Kościół Trójcy Przenajświętszej - katedra jest dziełem Jezuitów. Istniejący do dzisiaj kościół pw. Trójcy Przenajświętszej został zbudowany w latach 1696-1709. Budowę kościoła i konwiktu dla ubogiej szlachty zainicjował o. Aleksander Żardecki/Zardecki (1653-1714), gwardian klasztoru drohickiego (1695-99) i rektor konwiktu „Zardecianus” dla ubogiej szlachty (1712-14), dziedzic dóbr Przedzielsk (po ojcu Mikołaju Władysławie, zm. w 1690 r.), który na ten cel zapisał spadek rodzinny. Konsekracji nowej świątyni, która odbyła się w pierwszą niedzielę po Trzech Królach 10 stycznia 1723 r., dokonał ks. Stefan Bogusław Rupniewski, biskup łucki (1721-31).
W 1661 r. Jezuici zorganizowali szkółkę parafialną, która w 1747 r. uzyskała rangę kolegium (Collegium Nobilium). Na naukę przybywała tutaj młodzież szlachecka z całego Podlasia i wschodniego Mazowsza. 21 lipca 1773 r. papież Klemens XIV (1768-74) skasował Zakon Jezuitów. Ostatnim rektorem kolegium w Drohiczynie (1770-73) był ks. Jan Stankiewicz (1711-91), który po kasacie zakonu pracował tutaj jako proboszcz jezuicki (1781-91). 14 września 1774 r. Komisja Edukacji Narodowej przekazała kolegium pojezuickie Księżom Pijarom. Rok później Sejm Rzeczypospolitej przyjął uchwałę o przekazaniu Pijarom parafii drohickiej i całego beneficjum. Ale to postanowienie zostało wykonane dopiero po 2 października 1791 r.
W ramach represji popowstaniowych w 1832 r. władze zamknęły szkołę i nowicjat, a w 1845 r. skasowały klasztor Księży Pijarów. Parafię, kościół i klasztor przekazano duchowieństwu diecezjalnemu, a gmach kolegium przeszedł pod zarząd świecki. Pierwszym proboszczem diecezjalnym został 15 sierpnia 1845 r. ks. Stanisław Roszkowski. Od 1808 do 1842 r. Drohiczyn miał rangę miasta powiatowego, a po 1842 r. został zaliczony do klasy miast nadetatowych, tracąc ostatecznie z dniem 1 stycznia 1863 r. status miasta. Kolejną represją było skasowanie w 1883 r. szkoły pijarskiej. Klasztor wymagał pilnego remontu, dlatego też w 1885 r. ks. Roman Jaworski (proboszcz w latach 1885-87) rozebrał jedno skrzydło, ponieważ było najbardziej zniszczone (odbudowane w latach 1993-95).
Kościół pw. Trójcy Przenajświętszej jako jedyny w Drohiczynie nie został zamknięty i zdewastowany w czasie zaboru rosyjskiego. Dopiero okupacja sowiecka w latach 1939-41 doprowadziła do całkowitej dewastacji wnętrza świątyni. Porąbano doszczętnie barokowe ołtarze, a wewnątrz świątyni urządzono stajnię. Ówczesny proboszcz ks. Edward Juniewicz zdołał ocalić jedynie 8 spośród 38 obrazów oraz 2 spośród 153 rzeźb, wszystkie kielichy i niektóre ornaty. W latach 1941-44 kolejni okupanci - Niemcy urządzili tutaj strzelnicę.
Po wojnie proboszczowie i parafianie drohiczyńscy włożyli wiele wysiłku, aby kościołowi przywrócić dawną świetność. W podziemiach katedry, gdzie dawniej chowano wojewodów i kasztelanów podlaskich, obecnie spoczywają: ks. Kazimierz Bukraba, biskup piński, ks. kan. Jan Wasilewski, wikariusz generalny diecezji pińskiej, i ks. Władysław Jędruszuk, pierwszy biskup drohiczyński.
5 czerwca 1991 r. Papież Jan Paweł II, powołując do istnienia diecezję drohiczyńską, podniósł kościół pw. Trójcy Przenajświętszej do rangi katedry. Największym wydarzeniem w jej dziejach było nawiedzenie tej świątyni przez naszego rodaka Jana Pawła II 10 czerwca 1999 r. Po nabożeństwie ekumenicznym odprawionym na błoniach Drohiczyna w ramach pielgrzymki apostolskiej do Ojczyzny Ojciec Święty modlił się przy grobie śp. ks. Władysława Jędruszuka, pierwszego biskupa drohiczyńskiego.
Na podstawie ks. Zbigniew Rostkowski, „Rys historyczny kościoła katedralnego”
Wielki Post to czas, w którym Kościół szczególną uwagę zwraca na krzyż i dzieło zbawienia, jakiego na nim dokonał Jezus Chrystus. Krzyże z postacią Chrystusa znane są od średniowiecza (wcześniej były wysadzane drogimi kamieniami lub bez żadnych ozdób). Ukrzyżowanego pokazywano jednak inaczej niż obecnie. Jezus odziany był w szaty królewskie lub kapłańskie, posiadał koronę nie cierniową, ale królewską, i nie miał znamion śmierci i cierpień fizycznych (ta maniera zachowała się w tradycji Kościołów Wschodnich). W Wielkim Poście konieczne było zasłanianie takiego wizerunku (Chrystusa triumfującego), aby ułatwić wiernym skupienie na męce Zbawiciela. Do dzisiaj, mimo, iż Kościół zna figurę Chrystusa umęczonego, zachował się zwyczaj zasłaniania krzyży i obrazów.
Współczesne przepisy kościelne z jednej strony postanawiają, aby na przyszłość nie stosować zasłaniania, z drugiej strony decyzję pozostawiają poszczególnym Konferencjom Episkopatu. Konferencja Episkopatu Polski postanowiła zachować ten zwyczaj od 5 Niedzieli Wielkiego Postu do uczczenia Krzyża w Wielki Piątek.
Zwyczaj zasłaniania krzyża w Kościele w Wielkim Poście jest ściśle związany ze średniowiecznym zwyczajem zasłaniania ołtarza. Począwszy od XI wieku, wraz z rozpoczęciem okresu Wielkiego Postu, w kościołach zasłaniano ołtarze tzw. suknem postnym. Było to nawiązanie do wieków wcześniejszych, kiedy to nie pozwalano patrzeć na ołtarz i być blisko niego publicznym grzesznikom. Na początku Wielkiego Postu wszyscy uznawali prawdę o swojej grzeszności i podejmowali wysiłki pokutne, prowadzące do nawrócenia. Zasłonięte ołtarze, symbolizujące Chrystusa miały o tym ciągle przypominać i jednocześnie stanowiły post dla oczu. Można tu dopatrywać się pewnego rodzaju wykluczenia wiernych z wizualnego uczestnictwa we Mszy św. Zasłona zmuszała wiernych do przeżywania Mszy św. w atmosferze tajemniczości i ukrycia.
Kilkadziesiąt tysięcy młodych katolików bierze udział w organizowanych w portugalskich diecezjach spotkaniach z okazji Wielkiego Postu przygotowujących na Święta Wielkanocne, będących w wielu przypadkach kontynuacją postanowień młodzieży podjętych podczas Światowych Dni Młodzieży zorganizowanych w 2023 r. w Lizbonie. Jak powiedziała KAI Ana Lalanda, działaczka z parafii św. Tomasza w Lizbonie, wydarzenia te obejmują zarówno młodzież uczestniczącą w cotygodniowych zajęciach katechetycznych w parafii, katolickich harcerzy, jak też osoby, które nie należą do żadnej z grup lokalnego Kościoła.
– Wśród wydarzeń, które odbyły się w ostatnich dniach była Droga Krzyżowa, która przeszła ulicami naszego osiedla z inicjatywy dwóch sąsiadujących ze sobą parafii zlokalizowanych przy osiedlu Palma – wyjaśniła Lalanda, precyzując, że wspólne organizowanie akcji ewangelizacyjno-modlitewnych pomiędzy sąsiadującymi ze sobą parafiami zaczęło się upowszechniać po ostatniej edycji ŚDM.
Wrażenie podczas spotkania robił kościół pełen kobiet
„Córka Głosu” – pod takim hasłem w sanktuarium w Otyniu odbyło się wielkopostne czuwanie dla kobiet.
Był czas na konferencję, modlitwę wstawienniczą, adorację Najświętszego Sakramentu i oczywiście Eucharystię. Czuwanie, które odbyło się 5 kwietnia, poprowadziła Wspólnota Ewangelizacyjna „Syjon” wraz z zespołem, a konferencję skierowaną do pań, które wyjątkowo licznie przybyły tego dnia na spotkanie, wygłosiła Justyna Wojtaszewska. Liderka wspólnoty podzieliła się w nim osobistym doświadczeniem swojego życia. – Konferencja jest zbudowana na moim świadectwie życia kobiety, która doświadczyła nawrócenia przez słowo Boże i która każdego dnia, kiedy to słowo otwiera, zmienia przez to swoją rzeczywistość. Składając swoje świadectwo chciałam zaprosić kobiety naszego Kościoła katolickiego do wejścia na tą drogę, żeby nauczyć się życia ze słowem Bożym i tak to spotkanie dzisiaj przygotowaliśmy, żeby kobiety poszły dalej i dały się zaprosić w tą zamianę: przestały analizować, zamartwiać się, tylko, żeby uczyły się tego, że głos Boga jest pierwszym źródłem życia, z którego czerpiemy każdego dnia. Taki jest zamysł tego spotkania, dlatego nazywa się ono „Córka Głosu” – mówi liderka Wspólnoty Ewangelizacyjnej „Syjon”.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
