Ewangelia na Trzynastą Niedzielę Zwykłą w Roku C
porusza problematykę powołania.
To słowo, które mówi nam o tym,
co następuje "po" wołaniu Chrystusa: "Pójdź za Mną",
skierowanym do Jego uczniów,
posłanych później "na krańce tego świata"
ze słowem prawdy Bożej o zbawieniu
każdego człowieka i całego świata.
To konsekwencja tego wyboru,
który dokonuje każdy uczeń Chrystusa
słuchający Jego wezwania
do pójścia za Nim drogą Jego życia,
bezkompromisowo i bez zastrzeżeń,
co do stylu tego życia
i sposobu bycia z Nim,
aż do końca.
To fundamentalna zgoda
na to, aby nie myśleć o sobie,
o własnych potrzebach i pragnieniach,
o zabezpieczeniu miejsca swego przebywania
i posługi, którą się pełni we wspólnocie,
jak "Syn Człowieczy, który nie ma własnego miejsca,
gdzie by głowę mógł wesprzeć», przeciwnie do ,lisów"
posiadających "swe nory" i "ptaków mających… gniazda" (Łk 9,58).
Reklama
To także zaparcie w sobie uczuć rodzinnych
i więzów przyjaźni z bliskimi sobie,
aż do granic rezygnacji z pożegnania ich "w domu",
a nawet pozostawienia "zmarłego ojca",
tym co "grzebią umarłych",
aby bez przeszkód móc iść na głoszenie «Królestwa Bożego»,
"bo kto przykłada rękę do pługa,
a wstecz się ogląda, nie nadaje się" do tego (por. Łk 9, 59-62).
Nasz Mistrz wymaga więcej od swoich uczniów,
jak prorok Eliasz, wobec Elizeusza,
na którego "zarzucił swój płaszcz",
dając mu przyzwolenie na to,
aby mógł pójść do swoich bliskich,
pożegnać się z nimi, a później dopiero
spełnić wołanie proroka
i stać się jego sługą.
Wybór ten - w obu przypadkach -
dokonuje się w pełnej wolności ducha,
ku której "wyswobodził nas Chrystus",
bo wszyscy - zdaniem Apostoła Narodów -
"powołani zostaliśmy do wolności",
która jednak realizuje się
we wzajemnej służbie - pełnej miłości,
a nie jest "zachętą do hołdowania popędom ciała" (Ga 5,1.13).
Miłość zatem do Boga i bliźnich
jest jedynym motywem
tego szlachetnego wyboru,
w którym prawdziwy uczeń Chrystusa
opuszcza ojca swego i matkę,
bez pożegnania i bez spełnienia
podstawowych w życiu rodzinnym obowiązków,
aby móc dalej "postępować według Ducha wolności" (por. Ga 5,16-18).
Słowa Ewangelii według św. Jana (J 11, 3-7. 17. 20-27. 33b-45 lub dłuższa perykopa: J 11, 1-45)
Siostry Łazarza posłały do Jezusa wiadomość:
„Panie, oto choruje ten, którego Ty kochasz”. Jezus,
usłyszawszy to, rzekł: „Choroba ta nie zmierza ku
śmierci, ale ku chwale Bożej, aby dzięki niej Syn
Boży został otoczony chwałą”. A Jezus miłował
Martę i jej siostrę, i Łazarza. Gdy posłyszał o jego
chorobie, pozostał przez dwa dnitam, gdzie przebywał. Dopiero potem powiedział do swoichuczniów:
„Chodźmy znówdo Judei”.Kiedy Jezus tamprzybył,
zastał Łazarza już od czterech dni spoczywającego
w grobie.KiedywięcMarta dowiedziała się, że Jezus
nadchodzi, wyszła Mu na spotkanie. Maria zaś siedziaław domu.Martawięc rzekła do Jezusa:„Panie,
gdybyś tu był, mój brat by nie umarł. Lecz i teraz
wiem, że Bóg da Ci wszystko, o cokolwiek byś prosił
Boga”. Rzekł do niej Jezus: „Brat twój zmartwychwstanie”. Marta Mu odrzekła:„Wiem, że powstanie
z martwych w czasie zmartwychwstania w dniu
ostatecznym”. Powiedział do niej Jezus: „Ja jestem
zmartwychwstaniem i życiem.Kto weMnie wierzy,
to choćby umarł, żyć będzie. Każdy, kto żyje i wierzy we Mnie, nie umrze na wieki. Wierzysz w to?”.
Odpowiedziała Mu: „Tak, Panie! Ja mocno wierzę,
że Ty jesteś Mesjasz, Syn Boży, który miał przyjść
na świat”. Jezus wzruszył się w duchu, rozrzewnił
i zapytał: „Gdzie go położyliście?”. Odpowiedzieli Mu: „Panie, chodź i zobacz!”. Jezus zapłakał.
Żydzi więc mówili: „Oto jak go miłował!”. Niektórzy zaś z nich powiedzieli: „Czy Ten, który otworzył oczy niewidomemu, nie mógł sprawić, by on
nie umarł?”. A Jezus, ponownie okazując głębokie
wzruszenie, przyszedł do grobu. Była to pieczara,
a na niej spoczywał kamień. Jezus powiedział:
„Usuńcie kamień!”. Siostra zmarłego, Marta, rzekła
do Niego:„Panie, już cuchnie. Leży bowiem od czterech dni w grobie”. Jezus rzekł do niej: „Czyż nie
powiedziałem ci, że jeśli uwierzysz, ujrzysz chwałę
Bożą?”. Usunięto więc kamień. Jezus wzniósł oczy
do góry i rzekł: „Ojcze, dziękuję Ci, że Mnie wysłuchałeś. Ja wiedziałem, że Mnie zawsze wysłuchujesz. Ale ze względu na otaczający Mnie tłum
to powiedziałem, aby uwierzyli, że Ty Mnie posłałeś”. To powiedziawszy, zawołał donośnym głosem:
„Łazarzu, wyjdź na zewnątrz!”. I wyszedł zmarły,
mając nogi i ręce przewiązane opaskami, a twarz
jego była owinięta chustą. Rzekł do nich Jezus:
„Rozwiążcie go i pozwólcie mu chodzić”. Wielu
zatem spośród Żydów przybyłych do Marii, ujrzawszy to, czego Jezus dokonał, uwierzyło w Niego.
Oto słowo Pańskie.
„Nie lękajcie się przyjąć Chrystusa i Jego krzyża” — te słowa, wypowiedziane przez Jana Pawła II w homilii na rozpoczęcie pontyfikatu 22 października 1978 roku, zapowiadały kierunek jego całego życia i nauczania. Krzyż nie był dla niego symbolem klęski, lecz drogą do miłości. A Wielki Piątek — nie końcem, ale tajemniczym przejściem w stronę zmartwychwstania.
Wielki Piątek to dzień ciszy. Milkną organy w kościołach, gasną światła, a ołtarz zostaje ogołocony — jakby cały świat na chwilę wstrzymał oddech wobec niewypowiedzianej tajemnicy krzyża. To dzień, który stawia pytania, ale nie zawsze udziela odpowiedzi. Św. Jan Paweł II swoim życiem i nauczaniem pokazał, że właśnie w cierpieniu można odnaleźć sens, nadzieję i głębię człowieczeństwa.
Otwarcie wystawy czasowej „Na szlaku Tysiąclecia. Chrobry I i II w Powstaniu Warszawskim”
2025-04-18 22:25
Paweł Stachnik /mfs
Muzeum AK
W samo południe we wtorek 15 kwietnia w Muzeum Armii Krajowej w Krakowie odbył się wernisaż wystawy czasowej „Na szlaku Tysiąclecia. Chrobry I i II w Powstaniu Warszawskim”.
Ekspozycja została przygotowana z okazji obchodów 1000-lecia Korony Polskiej. Prezentuje dzieje dwóch oddziałów walczących w Powstaniu Warszawskim: Batalionu „Chrobry I” oraz Zgrupowania „Chrobry II”.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
