W kolejnej prezentacji dekanatu Kamień Pomorski udajemy się do jego części wschodniej: do dwóch miejscowości nadmorskich i dwóch w centrum lądu. Zarówno cisza pobierowskich lasów, jak i zdrowy klimat łukęcińskiego nadbrzeża, a także historyczność Świerzna oraz Stuchowa z pięknym pałacem stanowią wyzwanie dla licznych wczasowiczów, a dla miejscowej ludności satysfakcje, że ich miejscowości są znane na mapie Polski. W tych parafiach z całą gorliwością służą kapłani diecezjalni oraz ojcowie paulini.
Parafia pw. Najświętsze Maryi Panny Królowej Polski w Łukęcinie
Reklama
Ta maryjna parafia jest rzeczywiście jedną z najmłodszych oraz najmniejszych - liczy bowiem 125 osób. Chociaż w sezonie letnim wypoczywa tutaj ok. 5 tys. wczasowiczów. Powstała ona 3 maja 1998 r., w uroczystość Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski. Ojciec generał Paulinów Stanisław Turek, patrząc perspektywicznie na szerokie spektrum potrzeb duchowych, zadecydował właśnie o wyborze Łukęcina na takie miejsce formacyjno-wypoczynkowe. Dzisiaj ojcowie prowadzą tutaj nie tylko parafię, ale także dom rekolekcyjny. Uroczystego poświęcenia kościoła dokonał 3 maja 2007 r. abp Zygmunt Kamiński.
Pierwszym proboszczem został wywodzący się z parafii Wniebowstąpienia Najświętszej Maryi Panny w Szczecinie-Dąbiu o. Konrad Komor. Niestety, 17 lipca 2005 r. we Wrocławiu w wieku 42 lat, w 23. roku życia zakonnego i 15. roku kapłaństwa odszedł do domu Ojca.
Po nim proboszczem został o. Piotr Urbanek, który pełni również funkcje ojca duchownego w dekanacie. Wspomaga go prefekt o. Piotr Krzysztoforski.
Pomóż w rozwoju naszego portalu
Parafia pw. Najświętszego Odkupiciela w Pobierowie
Ta nadmorska parafia jest też jedną z młodszych. Pierwsza Msza św. w nowym kościele odprawiona została w uroczystość Chrystusa Króla 28 listopada 1986 r. Świątynia jest doskonałym przykładem nowoczesnej architektury sakralnej. Została wzniesiona siłami wszystkich mieszkańców i ks. Zygmunta Wawszczaka, ówczesnego proboszcza w Gostyniu (ks. Z. Wawszczak do Gostynia przybył w 1980 r., wcześniej od 1973 r. był pierwszym administratorem w Kozieliach). Tuż po poświęceniu świątyni została erygowana nowa parafia, 31 grudnia tegoż roku, a jej pierwszym proboszczem jest ksiądz kanonik. W maju 1987 r. ksiądz proboszcz zamieszkał w nowej plebanii. Po 12 latach istnienia parafia w Pobierowie została pomniejszona o nową w Łukęcinie.
Ksiądz kanonik, również wielki miłośnik pszczelarstwa, pochodzi z ziemi częstochowskiej. Jak sam powiedział, przybył na te ziemie nad Bałtyk i nad Odrę, aby podzielić się odrobiną swojego serca z tymi, którzy tutaj czekają na Boga. 29 czerwca ub.r. obchodził jubileusz 50-lecie kapłaństwa. Życzymy księdzu kanonikowi zdrowia i ciągłe tak wspaniałej pogody ducha i dobroci.
Parafia pw. św. s. Faustyny Kowalskiej w Stuchowie
Również młodą w tym gronie wspólnot duszpasterskich jest parafia w Stuchowie. Została ona erygowana dopiero 18 lat temu - 17 października 1993 r. Utworzył ją abp Marian Przykucki, a powstała dzięki wielkiemu zaangażowaniu i poświęceniu ks. kan. Kazimierza Tredera. Pierwszym proboszczem został tutaj ks. Adam Komisarczyk, który z niezwykłym zapałem podjął się potrójnego zadania: zintegrowania duchowo wspólnoty parafialnej, budowy nowego kościoła oraz plebanii. Miejscem czasowego sprawowania Eucharystii była dawna stołówka KPGR, gdzie również utworzono jadłodajnię dla ubogich. Ta determinacja księdza proboszcza doprowadziła do tego, że 21 września 1998 r. ówczesnym metropolita abp Marian Przykucki mógł poświęcić nową świątynię w Stuchowie. Tak też się stało, że miesiąc później, 15 października, ks. A. Komisarczyk został przeniesiony do Szczecina i tutaj zaczął tworzyć nową parafię pw. św. Krzysztofa. Dzisiaj kończy już budowę kościoła, a wcześniej wybudował plebanię. Należy dodać, że w tym roku ksiądz kanonik kończy także studia podyplomowe z teologii na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie i przygotowuje pracę doktorską.
Jego miejsce zajął ks. Ireneusz Starachowski, który wcześniej był zastępcą dyrektora Caritas Archidiecezjalnej. Niestety, stan zdrowia uniemożliwił mu cieszyć się długo tą posługą. Jednakże mocno umiłował parafię, o czym świadczą ostatnie miesiące jego pracy. Gdy stan zdrowia nie pozwalał mu na wiele i gdy proponowano mu odpoczynek, zdecydowanie mówił: „Moje miejsce jest na parafii, wśród tych, do których zostałem posłany”. Nie ma z pewnością piękniejszego kapłańskiego świadectwa nad te słowa. Ks. Ireneusz odszedł do Pana 6 stycznia 2007 r. i został pochowany w rodzinnej Trzebieży.
Od 22 stycznia 2007 r. proboszczem jest ks. Mariusz Matuszak. Jest wielce zatroskany o świątynię, która wypiękniała, jak również o plac wokół kościoła, a także o plebanię. Dba również o rozwój duchowy parafii, a także o swój intelektualny. Ukończył studia podyplomowe na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Szczecińskiego, uzyskując licencjat rzymski, a obecnie przygotowuje pracę doktorską.
Parafia pw. Świętej Trójcy w Świerznie
Chlubą Świerzna jest kościół parafialny misternie odnowiony przez pierwszego proboszcza, ks. Marka Kałamarza (1985-86). Ksiądz kanonik w 1986 r. odszedł do Szczecina i objął parafię pw. Przemienienia Pańskiego.
Z dniem 1 września 1986 r. drugim proboszczem w Świerznie został ks. kan. Kazimierz Treder, który z wielkim pietyzmem kontynuował dzieło ubogacenia niezwykle cennej, zabytkowej świerznieńskiej świątyni. W tym czasie wzmocniono strop, założono rynny, odnowiono główny ołtarz, ufundowano obraz Trójcy Świętej, chrzcielnicę, wykonano nowe ławki, konfesjonały, położono nowe tynki wewnętrzne, uporządkowano teren wokół kościoła. Jednakże najważniejszą kwestią dla niego było budowanie trwałych postaw wspólnoty parafialnej. Czynił to do 2010 r., kiedy przeszedł na emeryturę. Obecnie ksiądz kanonik mieszka w Domu Wspólnoty Kapłańskiej im. bł. Jana Pawła II w Szczecinie.
Zastąpił go 18 czerwca 2010 r. w tej proboszczowskiej posłudze ks. dr Tomasz Stroynowski, który wszedł w życie swojej pierwszej parafii z całym zapałem i troską o wiernych. Ksiądz proboszcz jest członkiem zwyczajnym Stowarzyszenia Biblistów Polskich i udziela się także jako publicysta.