Są tacy, dla których Kościół nie jest potrzebny. Są też tacy, którzy nieustannie modlą się o powołania kapłańskie oraz za tych, którzy już pełnią służbę w Kościele.
W Toruniu 12 października miało miejsce wydarzenie, które przyciągnęło aż 200 osób. Spotkanie Towarzystwa Przyjaciół Wyższego Seminarium Duchownego miało na celu wyrażenie wdzięczności dla wszystkich, którzy otaczają modlitwą wspólnotę seminaryjną. Zjazd rozpoczął się powitaniem przybyłych przez rektora seminarium ks. kan. Stanisława Adamiaka oraz ojca duchownego seminarzystów ks. Michała Oleksowicza. Klerycy przygotowali prezentację multimedialną, w której przedstawili inicjatywy i działania, jakie prowadzili w ciągu ostatniego roku zarówno w seminaryjnych murach, jak i poza nimi. Były to ważne wydarzenia, począwszy od rekolekcji, które wprowadziły alumnów w nowy rok formacyjny, skończywszy na różnorodnych aktywnościach wakacyjnych, w tym inicjatywach modlitewnych w parafiach oraz wspólnotach, a także przedsięwzięciach charytatywnych. Kluczowym momentem spotkania była Msza św., sprawowana przez ks. kan. Adamiaka, podczas której wygłosił homilię. Eucharystia poprzedzona została konferencją wygłoszoną przez ks. Michała Oleksowicza, w trakcie której podjął istotne tematy związane z kapłaństwem, wskazując na jego znaczenie w życiu społeczeństwa oraz w odniesieniu do każdego z nas jako wspólnoty.
Radosne nastroje dominowały wśród uczestników. Ewa z parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Gostkowie podzieliła się swoimi odczuciami: – Modlę się za kleryków od wielu lat, ale dopiero teraz mogłam wziąć udział w takim wyjątkowym wydarzeniu. Cieszę się, że mogłam poznać ich osobiście oraz zobaczyć, jak wygląda życie wspólnoty od środka. Także ze strony Grzegorza i Małgorzaty entuzjazm i radość były wyczuwalne i widoczne: – To dla nas ważny dzień. Dziękujemy za zaproszenie i możliwość zobaczenia wspólnotowego życia od środka seminarium.
Towarzystwo Przyjaciół WSD co roku w październiku zaprasza na spotkanie, podczas którego wspólnota seminaryjna zaprasza gości, dla których powołania kapłańskie są cząstką ich modlitewnego życia. Takie wydarzenia pozwalają na zacieśnienie więzi oraz głębsze zrozumienie roli, jaką odgrywają osoby modlące się o powołania kapłańskie, zakonne i misyjne.
Podczas konferencji wystąpili mówcy z całej Polski
Co może się wydarzyć, jeśli na duszpasterza akademickiego studentów politechniki zostanie wyznaczony aktor, poeta i miłośnik filozofii?
Na szczęście tym duszpasterzem został ks. Karol Wojtyła, więc sam chętnie dowiadywał się o nowych odkryciach nauk ścisłych. Ścisłowcy natomiast, z którymi wyjeżdżał na odpoczynek także na tereny obecnego województwa kujawsko-pomorskiego, zostali wciągani w porywające dyskusje na tematy egzystencjalne.
Każda niedziela, każda niedzielna Eucharystia niesie ze sobą przygotowany przez Kościół do rozważań fragment Pisma Świętego – odpowiednio dobrane czytania ze Starego i Nowego Testamentu. Teksty czytań na kolejne niedziele w rozmowie z Aleksandrą Mieczyńską rozważa bp Andrzej Przybylski.
«Pocieszajcie, pocieszajcie mój lud!» – mówi wasz Bóg. «Przemawiajcie do serca Jeruzalem i wołajcie do niego, że czas jego służby się skończył, że nieprawość jego odpokutowana, bo odebrało z ręki Pana karę w dwójnasób za wszystkie swe grzechy». Głos się rozlega: «Drogę Panu przygotujcie na pustyni, wyrównajcie na pustkowiu gościniec dla naszego Boga! Niech się podniosą wszystkie doliny, a wszystkie góry i pagórki obniżą; równiną niechaj się staną urwiska, a strome zbocza niziną. Wtedy się chwała Pańska objawi, razem ją każdy człowiek zobaczy, bo usta Pańskie to powiedziały». Wstąp na wysoką górę, zwiastunko dobrej nowiny na Syjonie! Podnieś mocno twój głos, zwiastunko dobrej nowiny w Jeruzalem! Podnieś głos, nie bój się! Powiedz miastom judzkim: «Oto wasz Bóg! oto Pan Bóg przychodzi z mocą i ramię Jego dzierży władzę. oto Jego nagroda z Nim idzie i przed Nim Jego zapłata. Podobnie jak pasterz pasie on swą trzodę, gromadzi ją swoim ramieniem, jagnięta nosi na swej piersi, owce karmiące prowadzi łagodnie».
Papież opowiada o tym, że jego dziadkowie i ojciec mieli płynąć statkiem, który zatonął w drodze do Argentyny w 1927 roku. Ta katastrofa była określana jako włoski „Titanic”. Wiele osób wtedy zginęło. Dziadkowie i tata przyszłego Papieża wykupili bilety, ale nie odpłynęli tym statkiem, bo jeszcze nie sprzedali wszystkiego we Włoszech i musieli odłożyć podróż. „Dlatego tu teraz jestem” – skomentował Franciszek w swej autobiografii.
„Moi dziadkowie i ich jedyny syn, Mario, młody człowiek, który został moim ojcem, kupili bilet na tę długą przeprawę, na statek, który wypłynął z portu w Genui 11 października 1927 roku, zmierzając do Buenos Aires. Ale nie wzięli tego statku (...) Nie udało im się na czas sprzedać tego, co posiadali” – pisze Papież Franciszek w swej autobiografii. Dodaje, że wbrew sobie, rodzina Bergoglio była zmuszona w ten sposób do wymiany biletów i odłożenia wyjazdu do Argentyny. „Nie wyobrażacie sobie, ile razy dziękowałem Opatrzności Bożej. Dlatego tu teraz jestem” – pisze Ojciec Święty w swej autobiografii.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
