Niedziela Palmowa rozpoczyna Wielki Tydzień, którego wyjątkowa liturgia wprowadza nas w największe tajemnice naszej wiary. Chociaż każda Msza św. uobecnia śmierć i Zmartwychwstanie Chrystusa, żadna liturgia w ciągu roku nie może równać się z tą sprawowaną w czasie Wielkiego Tygodnia. To jest szczyt roku liturgicznego.
W Roku Eucharystii szczególnej wymowy nabiera liturgia Wielkiego Czwartku, która upamiętnia ustanowienie sakramentu Eucharystii, jak również sakramentu kapłaństwa. W Wielki Czwartek Kościół sprawuje dwie Msze św. Bardziej znana przez ogół wiernych jest ta wieczorna, upamiętniająca Ostatnią Wieczerzę. Częstokroć też, według lokalnych zwyczajów, po niej wyrażamy naszą wdzięczność i szacunek wobec księży pracujących w naszych parafiach. Zanim nadejdzie ta wieczorna liturgia, przed południem w katedrze sprawowana jest wcześniejsza Eucharystia, mająca również głęboki związek z tajemnicą kapłaństwa. Jest to Msza św. Krzyżma, na której w koncelebrze ze swoim biskupem gromadzą się, w miarę możliwości, wszyscy kapłani pracujący w diecezji (jak mówimy: stanowiący prezbiterium diecezji). W wymowny sposób wyraża to jedność wszystkich księży z biskupem, tę jedność, której na co dzień kapłani dają wyraz w modlitwie eucharystycznej, wymieniając imię biskupa zaraz po imieniu Papieża. To przecież biskup, z woli Chrystusa, jest widzialnym znakiem pełni Jego kapłaństwa na ziemi i głową prezbiterium diecezjalnego. Na tej Mszy św. kapłani odnawiają też swoje przyrzeczenia.
W tym roku bp Adam Dyczkowski w liście pasterskim do kapłanów na Wielki Czwartek zaprosił wszystkich księży w szczególny sposób do licznego przybycia na poranną Mszę św. Krzyżma do katedry gorzowskiej na godz. 9.00. Biskup pisze: „Chcemy wspólnie wielbić Pana i wysławiać Go za wielkie rzeczy, jakie nam uczynił. To Chrystus wybrał nas, konsekrował i posłał do swoich umiłowanych synów i córek z Dobrą Nowiną zbawienia. To On nas obdarzył mocą Ducha Świętego, byśmy mogli Boskim pokarmem umacniać Jego lud i mocą Jego zbawczej Męki oczyszczać braci z grzechu. Niech będzie uwielbiony Pan, bo wielkie rzeczy uczynił nam, powołując nas do swojej służby”.
W prefacji na Mszę św. Krzyżma Kościół składa Bogu dziękczynienie za kapłanów słowami: „Chrystus… w swojej miłości dla braci wybiera ludzi, którzy przez święcenia otrzymują udział w Jego kapłańskiej służbie. W Jego imieniu odnawiają oni Ofiarę, przez którą odkupił ludzi, i przygotowują dla Twoich dzieci ucztę paschalną. Otaczają oni miłością Twój lud święty, karmią go słowem i umacniają sakramentami. Poświęcając swoje życie dla Ciebie i dla zbawienia braci, starają się upodobnić do Chrystusa i składają Tobie świadectwo wiary i miłości”.
W łączności z tą modlitwą Kościoła każdy z nas w Wielki Czwartek powinien podziękować Bogu za dar kapłaństwa, za kapłanów w ogóle i za kapłanów, którzy posługują pośród nas. Przy okazji też można powiedzieć im samych ciche: „Dziękuję”.