Ustanowienie Światowego Dnia Ubogich było w Kościele długo wyczekiwane
Papieski list „Misericordia et Misera” daje do zrozumienia, że miłosierdzie nie skończyło się wraz z zamknięciem Drzwi Świętych, ale drzwi do Bożego Miłosierdzia ciągle pozostają otwarte – mówi w komentarzu dla KAI ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski, duszpasterz i działacz społeczny, współtwórca Fundacji im. Brata Alberta. Duchowny komentując ogłoszony dziś list zwraca uwagę na trzy gesty papieża Franciszka zwrócone do osób ubogich, grzeszących i pozostających w schizmie z Kościołem katolickim.
Zdaniem ks. Isakowicza-Zaleskiego, ustanowienie w liście Światowego Dnia Ubogich było w Kościele długo wyczekiwane. - Brakowało takiego wydarzenia w kalendarzu kościelnych inicjatyw, które w bezpośredni sposób odwoływało się do troski o ubogich – zwraca uwagę duchowny. - Dzień, w którym będzie obchodzony wydaje się nie być przypadkowy. 33. niedziela okresu zwykłego jest przedostatnią w roku liturgicznym i poprzedza uroczystość Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata. Zanim czcimy Chrystusa Króla, najpierw mówimy o ubogich – przypomina.
Według współtwórcy fundacji im. Brata Alberta, data święta ubogich ma jeszcze inne znaczenie. - Druga połowa listopada, bo wtedy zawsze będzie wypadać Dzień Ubogich, to czas, w którym zaczyna się wielka bożonarodzeniowa komercja. W supermarketach królują promocje – zwraca uwagę ks. Isakowicz-Zaleski. Wskazuje, że ten dzień będzie mieć w tym czasie szczególną wymowę, ponieważ przypomni o losie ludzi ubogich.
Duszpasterz mieszkających w Polsce Ormian dostrzega, że dokument Ojca Świętego daje również katolikom rzymskim możliwość korzystania, pod pewnymi warunkami, z posługi sakramentalnej w Bractwie Piusa X. - Ten gest wobec uznających katolicką dogmatykę, ale pozostających w schizmie lefebrystów, jest krokiem papieża Franciszka w stronę praktycznego ekumenizmu. Warto przypomnieć, że lefebrystom nie można odmówić gorliwości duszpasterskiej, prowadzą bowiem wiele prężnie działających parafii i wspólnot. Mają też ciągłość w przekazywaniu święceń kapłańskich, czyli tzw. sukcesji apostolskiej – zauważa duchowny.
Jak wskazuje ks. Isakowicz-Zaleski, papież Franciszek podjął dobrą decyzję podtrzymując jubileuszowy przywilej, aby z grzechu aborcji mógł rozgrzeszać każdy kapłan. – Papież podkreśla w dokumencie, że aborcja jest grzechem ciężkim, więc nie ma tu mowy o łagodzeniu spojrzenia na to, czym jest ochrona życia poczętego. Tu nie ma cienia wątpliwości, że ta kategoria jest jednoznaczna. Pozostaje bez zmian przepis Prawa Kanonicznego, że "kto powoduje przerwanie ciąży, po zaistnieniu skutku, ten podlega z mocy prawa ekskomunice, czyli wykluczeniu z życia Kościoła" (KPK kan. 1398 - przyp. KAI) – wyjaśnia.
Nowe postanowienie tworzy penitentom drogę do pojednania z Bogiem. Do tej pory było to bardziej skomplikowane, ponieważ z tego grzechu mogli rozgrzeszać tylko wyznaczeni kapłani posługujących w wyznaczonych miejscach.
Duchowny podkreśla, że gesty papieża Franciszka wyrażone w ogłoszonym właśnie liście apostolskim „Misericordia et Misera” są znakiem, że miłosierdzie nie skończyło się wraz z zamknięciem Drzwi Świętych, ale że drzwi do Bożego Miłosierdzia ciągle w Kościele pozostają otwarte.
Rembrandt Harmenszoon van Rijn, „Powrót syna marnotrawnego” – fragment (XVII wiek)
W naszym kręgu klimatycznym wydaje się, że ten uczynek miłosierdzia funkcjonuje tylko teoretycznie. W praktyce sprowadza się to, zwłaszcza w ostatnich miesiącach i latach, do apeli i ewentualnie materialnej aktywności w zbiórce środków pieniężnych na budowę studni w misyjnych krajach Afryki. Długo myślałem, czym podzielić się z Czytelnikami na kanwie medytacji tego drugiego uczynku miłosierdzia względem ciała. Dziś rano, siedząc „przy studni świętych obcowania”, zrozumiałem, że spragnionych jest wśród nas wielu. Codziennie rano w czasie modlitw medytuję o życiu tych, którzy już odeszli, a którzy byli mi bliscy. Wyobrażam sobie, że być może są spragnieni wody mojej modlitwy, aby ulżyć ich spieczonym wargom tęsknoty za ostatecznym spotkaniem z Bogiem po tamtej stronie życia. Dziś moje spotkanie z nimi zdominowała wiadomość, że na jednym z przemyskich osiedli zmarła trzydziestoparoletnia kobieta. Podobno z powodu nadmiernej ilości wypitego alkoholu. Kilka dni wcześniej opowiadano mi o tej kobiecie, otoczona watahą mężczyzn bez serca, szła popychana, bita i wyzywana. Przypuszczam, że ten obraz powtarzał się w krajobrazie naszego miasta. Pewnie widziało go skoro osób. Może i przedstawiciele policji czy straży miejskiej. Jakoś nikt nie wzruszył się tym wołaniem spragnionej kobiety. Nikt nie interweniował, aby powstrzymać zezwierzęcenie watahy. Może po kolejnym takim upokorzeniu zamknęła się w swych czterech ścianach i zdecydowała tak, jak zdecydowała. Dowiedziałem się, że była mężatką i miała dziecko. Nie, nikogo nie oceniam, nie obwiniam. Ale tak siedziałem, myślałem o dniu jej ślubu, o ich miłości, o atmosferze, która towarzyszyła narodzinom tego, mam nadzieję, z miłości poczętego dziecka. I nagle gdzieś zabrakło wody. I nikt nie zareagował. Potem było już tylko gorzej. Pustynia poszerzała swój zasięg. Pewnie coraz mniej było wokół niej ludzi, coraz więcej hien.
"Chrystus i jawnogrzesznica", Nicolas Poussin (1653 r.)
Ważne jest, aby w każdej sytuacji kryzysowej, którą przeżywam, zaprosić Jezusa. On jest pomocą, światłem i On udziela łaski, aby z trudności wyjść i stać się lepszym czy mądrzejszym.
Jezus udał się na Górę Oliwną, ale o brzasku zjawił się znów w świątyni. Cały lud schodził się do Niego, a On, usiadłszy, nauczał ich. Wówczas uczeni w Piśmie i faryzeusze przyprowadzili do Niego kobietę, którą dopiero co pochwycono na cudzołóstwie, a postawiwszy ją pośrodku, powiedzieli do Niego: «Nauczycielu, tę kobietę dopiero co pochwycono na cudzołóstwie. W Prawie Mojżesz nakazał nam takie kamienować. A Ty co powiesz?» Mówili to, wystawiając Go na próbę, aby mieli o co Go oskarżyć. Lecz Jezus, schyliwszy się, pisał palcem po ziemi. A kiedy w dalszym ciągu Go pytali, podniósł się i rzekł do nich: «Kto z was jest bez grzechu, niech pierwszy rzuci w nią kamieniem». I powtórnie schyliwszy się, pisał na ziemi. Kiedy to usłyszeli, jeden po drugim zaczęli odchodzić, poczynając od starszych, aż do ostatnich. Pozostał tylko Jezus i kobieta stojąca na środku. Wówczas Jezus, podniósłszy się, rzekł do niej: «Kobieto, gdzież oni są? Nikt cię nie potępił?» A ona odrzekła: «Nikt, Panie!» Rzekł do niej Jezus: «I Ja ciebie nie potępiam. Idź i odtąd już nie grzesz».
W niedzielę 6 kwietnia kończy 80 lat arcybiskup metropolita-senior Santiago de Chile kard. Celestino Aós Braco OFM Cap., tracąc tym samym prawo udziału w przyszłym konklawe. Obecnie liczba uprawnionych do wyboru kolejnego papieża wynosi 136, a pozbawionych tego prawa - 116. Purpurat chilijski (choć urodzony w Hiszpanii) jest jednym z pięciu kapucynów w Kolegium Kardynalskim.
Przyszły kardynał urodził się 6 kwietnia 1945 w mieście Artaiz w północno-zachodniej hiszpańskiej prowincji Nawarra (archidiecezja Pampeluna). Tam też ukończył szkołę podstawową i średnią, po czym w latach 1960-63 studiował filozofię w Saragossie, a w latach 194-68 - teologię w Pampelunie. 14 sierpnia 1963 rozpoczął nowicjat w Zakonie Braci Mniejszych Kapucynów w mieście Sangüesa w Nawarze. Równo w rok później złożył w nim śluby czasowe, a 16 września 1967 - śluby wieczyste. W latach 1972-80 uzupełniał studia na uniwersytetach w Saragossie i Barcelonie, uwieńczone licencjatem z psychologii. Dzięki tej specjalizacji kształcił się w latach 1980-81 na Papieskim Uniwersytecie Katolickim Chile.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
