Umiłowani Siostry i Bracia!

10. rocznicę wizyty Jana Pawła II w diecezji zielonogórsko-gorzowskiej będziemy uroczyście świętować na placu przy kościele pw. Pierwszych Męczenników Polskich w Gorzowie Wlkp., gdzie pamiętnego dnia 2 czerwca 1997 r. modlił się z nami i przemawiał do nas Sługa Boży. Ponownie zapraszam Drogich Diecezjan do osobistego udziału w tym modlitewnym spotkaniu w intencji wyniesienia na ołtarze ukochanego rodaka Jana Pawła II.
Wezwanie do udziału w uroczystościach rocznicowych kieruję do Ukochanych Diecezjan w święto Wniebowstąpienia Pańskiego. Czynię to świadomie. Bowiem Jan Paweł II pierwszą encyklikę poświęcił Odkupicielowi człowieka - Chrystusowi Panu, który zwyciężył grzech i śmierć i wszedł w ludzkim ciele do chwały Ojca. Przez wiarę w Chrystusa i chrzest św. my także mamy moc zwyciężania grzechu i prawo do życia wiecznego. Co więcej - Chrystus nakazał Apostołom i ich następcom, a także wszystkim wierzącym nieść orędzie zbawienia wszystkim ludziom na całym świecie. Wyświęceni biskupi i kapłani mają to czynić, głosząc słowo Boże i sprawując sakramenty święte, a wierni świeccy poprzez świadectwo życia w prawdzie i miłości Chrystusowej.
Tę misję Duch Święty przypomina nam dzisiaj w Słowie Bożym. Mówi ono o pożegnaniu Jezusa Chrystusa z Apostołami, ale także zawiera swoisty testament, jaki Zbawiciel zostawił Apostołom, a tym samym i nam. Jezus mówił do Apostołów: „Tak jest napisane: Mesjasz będzie cierpiał i trzeciego dnia zmartwychwstanie; w imię Jego głoszone będzie nawrócenie i odpuszczenie grzechów wszystkim narodom, począwszy od Jeruzalem. Wy jesteście świadkami tego” (Łk 24, 46-48). Oto misja, jaką mieli pełnić Apostołowie i ich następcy. Oto istota powołania chrześcijańskiego: być świadkiem zmartwychwstania, być świadkiem Jezusa Chrystusa, który cierpiał i trzeciego dnia zmartwychwstał. Do tego powołania należy także głosić słowem i życiem nawrócenie i odpuszczenie grzechów.
Potem Jezus, podniósłszy ręce, błogosławił Apostołom. Pobłogosławieni Apostołowie są odtąd uosobieniem Objawienia Bożego i należą do Boga. Ich apostolstwo i życie mają mieć w sobie coś z Bożego promieniowania w świecie.
Chrystusowy testament i błogosławieństwo przypomniał nam Jan Paweł II w Gorzowie Wlkp. Wzywał nas bowiem do wiary odważnej i żywej i do dawania świadectwa Chrystusowi. Mówił wówczas: „Ziemia ta u zarania została zroszona krwią świętych Męczenników Braci Polskich, którzy jak pochodnie gorejące dzisiaj prowadzą wasz Kościół ku nowym czasom. Nowe czasy, zbliżające się trzecie tysiąclecie, wymagać będą nadal waszego świadectwa. Staną przed wami nowe zadania. Miejcie odwagę je podejmować. Nie lękajcie się ich podejmować”.
Jakie zadania mamy podejmować w nowym tysiącleciu? Sługa Boży, stawiając przykład męczenników, mówił nam wyraźnie: „Męczennicy wszystkich czasów (…) świadczą o prymacie sumienia i jego niezniszczalnej godności, o prymacie ducha nad ciałem, o prymacie wieczności nad doczesnością”. Jest to wezwanie do formacji prawego sumienia, opartego na prawie Bożej miłości do wszystkich ludzi, nawet nieprzyjaciół. Wezwanie do tego, byśmy nie dali sobie wmówić, że kult ciała rozwiąże wszystkie problemy. Bowiem to duch uświęcany obecnością Boga nadaje sens ciału i jego funkcjom rodzinnym i społecznym. To także wezwanie, byśmy nie zapominali, że wniebowstąpienie Pana Jezusa mówi o wieczności naszego bytowania w Bogu. Doczesność natomiast jest przejściowa.

Drodzy Bracia i Siostry!
Trzeba nam powracać do źródła prawdy i miłości, do Boga. Są momenty w życiu naszym, kiedy dotykamy Boga niemal namacalnie w świętym człowieku. Tak rozpoznawaliśmy obecność Boga w słudze Bożym Janie Pawle II. On przez życie modlitwy i miłość pasterską do ludzi oddał się Bogu całkowicie przez wstawiennictwo Matki Boga, Maryi. To do Jana Pawła II można odnieść słowa z dzisiejszej Ewangelii: Jezus, podniósłszy ręce, błogosławił Janowi Pawłowi II, jak kiedyś Apostołom. Błogosławił, to znaczy ustawicznie był w nim i z nim tak, że mógł działać w imieniu Chrystusa i mocą Chrystusa.
Pragniemy podczas spotkania diecezjalnego w Gorzowie Wlkp. 2 czerwca na nowo spotkać się z Bogiem działającym przez Jana Pawła II, patrzącego na nas już z nieba. Jan Paweł II mówił w Tarnowie: „Nie mogę się na was napatrzeć!”. Chodził po obrzeżach podium ołtarzowego i wpatrywał się w blisko półtoramilionową rzeszę wiernych. Czyż nie czynił podobnie w Gorzowie Wlkp. Długo chodził po podium i pozdrawiał nas. Chciał dostrzec każdego z osobna, popatrzeć mu w oczy i powiedzieć kocham cię miłością Boską. Uwierz, że Bóg jest miłością. Jan Paweł II miał bowiem łaskę dostrzegania ludzi tak, jak Bóg widzi i kocha każdego człowieka. A Bóg widzi i kocha każdego człowieka, jak gdyby był jednym jedynym na świecie.
O jakże wspaniałą lekcję Bożej obecności, mocy i miłości w człowieku daje nam zawsze Jan Paweł II. Chcemy się uczyć Bożej prawdy i miłości metodą Jana Pawła II, czyli wiarą i miłością Maryi, której Sługa Boży zawierzył siebie zawołaniem „Cały Twój”. Maryjo, tak czczona w miesiącu maju przez Polaków, bądź nam nauczycielką i przewodniczką do Jezusa Chrystusa, jak byłaś nią dla sługi Bożego Jana Pawła II.

† Adam Dyczkowski - Biskup diecezji zielonogórsko-gorzowskiej