Parafia Chrystusa Króla na Mokrem w Toruniu została erygowana dekretem bp. Stanisława Wojciecha Okoniewskiego 27 stycznia 1926 r. Początkowo odprawiano Msze św. w kaplicy Najświętszego Serca Pana Jezusa. 30 maja 1929 r. bp Konstanty Dominik poświęcił kamień węgielny nowego kościoła, po czym rozpoczęto jego budowę wg projektu inż. Kazimierza Ulatowskiego. Mimo trudności finansowych budowa świątyni postępowała szybko i 9 listopada 1930 r. bp Stanisław Wojciech Okoniewski, ówczesny ordynariusz diecezji chełmińskiej, dokonał uroczystej konsekracji kościoła.
Wzniesiony na planie centralnym kościół ma kształt rotundy przypominającej rzymski Panteon. Mury, wykonane z żelbetonu i cegły, zostały otynkowane i nakryte kopułą o sklepieniu kryształowym, dach zaś jest pokryty blachą cynkową i zwieńczony latarnią. Wewnętrzne wymiary kościoła są następujące: średnica rotundy 30 m, wysokość do latarni 22 m, średnica latarni 6 m. Do rotundy przylegają dwa duże rozality. Pierwszy, od strony północnej, jako kruchta tworzy przedsionek i chór. Jego stronę frontową zdobi duża płaskorzeźba Chrystusa Króla stojącego na kuli ziemskiej - dzieło artysty rzeźbiarza Ignacego Zelka. Po bokach rozalitu wybudowano dwie niewielkie czworoboczne wieże, zakończone w górnej partii blendami. Przybudówka od strony południowej otrzymała swój ostateczny kształt dopiero w 1957 r. i zawiera dwie zakrystie, biuro Akcji Katolickiej, kaplicę Miłosierdzia Bożego, a w podziemiu znajdują się urządzenia grzewcze i magazyny. Do wnętrza kościoła od strony frontowej prowadzą trzy dwuskrzydłowe drzwi, a po bokach i od strony zakrystii pojedyncze drzwi dwuskrzydłowe. Kopułę świątyni podtrzymuje 16 filarów o doryckich kapitelach.
Ołtarz główny znajduje się na tle ogromnego krzyża z rzeźbą Chrystusa, pod którym umieszczono tabernakulum. Obok ołtarza zlokalizowano ambonkę i sedylia dla celebransów. Od nawy kościoła oddziela prezbiterium półkolista balustrada z terrakoty. W bocznych kaplicach znajdują się ołtarze Najświętszego Serca Pana Jezusa i Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Na ścianach nawy i pod chórem umieszczone zostały stacje drogi krzyżowej, wykonane przez artystę rzeźbiarza Ignacego Zelka. Pod chórem znajdują się dwa ołtarze: św. Antoniego i św. Franciszka z Asyżu. W 1935 r. na chórze zamontowano organy Sauera. W 1930 r. wyposażono kościół w instalację elektryczną, w 1950 r. w radiofonię, a od 1957 r. w ogrzewanie węglowe, które w 1995 r. zmodernizowano na gazowe. Od strony ul. Kościuszki, na ogrodzonym dziedzińcu kościelnym, w 1956 r. wzniesiono grotę Matki Bożej. W latach 1991-94 od strony ul. Bażyńskich wybudowano nowy dom parafialny. W latach 1995 - 2000 wymalowano wnętrze kościoła, zakrystię i pozostałe pomieszczenia, ułożono nową posadzkę oraz obłożono ołtarz i ambonę białym, włoskim marmurem; zamontowano też nową ambonkę i chrzcielnicę. Ponadto w kolejnych latach przeprowadzono kapitalny remont organów, zainstalowano nowe nagłośnienie, odnowiono elewację kościoła i plebanii, a na placu kościelnym oraz na parkingu położono nawierzchnię z kostki betonowej. Na przykościelnym placu znajdują się także: kapliczka św. Jana Nepomucena, kapliczka św. Maksymiliana Kolbego i drewniany krzyż misyjny. W 2004 r. wybudowano nową dzwonnicę, w której zawieszono cztery dzwony: największy z nich, ważący 1650 kg, noszący nazwę „Chrystus Król”, następnie dzwon „Maryja”, ważący 800 kg, dzwon „Józef”, ważący 500 kg, oraz dzwon „Jan Paweł II”, ważący 350 kg. Dzwony zostały odlane w Ludwisarni Felczyńskich, a automatykę wykonała firma Andrzeja Prajsa z Poznania. Dzwonnicę wybudowało Przedsiębiorstwo Badań i Konserwacji Zabytków z Torunia wg projektu inż. Henryka Pawłowskiego i przy udziale pracowni „Geotechnica” inż. Urszuli Paderewskiej z Torunia.
Obok troski o kościół materialny, wiele uwagi poświęcamy pracy nad wzrostem Kościoła duchowego - przez misje ewangelizacyjne, rekolekcje, dbałość o piękno liturgii, życie sakramentalne, o śpiew, nabożeństwa i modlitwy wspólnot i indywidualne, a przede wszystkim przez duchową pracę nad rodziną, którą rozpoczynamy od nauk stanowych, przez kursy przedmałżeńskie, spotkania z rodzicami przed przyjęciem sakramentów, po przedślubną katechezę młodzieży i całą katechezę szkolną i parafialną.
Niewątpliwie w trosce o rodzinę służą pomocą stowarzyszenia działające w parafii, zwłaszcza Kręgi Kościoła Domowego Ruch Światło-Życie, Bractwo św. Józefa Opiekuna Rodzin „Dom” oraz Parafialny Zespół Charytatywny Caritas, który wspiera rodziny znajdujące się w potrzebie. Włączają się w tę pracę Wspólnoty Rodzin Nazaretańskich oraz Rodzin Szensztackich. Środki na pomoc rodzinom wielodzietnym, osobom starszym, chorym, kalekim i wszystkim potrzebującym zbieramy kilka razy w roku. Parafianie przynoszą odzież w dobrym stanie do zespołu Caritas, który przekazuje ją potrzebującym. W okresie Bożego Narodzenia i Wielkanocy wielodzietne rodziny, osoby samotne i potrzebujące otrzymują też paczki żywnościowe.
Jeśli chodzi o inne formy duszpasterstwa, przy parafii istnieją dwie grupy śpiewacze: dziecięca, ubogaca swoim śpiewem liturgię Mszy św. dla dzieci w każdą niedzielę o godz. 11.00, oraz zespół wokalno-muzyczny „Ichtys”, który wykonuje repertuar na różnych Mszach św. Ponadto w naszej parafii działają następujące stowarzyszenia i grupy modlitewne: Akcja Katolicka, Sodalicja Mariańska, Franciszkański Zakon Świeckich, Żywy Różaniec, Modlitewna Grupa Pokutna, Stowarzyszenie Rodzin Katolickich, Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży, Czciciele Miłosierdzia Bożego, Koło Misyjne Dorosłych, Koło Misyjne Dzieci, Modlitewna Grupa Pokutna oraz Chór Parafialny „Cecylia”. Każda z grup ma wyznaczone terminy spotkań, dni skupienia lub rekolekcje, swoją Eucharystię, kapłana moderatora, a także odmienną duchowość, np. śpiew Godzinek, nabożeństwo Miłosierdzia Bożego, nabożeństwo fatimskie. Pragniemy przygotować się i poświęcić parafię i siebie Najświętszemu Sercu Pana Jezusa, Królowi królów i Panu panujących. Niestety, w naszej parafii jest coraz mniej chrztów i zawieranych małżeństw. Spowodowane jest to emigracją młodych ludzi do Norwegii, Anglii, Hiszpanii i innych krajów w poszukiwaniu pracy.
Jedną z ostatnich radosnych wiadomości jest poświęcenie przez bp. Andrzeja Suskiego nowej kaplicy w szpitalu miejskim przy ul. Batorego. Poprzednią kaplicę zlikwidowano w latach wojującego komunizmu i przez długi czas nie można jej było reaktywować. W nowej kaplicy szpitalnej, zlokalizowanej na parterze szpitala, Msze św. odprawiane są w środy, soboty i niedziele.