Do historii przeszła jako ikona stylu, która wbrew ograniczeniom narzuconym przez PRL wprowadziła na polskie ulice paryski szyk i klasę. W kraju, w którym podstawowe produkty były na kartki, a elegancję traktowano jak burżuazyjną fanaberię, była w stanie stworzyć instytucję, która ubierała kobiety gustownie i z fantazją. Moda w jej rozumieniu była nie tylko dodatkiem do codzienności; stanowiła raczej narzędzie wyrażania siebie, swojego wnętrza, i przestrzenią estetycznego oporu wobec powszedniej szarzyzny. Dzięki niej polskie kobiety, które przed wojną cieszyły się opinią dobrze ubranych, mogły nie tylko marzyć o stylu, który w niczym nie ustępował zachodnim standardom, ale też wcielać go w swoje codzienne życie.