Drodzy Diecezjanie

Od północy we wszystkich kościołach rozbrzmiewają radosne pieśni kolędowe. Przypominają historię, okoliczności miejsca i czasu zstąpienia na ziemię Syna Ojca Przedwiecznego - Dzieciątka Jezus. To prawda naszej wiary, którą za chwilę wspólnie wypowiemy: On to dla nas ludzi i dla naszego zbawienia zstąpił z nieba i za sprawą Ducha Świętego przyjął ciało z Maryi Dziewicy i stał się człowiekiem.

Gdy Jezus się narodził, ludzie byli zajęci swoimi sprawami, tak że nie zauważyli przyjścia Zbawiciela. Święta Rodzina, osamotniona wśród obojętności bliźnich, doświadczała zwykłej ludzkiej biedy. Oczyma wiary patrzmy na biedę Dzieciątka Jezus w betlejemskiej szopie, na Jego ubogą Matkę i św. Józefa. Pytamy o sens tego niedostatku. Przez wiarę otrzymujemy też odpowiedź: Syn Boży doświadczył ludzkiej biedy, byśmy w naszej biedzie nic nie utracili z Jego łaski i miłości. Jego przyjście więc to dar Nadziei. Z nadzieją zaś łączy się radość. Te cnoty w szczególny sposób płyną ze Świąt Bożego Narodzenia.

Nadzieja, którą przynosi nam Nowonarodzony Syn Boży, nie jest nadzieją złudną. Bóg Ojciec zesłał bowiem swego Syna jako Zbawiciela świata. Jako Ofiarę przebłagalną za nasze grzechy (KKK 457). Syn Boży przyjął ludzką naturę, aby dokonać w niej naszego zbawienia. On stał się Człowiekiem, byśmy mogli poznać, jak wielką godnością obdarzył nas Bóg Ojciec. Abyśmy nawet w biedzie i nędzy już nigdy nie musieli siebie i innych traktować jako przypadkowych i niepotrzebnych. Byśmy poznali, że Bóg nie stworzył nas do poniżenia przez grzech i zło świata, ale do życia wiecznego w niebie.
Każdego roku Kościół rozważa wszystkie etapy ziemskiego życia Chrystusa: od poczęcia w czasie Zwiastowania Najświętszej Maryi Pannie, poprzez narodzenie w Betlejem, którego pamiątkę uroczyście dziś obchodzimy, do Zesłania Ducha Świętego w dniu Pięćdziesiątnicy. Czyni to, abyśmy lepiej mogli Go poznać, ukochać i naśladować. Abyśmy żyjąc z Nim w jedności, mogli przemieniać nasze życie i naszą historię, korzystając ze środków zbawienia, które nam pozostawił w Kościele. Chrystus bowiem w sakramencie chrztu św. obdarzył nas łaską uświęcającą, dlatego nasze dobre wysiłki nigdy nie pozostają bezowocne. Jego łaska przybliża nas do oglądania Boga twarzą w twarz w wieczności.

Bóg pragnie, abyśmy przyjmując Jego łaskę w sakramentach świętych, stawali się także znakiem nadziei dla pogrążonych w mroku i cieniu smutku. Szczególnie dzisiaj potrzeba, aby dzieci Boże niosły bliźnim nadzieję. Wielu z pośród naszych bliźnich cierpi bowiem biedę materialną i doświadcza braku perspektyw. Wielu jedynie w sobie i rzeczach ziemskich pokłada nadzieję, a gdy ona siłą rzeczy nieuchronnie zawodzi, ci zagubieni ludzie bliscy są rozpaczy. Kiedy więc zbyt mało jest dobrych wzorów postępowania, a przez lansowanie wzorców niemoralnych depcze się wartości chrześcijańskie, potrzeba nam szukać otuchy w Bogu. Potrzeba świadków Jego miłości.

Moi Diecezjanie!

Przyjmijcie przez wiarę Nowonarodzne Dziecię Jezus do swych serc, do swych domów, do rodzin, do wspólnot życia i pracy. Przyjmijcie wraz z Nim dar Nadziei i radości, mimo wielorakich niedostatków i niezrozumienia, mimo przejawów braku szacunku względem własnej i innych godności. Niech Dziecię Jezus Wam błogosławi we wszystkich okolicznościach życia, niech daje siłę do trwania w przyjaźni ze Stwórcą i w ludzkiej życzliwości na każdy dzień.

Jako Wasz Biskup, dzieląc się z Wami Wiarą, Nadzieją i Miłością, na te radosne Święta z serca Wam błogosławię.

Łowicz, 19 listopada A.D. 2003