Były przewodniczący Papieskiej Rady ds. Popierania Jedności Chrześcijan napisał, że w „Niemczech zrobiono wszystko, co możliwe, aby wzbudzić podejrzenie, że papież chce znieść celibat. Wywłaszczając ubogich amazońskich chrześcijan, przekształcono synod amazoński w przedbiegi do własnej drogi synodalnej, zgodnie z przekonaniem, że «niemieckość uzdrowi świat». Ktoś się jeszcze dziwi – pyta kardynał – że w Rzymie biją na alarm?”.
„Katolicki Związek Kobiet strzelił sobie w kolano, wymuszając odpowiedź Rzymu poprzez ogłoszenie diakonatu kobiet jako podgrzewacza dla ich przyszłych święceń kapłańskich i biskupich” – powiedział kard. Kasper i przestrzegł, że kto w niedoskonałym świecie i Kościele chce wszystko albo nic, ten zazwyczaj dostaje nic.
„Kapłaństwo kobiet spadło z wokandy, na której w istocie nigdy nie było” – dodał
i zauważył, że również diakonat kobiet okazał się w dwóch komisjach eksperckich skomplikowany i kontrowersyjny i mało prawdopodobne, by trzecia komisja to zmieniła. „Ale «Querida Amazonia» jest czarująca i wyraźnie pokazuje, że w przyszłości będzie i musi być o wiele więcej różnego rodzaju stanowisk kierowniczych dla kobiet” – zauważył purpurat.
Od celibatu, zdaniem kardynała, nie zależy przetrwanie Kościoła. „papież Franciszek wychodzi z założenia, że skoro od tysiąca lat się o nim dyskutuje, to może tak być dalej w trzecim tysiącleciu”.
Co mówi papież Franciszek Kościołowi i światu?
Dostępna jest każdemu posynodalna adhortacja apostolska Evangelii Gaudium, która jest dokumentem programowym pontyfikatu Ojca Świętego Franciszka. Czytając ten dokument, można odnaleźć w nim wszystkie wielkie tematy, jakie Papież poruszał od dnia swojego wyboru, tj. 13 marca 2013 r. Adhortacja składa się ze wstępu, pięciu rozdziałów i kończy się zawierzeniem dzieła nowej ewangelizacji Matce Bożej. Przywoływany dokument porusza wiele interesujących zagadnień, zarówno dla przedstawicieli nauk humanistycznych, społecznych, teologicznych, jak i zwyczajnych ludzi - wierzących i borykających się z wiarą. Każdy z pięciu rozdziałów domaga się osobnej, dogłębnej analizy i prezentacji, gdyż porusza istotne problemy dla Kościoła i świata w kontekście poszukiwania źródeł prawdziwej radości, służącej autentycznemu postępowi i rozwojowi każdego i całego człowieka. Swoją wieloaspektową refleksję Franciszek przeprowadza w perspektywie szczególnej działalności Kościoła katolickiego zwanej nową ewangelizacją, która jest „wielostronną i dynamiczną rzeczywistością” (nr 176).
Jako pedagog społeczny pragnę włączyć się w dyskusję dotyczącą przesłania papieskiego dokumentu. Nie będzie to jednak pedagogiczna analiza, ale raczej głośne współmyślenie człowieka, który zawodowo interesując się działaniami edukacyjnymi (kształcenie, wychowanie, opieka, resocjalizacja itd.) służącymi integralnemu rozwojowi każdego i całego człowieka, szuka ciągle na nowo adekwatnych do tego działań, form, metod oraz środków. Oczywiście każda działalność edukacyjna powinna zostać poprzedzona głęboką, rzetelną refleksją, w myśl zasady, która głosi, że u podstaw skutecznego działania znajduje się dobra teoria. Jako pedagog społeczny szukam także sposobów uzdrawiania współczesnej sytuacji wychowawczej, czyli tego wszystkiego, co otacza człowieka, a więc natura i kultura (etyka, religia, nauka i sztuka), wywierając wielki wpływ na procesy edukacyjne i ich owoc, czyli dobro rozwojowe poszczególnych osób i całych społeczeństw.
1. Kościół ważnym środowiskiem wychowawczym
CZYTAJ DALEJ
