Każda ze ścian jasnogórskiej wieży zamieni się dziś w biało-czerwoną flagę Polski. Ponad 106-metrowa, jedna z najwyższych w kraju, wieża klasztoru to jeden z najbardziej rozpoznawalnych symboli „Duchowej Stolicy Polski”.
Reklama
Jasna Góra była natchnieniem dla nadziei Polaków w chwilach zmagań o wolność, z wydawanych tu przed powstaniem styczniowym modlitewników Polacy z zaborów uczyli się ojczystego języka, a pielgrzymi czerpali ducha, że „jeszcze Polska nie zginęła”.
- Pamiętajmy w modlitwie o tych, dzięki, którym wybijaliśmy się na niepodległość i pomordowanych w wojnach - zachęcają Paulini. W Kaplicy Pamięci Narodu zgromadzone są tablice pamięci i urny z ziemią z pól bitewnych XIX i XX w., powstań, obozów koncentracyjnych, Katynia.
Jasna Góra zawsze była miejscem, gdzie Polacy: królowie, hetmani, rycerstwo, żołnierze i prosty lud, przybywali, by czerpać natchnienie do naprawy Rzeczypospolitej, siłę do wytrwania w cierpieniu i moc do przezwyciężania różnych trudności. Rola Jasnej Góry umocniła się w czasie niewoli. Gdy Polaków z jednej strony germanizowano, z drugiej, rusyfikowano, Jasna Góra była miejscem ucieczki. Przybywali tu Polacy ze wszystkich trzech zaborów. Modlili się i śpiewali w języku polskim. Tu formowała się jedność narodu. To właśnie w tym czasie wołał Mickiewicz językiem wiary: „Panno święta, co Jasnej bronisz Częstochowy i w Ostrej świecisz Bramie... Tak nas przywrócisz cudem na Ojczyzny łono [...]”.
Jasna Góra już 4 listopada 1918 r. jako jedno z pierwszych miejsc w kraju cieszyła się odzyskaną wolnością, którą oficjalnie ogłoszono dopiero 11 listopada.
Do Sanktuarium na rozkaz gen. Tadeusza Rozwadowskiego weszli polscy żołnierze pod dowództwem ppor. Artura Wiśniewskiego. Już wtedy załopotała tu biało-czerwona flaga a w Kaplicy Matki Bożej odprawiono dziękczynne nabożeństwo za wolną Polskę. Kroniki donoszą, że przeor klasztoru o. Piotr Markiewicz witał żołnierzy w bramach jasnogórskiej twierdzy jak niegdyś witano królów.
