdego dnia pojawiają się matki z dziećmi.

Od drugiego dnia wojny

Wśród przybyłych do naszej diecezji uchodźców jest matka z dziećmi, która przyjechała w drugim dniu wojny. Na granicy stała już 24 godziny, ale o tym już można zapomnieć, ponieważ, aby wjechać do Polski stoi się już 48 godzin. Często na granicy spotykają się z chaosem, zwłaszcza prawnym. To są Ukraińcy, którzy nie mówią nawet po rosyjsku, a większość nie mówi po polsku. Dla niektórych jest to pierwsza wizyta w Polsce.

- Inna przybyła do nas matka przez 17 km uciekała na piechotę. To wszystko dzieje się na naszych oczach. Te osoby jeszcze tej podróży nie odespały. Dlatego podjęliśmy decyzję, aby objąć ich pomocą prawną, korzystając z życzliwości adwokatury w Wałbrzychu i z niektórych adwokatów w Świdnicy, uzupełniając wszystkie dokumenty, regulując tym samym statut prawny przybyłych uchodźców – tłumaczy dyrektor świdnickiej Caritas.

- Ponieważ prowadzimy sześć jadłodajni, to niektóre samorządów zwróciły się do nas, byśmy byli gotowi do przygotowywania posiłków dla większej liczby osób. Mamy tu na myśli właśnie uchodźców. I jesteśmy gotowi – zapewnia.

ks. Mirosław Benedyk

Codziennie do pieszyckiego "Domu Samotnej Matki" przybywają okoliczni mieszkańcy przywożąc niezbędne dary

Prosto z Wołynia

Redakcja Niedzieli Świdnickiej rozmawiała z matkami przybyłymi do Pieszyc w pierwszych dniach wojny na Ukrainie. Trzy koleżanki Wiktoria (25 lat) , Maria (27 lat) i Tatiana (28 lat) pochodzące z obwodu wołyńskiego z miast Kowel i Łuck przyjechały wraz ze swoimi dziećmi do Polski własnym busem, w którym w podróży spędziły 28 godzin i dodatkowe 20 godzin na granicy. Decyzję o ucieczce z miast zagrożonych wojną kobiety podjęły za namową swoich mężów oraz za wskazaniem ojca Wiktorii.

- Wszyscy oni zostali na Ukrainie, aby jej bronić. Cieszymy się, że tu jesteśmy, gdzie są bardzo dobrzy ludzie. Droga była bardzo wyczerpująca, ale wreszcie tutaj czujemy się bezpiecznie, dlatego wkrótce do nas dołączy moja siostra, mama, siostry koleżanek z dziećmi i znajoma, która jest w szóstym miesiącu ciąży – opowiada Wiktoria, podkreślając, że wszyscy tutaj modlą się o pokój, bo jak tylko się skończy wojna chcą wracać do swojej ojczyzny. – Nasze dzieci świetnie się tu czują, mają po kilka lat i nie rozumieją co to wojna. Natomiast bardzo tęsknią za ojcem – dodaje.

Przybyłe matki nie walczą na froncie, ale walczą, by ich dzieci mogły żyć. Teraz namiastkę domu mają w Pieszycach, jest to bezpieczna przystań bez huku bomb i wystrzałów. Jednak ich myśli i serca są blisko Ukrainy.