„Będziecie moimi świadkami” (Dz 1,8)

Bp Ignacy Dec

Bądź na bieżąco!

W tym dniu wspaniałym wszyscy się weselmy (por. Ps 118,24) - tak śpiewamy w naszych świątyniach. Jesteśmy wezwani do radości, gdyż Jezus ukrzyżowany i złożony do grobu powstał z martwych, zwyciężył śmierć i zapowiedział nasze przyszłe zmartwychwstanie.
Uczniowie Jezusa stali się pierwszymi świadkami Zmartwychwstałego. Często powtarzali: My jesteśmy świadkami tego (por. np. Dz 2, 32). Swoje świadectwo o zmartwychwstaniu przekazali następcom. W ten sposób świadectwo przekazywane w Kościele z pokolenia na pokolenie dodarło do naszych czasów. Dziś to my jesteśmy świadkami zmartwychwstania Chrystusa. Nasze świadectwo opiera się na świadectwie tych, którzy w poranek wielkanocny zastali pusty grób i którzy potem wielokrotnie spotykali Chrystusa Zmartwychwstałego. Wśród współczesnych świadków Chrystusa Zmartwychwstałego ujęło nas świadectwo bł. Jana Pawła II.
Jak my powinniśmy świadczyć o Chrystusie? Co winniśmy czynić, aby było lepiej w naszych rodzinach, w parafiach, w szkołach, szpitalach, zakładach pracy, aby lepiej było w naszej Ojczyźnie i w Europie? Po pierwsze, winniśmy szczerze otworzyć się na dary Chrystusa Zmartwychwstałego, które są nam udzielane w każdej Eucharystii, będącej spotkaniem z Chrystusem Zmartwychwstałym. W każdej Eucharystii Chrystus obdarza nas prawdą, na którą odpowiadamy wiarą; napełnia nas miłosierdziem i pokojem. Podaje nam chleb eucharystyczny, który daje nam nowe życie, życie wiary i miłości, który dodaje nam sił do zwyciężania zła dobrem. Po drugie, tych darów Bożych nie wolno nam zatrzymać dla siebie, nie wolno ich zamrażać w naszych umysłach i sercach, tak jak zamrażamy żywność w zamrażarkach, ale winniśmy się tymi darami dzielić z innymi i w ten sposób składać świadectwo o Chrystusie. Tak właśnie czynił sługa Boży Jan Paweł II. Dzielił się z nami prawdą, miłością i pokojem.
Drodzy bracia i siostry, gdy Pan Jezus po swoim zmartwychwstaniu przyszedł do uczniów, powiedział: „Pokój wam (…) Weźmijcie Ducha Świętego”. W każdej Eucharystii słyszymy podobne słowa: „Pokój Pański niech zawsze będzie z wami” oraz: „Idźcie w pokoju Chrystusa”. Dobrze pamiętamy słowa Jana Pawła II wypowiedziane na ojczystej ziemi w stanie wojennym: „Pokój tobie, Polsko, Ojczyzno moja, pokój Tobie”.
Drodzy bracia i siostry, przeżywając zwycięstwo Chrystusa nad śmiercią, nad piekłem i szatanem, proszę Was wszystkich, abyście w postawie wiary, wielkodusznie i ochotnie przyjmowali dary Chrystusa Zmartwychwstałego udzielane podczas Eucharystii, abyście nimi dzielili się w waszych wspólnotach rodzinnych, sąsiedzkich i parafialnych, abyście w stylu bł. Jana Pawła II składali jak najlepsze świadectwo o Chrystusie zmartwychwstałym.

Z listu pasterskiego Biskupa Świdnickiego

Oprac. ks. Łukasz Ziemski

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2011-12-31 00:00

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Zasłonięty krzyż - symbol żalu i pokuty grzesznika

Niedziela łowicka 11/2005

Ks. Paweł Staniszewski

Karol Porwich/Niedziela

Wielki Post to czas, w którym Kościół szczególną uwagę zwraca na krzyż i dzieło zbawienia, jakiego na nim dokonał Jezus Chrystus. Krzyże z postacią Chrystusa znane są od średniowiecza (wcześniej były wysadzane drogimi kamieniami lub bez żadnych ozdób). Ukrzyżowanego pokazywano jednak inaczej niż obecnie. Jezus odziany był w szaty królewskie lub kapłańskie, posiadał koronę nie cierniową, ale królewską, i nie miał znamion śmierci i cierpień fizycznych (ta maniera zachowała się w tradycji Kościołów Wschodnich). W Wielkim Poście konieczne było zasłanianie takiego wizerunku (Chrystusa triumfującego), aby ułatwić wiernym skupienie na męce Zbawiciela. Do dzisiaj, mimo, iż Kościół zna figurę Chrystusa umęczonego, zachował się zwyczaj zasłaniania krzyży i obrazów. Współczesne przepisy kościelne z jednej strony postanawiają, aby na przyszłość nie stosować zasłaniania, z drugiej strony decyzję pozostawiają poszczególnym Konferencjom Episkopatu. Konferencja Episkopatu Polski postanowiła zachować ten zwyczaj od 5 Niedzieli Wielkiego Postu do uczczenia Krzyża w Wielki Piątek. Zwyczaj zasłaniania krzyża w Kościele w Wielkim Poście jest ściśle związany ze średniowiecznym zwyczajem zasłaniania ołtarza. Począwszy od XI wieku, wraz z rozpoczęciem okresu Wielkiego Postu, w kościołach zasłaniano ołtarze tzw. suknem postnym. Było to nawiązanie do wieków wcześniejszych, kiedy to nie pozwalano patrzeć na ołtarz i być blisko niego publicznym grzesznikom. Na początku Wielkiego Postu wszyscy uznawali prawdę o swojej grzeszności i podejmowali wysiłki pokutne, prowadzące do nawrócenia. Zasłonięte ołtarze, symbolizujące Chrystusa miały o tym ciągle przypominać i jednocześnie stanowiły post dla oczu. Można tu dopatrywać się pewnego rodzaju wykluczenia wiernych z wizualnego uczestnictwa we Mszy św. Zasłona zmuszała wiernych do przeżywania Mszy św. w atmosferze tajemniczości i ukrycia.

CZYTAJ DALEJ

Papież zachęca, by cierpienie sprawiało rozwój człowieka

2025-04-06 12:37

st
/KAI

Włodzimierz Rędzioch

„Nie wykluczajmy cierpienia z naszych środowisk. Uczyńmy z niego raczej okazję do wspólnego wzrastania, aby pielęgnować nadzieję dzięki miłości, którą Bóg jako pierwszy rozlał w sercach naszych” - zaapelował Ojciec Święty do chorych i pracowników służby zdrowia. Przybyli oni do Rzymu na swe uroczystości jubileuszowe. Przygotowaną przez Franciszka homilię odczytał proprefekt Dykasterii do spraw Ewangelizacji, abp Rino Fisichella.

„Oto Ja dokonuję rzeczy nowej; pojawia się właśnie. Czyż jej nie poznajecie?” (Iz 43, 19). Są to słowa, które Bóg, za pośrednictwem proroka Izajasza, kieruje do ludu Izraela będącego na wygnaniu w Babilonie. Dla Izraelitów jest to trudny okres, wydaje się, że wszystko zostało stracone. Jerozolima została zdobyta i spustoszona przez żołnierzy króla Nabuchodonozora II, a wygnanemu ludowi nic nie pozostało. Perspektywa wydaje się być zamknięta, przyszłość mroczna, wszelka nadzieja zniweczona. Wszystko może skłaniać wygnańców do załamania się, do gorzkiej rezygnacji, do poczucia, że nie są już błogosławieni przez Boga.

CZYTAJ DALEJ

Franciszek i s. Francesca - nieoczekiwane spotkanie papieża z 94-letnią zakonnicą

2025-04-06 17:32

tom
/KAI

Włodzimierz Rędzioch

Widok pustej Bazyliki św. Piotra robi duże wrażenie

Siostra Francesca Battiloro przeżyła największą niespodziankę swojego życia w wieku 94 lat, z których 75 lat spędziła jako wizytka za klauzurą. „Poprosiłam Boga: 'Chcę spotkać się z papieżem'. I tylko z Nim! Nikt inny... Myślałam, że to niemożliwe, ale to Papież przyszedł się ze mną spotkać. Wygląda na to, że kiedy Go o coś proszę, Pan zawsze mi to daje...”. Podczas pielgrzymki z grupą z Neapolu, s. Francesca Battiloro, siostra klauzurowa modliła się dzisiaj w Bazylice św. Piotra, gdy nagle spotkała papieża.

Zakonnica, która wstąpiła do klasztoru w wieku 8 lat, złożyła śluby w wieku 17 lat, w czasie, gdy jej życie było zagrożone z powodu niedrożności jelit. Dziś opuściła Neapol wczesnym rankiem z jednym pragnieniem: przeżyć Jubileusz Osób Chorych i Pracowników Służby Zdrowia w Watykanie. Wraz z nią przyjechała grupa przyjaciół i krewnych. Poruszająca się na wózku inwalidzkim i niedowidząca siostra Francesca - urodzona jako Rosaria, ale nosząca imię założyciela Zakonu Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny św. Franciszka Salezego, który, jak mówi, uzdrowił ją we śnie - chciała przejść przez Drzwi Święte Bazyliki św. Piotra. Biorąc pod uwagę jej słabą kondycję, pozwolono jej przeżyć ten moment całkowicie prywatnie, podczas gdy na Placu św. Piotra odprawiano Mszę św. z udziałem 20 000 wiernych.

CZYTAJ DALEJ

Reklama