Reklama

Katechezy o psalmach z nieszporów

Modlitwa o zwycięstwo dla Króla

Niedziela Ogólnopolska 12/2004

Podczas audiencji generalnej w Auli Pawła VI, 10 marca 2004 r.

Podczas audiencji generalnej w Auli Pawła VI, 10 marca 2004 r.

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Ps 20 [19], 2-5. 7. 10 - z Nieszporów na wtorek I tygodnia
Audiencja generalna, 10 marca 2004 r.

1. Końcowa inwokacja: „Panie, wybaw króla, a nas wysłuchaj w dniu, gdy Cię wzywamy” (por. Ps 20 [19], 10) ujawnia nam pochodzenie Psalmu 20, którego przed chwilą wysłuchaliśmy i który będziemy teraz rozważać. Mamy zatem do czynienia z Psalmem królewskim starożytnego Izraela, śpiewanym w świątyni Syjonu podczas uroczystego obrzędu. Prosi się w nim o błogosławieństwo Boże dla władcy nade wszystko „w dniu utrapienia” (w. 2), czyli w czasie, gdy cały naród przeżywa głęboki niepokój z powodu widma wojny. Mowa jest bowiem o rydwanach i koniach (por. w. 8), które zdają się jawić na horyzoncie; król i lud przeciwstawiają im swoją ufność w Panu, który staje po stronie słabych, uciskanych, ofiar arogancji zdobywców. Łatwo zrozumieć, jak tradycja chrześcijańska przekształciła ten Psalm w hymn ku czci Chrystusa Króla, „Pomazańca”, Mesjasza w pełnym tego słowa znaczeniu (por. w. 7). Przychodzi On na świat bez wojsk, lecz z mocą Ducha Świętego i przypuszcza ostateczny atak przeciwko złu i nadużyciu władzy, przeciwko despotyzmowi i pysze, przeciwko kłamstwu i egoizmowi. Powraca echo słów, jakie Chrystus wypowiedział wobec Piłata, symbolu doczesnej władzy cesarza: „Tak, jestem królem. Ja się na to narodziłem i na to przyszedłem na świat, aby dać świadectwo prawdzie. Każdy, kto jest z prawdy, słucha mojego głosu” (J 18, 37).

Reklama

2. Analizując fabułę tego Psalmu, widzimy, że ukazuje ona liturgię sprawowaną w świątyni jerozolimskiej. Na scenie jest zgromadzenie synów Izraela, którzy modlą się za króla, przywódcę narodu. Owszem, na początku widać obrzęd ofiarny, zgodny z ofiarami i całopaleniem, jakie władca składał „Bogu Jakuba” (Ps 20 [19], 2), który nie opuszcza „swego Pomazańca” (w. 7), lecz chroni go i wspiera. Modlitwę przepaja silne przekonanie, że Pan jest źródłem bezpieczeństwa: wychodzi On naprzeciw ufnemu pragnieniu króla i całej wspólnoty, z którą związany jest węzłem przymierza. Bez wątpienia panuje tu atmosfera wydarzeń wojennych, którym towarzyszą strach i niebezpieczeństwo. Słowo Boże nie wydaje się więc abstrakcyjnym przesłaniem, lecz głosem, który dostosowuje się do małej i wielkiej nędzy ludzkości. Dlatego Psalm jest odzwierciedleniem słownictwa wojskowego i atmosfery, jaka dominuje w Izraelu w czasie wojny (por. w. 6), dostosowując się w ten sposób do uczuć człowieka będącego w trudnościach.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

3. W tekście Psalmu wiersz 7 wyznacza przełom. Podczas gdy wcześniejsze wersety wyrażały wprost prośby kierowane do Boga (por. ww. 2-5), wiersz 7 potwierdza pewność, że zostały one wysłuchane: „Teraz wiem, że Pan wybawia swego Pomazańca, odpowiada mu ze świętych swych niebios”. Na jakiej podstawie Psalmista dowiedział się o tym, Psalm nie wyjaśnia. Wyraża w każdym razie wyraźnie kontrast między położeniem nieprzyjaciół, którzy liczą na siłę materialną swych rydwanów i koni, a położeniem Izraelitów, którzy pokładają swą ufność w Bogu i dlatego odnoszą zwycięstwo. Myśl biegnie ku słynnej scenie Dawida i Goliata: broni i arogancji wojownika Filistyna młody Żyd przeciwstawia wezwanie imienia Pana, który osłania słabych i bezbronnych. Powiada bowiem Dawid do Goliata: „Ty idziesz na mnie z mieczem, dzidą i zakrzywionym nożem, ja zaś idę na ciebie w imię Pana Zastępów (...) nie mieczem ani dzidą Pan ocala. Ponieważ jest to wojna Pana” (1Sm 17, 45. 47).

4. Psalm, chociaż przez swą dziejową konkretność związany z logiką wojny, może stać się wezwaniem do tego, aby nie dać się porwać powabom przemocy. Również Izajasz mówił: „Biada tym, którzy pokładają nadzieję w koniach, mają ufność w mnóstwie rydwanów oraz w bardzo wielkiej sile jazdy, a nie pokładają ufności w Świętym Izraela ani się nie radzą Pana” (por. Iz 31,1). Wszelkiej formie okrucieństwa sprawiedliwy przeciwstawia wiarę, życzliwość, przebaczenie, propozycję pokoju. Apostoł Paweł napomni chrześcijan: „Nikomu złem za złe nie odpłacajcie. Starajcie się dobrze czynić wobec wszystkich ludzi” (por. Rz 12,17). A historyk Kościoła pierwszych wieków Euzebiusz z Cezarei (III-IV wiek), komentując nasz Psalm, obejmuje wzrokiem także zło śmierci, które, jak chrześcijanin wie, może pokonać za sprawą Chrystusa: „Wszystkie wrogie moce i nieprzyjaciele Boga ukryci i niewidzialni, zmuszeni do ucieczki przez samego Zbawiciela, upadną. Ale ci wszyscy, którzy otrzymali zbawienie, podniosą się ze swych dawnych ruin. Dlatego Symeon mówił: «Oto Ten przeznaczony jest na upadek i na powstanie wielu», to znaczy na upadek swych wrogów i nieprzyjaciół i na zmartwychwstanie tych, którzy raz upadli, ale zostali teraz przez Niego wskrzeszeni” (PG 23, 197).

(KAI/Watykan)

2004-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Ferdinand Habsburg: Bóg daje mi wszystko, czego potrzebuję

2025-03-16 21:00

[ TEMATY ]

wiara

świadectwo

Ferdinand Habsburg

commons.wikimedia.org, CC BY-SA 4.0, Drew Gibson

Ferdinand Habsburg, prawnuk cesarza bł. Karola I (1887-1922), jest kierowcą francuskiego zespołu Alpine w Długodystansowych Mistrzostwach Świata FIA. W wywiadzie dla specjalnego wydania niemieckiego magazynu sportowego „Kicker” poświęconego sportom motorowym, opowiada również o swojej wierze.

„To dla mnie bardzo ważne, aby codziennie chodzić na mszę i modlić się”, mówi Habsburg. „To daje mi wsparcie i siłę”, dodaje.
CZYTAJ DALEJ

Stan Papieża jest stabilny, lekka poprawa

Stan Papieża jest stabilny, jest lekka poprawa dzięki terapii oddechowej i ruchowej. Papież spędził dzisiejszy dzień na modlitwie, odpoczynku oraz podejmując niektóre zadania dotyczące pracy.

Stan Papieża jest stabilny, jest lekka poprawa dzięki terapii oddechowej i ruchowej.
CZYTAJ DALEJ

Do końca ufała Maryi. Śp. Halina Adamczyk

2025-03-18 08:05

Ewa Kamińska

W kościele św. Antoniego Padewskiego w Lublinie oraz na cmentarzu parafialnym na Kalinowszczyźnie odbyły uroczystości pogrzebowe śp. Haliny Adamczyk, matki dwóch kapłanów.

Halina Adamczyk zmarła w wieku 83 lat. Na miejsce wiecznego spoczynku odprowadzili ją synowie ks. Tomasz i ks. Wojciech oraz córka Anna, a także rodzina i przyjaciele, biskupi z abp. Stanisławem Budzikiem i kapłani oraz wspólnota parafialna. Dziękując za piękne, szlachetne i pełne miłości życie śp. Haliny, metropolita lubelski podkreślił, że była osobą głębokiej wiary, przyznającą się do Chrystusa i Kościoła, ufającą wstawiennictwu Najświętszej Maryi Panny. W homilii bp Adam Bab przypomniał, że zmarła już w młodym wieku odznaczała się sumiennością i oddaną służbą chorym w szpitalu klinicznym. Jej małżeństwo z Tadeuszem było dla wielu przykładem. Bardzo kochała dzieci, przyprowadzała je do kościoła i uczyła wiary. Synowie pełnią służbę w kapłaństwie, a córka założyła rodzinę. - Jezus zna ją z miłości do Kościoła i parafii, z przesuwanych koralików różańca, wreszcie z chwil pokornego przyjęcia cierpienia, najpierw męża, a później swojego własnego. Zna ją i zwraca się do niej teraz po imieniu - powiedział ksiądz biskup.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję