W tym roku pielgrzymka diecezjalna wyruszyła na szlak po raz 47., a z możliwości sztafetowego przyłączenia się do niej skorzystali m.in. mieszkańcy gminy Trzebownisko. Z inicjatywy i przy współpracy wójta Sławomira Porady powstała grupa sztafetowa, do której mogli się zapisać mieszkańcy gminy. 10 sierpnia, w miejscowości Wodzisław, do pątników, którzy od samego Rzeszowa podążali w kierunku Częstochowy, dołączyli pielgrzymi z gminy Trzebownisko w liczbie 160 osób oraz pielgrzymi z okolic Gorlic w liczbie 200 osób. Wszyscy uczestniczyli najpierw we Mszy św., której przewodniczył bp Edward Białogłowski, a homilię wygłosił ks. Mariusz Uryniak. Tego dnia pielgrzymi szlak prowadził przez Sędziszów, gdzie tradycyjnie pielgrzymi mieli możliwość adoracji Najświętszego Sakramentu. Metą była miejscowość Słupia. Tam na sztafetowych pielgrzymów czekały autokary, którymi udali się na Jasną Górę, aby podczas Apelu stanąć przed obliczem Matki i Królowej.
Bez wątpienia każdy uczestnik przeżył doświadczanie pielgrzymiego szlaku na swój sposób. Świadectwa były piękne i bardzo pozytywne. Radość i satysfakcja z pokonania trudów. Doświadczenie wspólnoty połączonej modlitwą i śpiewem. Wygłoszone konferencje, które dawały do myślenia, pogłębiały wiedzę i wiarę. Jednak dwie rzeczy uderzyły w serca najmocniej. Najpierw modlitwa, w czasie której były wyczytywane intencje uczestników. Ile w nich było zatroskania, ile ludzkich lęków i niepokojów, ile różnych rodzinnych czy małżeńskich tragedii i kryzysów. I wszystko to z ogromną wiarą i ufnością przedstawiane miłosiernemu Bogu przez ręce naszej Matki Maryi. Życie ludzkie tylko na zewnątrz wydaje się kolorowe, radosne i beztroskie. W sercach jednak jest tak wiele bólu i niepokoju, na które jedynie Bóg może zaradzić. Drugie bardzo przejmujące doświadczenie to spotkania z ludźmi, którzy wychodzili na ulice, zatrzymywali się w bramach, drzwiach czy oknach, aby pozdrowić pielgrzymów. Byli bardzo życzliwi, uśmiechnięci, a w ich oczach widać było podziw, uznanie, ale i wdzięczność wobec pątników. Te spotkania, te krótkie wymiany uśmiechów i spojrzeń, przywracały wiarę w człowieka.
Mieszkańcy ziemi biłgorajskiej, jak co roku, wyruszyli na pątniczy szlak do sanktuarium Matki Bożej w Janowie Lubelskim.
Tradycyjnie dzień przed przypadającym 8 września świętem Narodzenia Najświętszej Maryi Panny wyruszają pielgrzymi z Biłgoraja, aby pokłonić się Pani Janowskiej. Pątnicy, by dotrzeć do sanktuarium w Janowie Lubelskim, któremu patronuje Matka Boża Różańcowa Łaskawa, mają do pokonania ponad 40 km. Pielgrzymowanie to zapoczątkował śp. ks. kan. Bogusław Wojtasiuk, wieloletni proboszcz parafii Trójcy Przenajświętszej i Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Biłgoraju i dziekan dekanatu Biłgoraj Północ.
6 maja 2025 roku przypadła 80. rocznica kapitulacji Festung Breslau. W miejscu pamięci i wyzwolenia jeńców z obozu Burgweide, znajdującego się na wrocławskich Sołtysowicach, odbyły się uroczystości upamiętniające tamte wydarzenia. - Spotykamy się dziś, aby uczcić pamięć ofiar i ocalałych z obozu pracy Burgweide, które funkcjonowało w czasie jednej z najciemniejszych kart historii niemieckiej okupacji i II wojny światowej - mówił Martin Kremer, konsul generalny Niemiec we Wrocławiu.
W czasie przeznaczonym na przemówienia głos zabrał Kamil Dworaczek, dyrektor wrocławskiego oddziału IPN. Rozpoczął on od zacytowania fragmentu z Księgi Powtórzonego Prawa: “Źle się z nami obchodzili, gnębili nas i nałożyli na nas ciężkie roboty przymusowe”. - Na pierwszy rzut oka wydawać by się mogło, że jest to fragment relacji jednego z robotników przymusowych przetrzymywanych tutaj w obozie Burgweide. Ale jest to fragment z Pisma Świętego, z Księgi Powtórzonego Prawa, który opowiada o losie Izraelitów w niewoli egipskiej. Później czytamy oczywiście o ucieczce, o zyskaniu wolności, w końcu w kolejnym pokoleniu dotarciu do ziemi obiecanej. I tych analogii między losem Izraelitów w niewoli egipskiej a losem Polaków i innych robotników przymusowych w III Rzeszy jest więcej. Jest też jedna istotna różnica. Polacy nie musieli podejmować ucieczki, tak jak starotestamentowi Izraelici, bo to do nich przyszła Polska. Nowa Polska i Polski Wrocław, które może nie do końca były ziszczeniem ich marzeń i snów, ale przestali być w końcu niewolnikami w Breslau - zaznaczył Kamil Dworaczek, dodając: - Sami mogli decydować o swoim losie, zakładać rodziny, w końcu zdecydować, czy to tutaj będą szukać swojej ziemi obiecanej. I ta ziemia obiecana w pewnym sensie zaczęła się dokładnie w tym miejscu, w którym dzisiaj się znajdujemy. Bo to tutaj zawisła 6 maja pierwsza polska flaga, pierwsza biało-czerwona w powojennym Wrocławiu. Stało się tak za sprawą pani Natalii Kujawińskiej, która w ukryciu, w konspiracji uszyła tę flagę kilka dni wcześniej. Pani Kujawińska była jedną z warszawianek, która została wypędzona przez Niemców po upadku Powstania Warszawskiego. Bardzo symboliczna historia.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
