w dniach, w których rozpoczynają się uczniowskie wakacje. Choć zmienna aura nie nastraja optymistycznie, to wierzę, że dla wielu dzieci i licznej młodzieży będzie to czas szczęśliwy. Jedni wyjadą - szczególnie ci najstarsi - za zarobione przez siebie pieniądze. Inne skorzystają z czystszego powietrza dzięki temu, że rodziców będzie stać na kolonie czy obóz. Jeszcze inni pojadą dzięki ludzkiej solidarności. Ofiarowane przez nas wdowie grosze sprawiają, że dzieci, które na co dzień mają niewiele okazji do uśmiechu, chociaż w wakacje nie będą musiały zazdrościć swoim rówieśnikom wyjazdu nad morze czy w góry.
Ludzka solidarność objawia się w Caritas. Tej instytucjonalnej, dzięki której wyjechało na wakacje i zimowiska już ponad milion dzieciaków, a także dzięki parafiom, stowarzyszeniom i organizacjom religijnym. Myślę, że w ostatniej dekadzie razem z nimi wyjechało na wakacje nie mniej dzieci z rodzin najuboższych.
Wszyscy czekamy, że nastanie taki czas, w którym ludzka solidarność nie będzie miała pola do działania. To pragnienie mało realne. Nie ma co liczyć na raj na tej ziemi. Naznaczona ona jest cierpieniem i niesprawiedliwością. Można z nimi walczyć zbrojnym orężem, można podstępem i fortelem. Najskuteczniejsza jest jednak miłość. Jak mówił Apostoł Narodów - ONA wszystko zwycięża.