Reklama

Kościół

HOMILIA

Nauczycielu, nic Cię to nie obchodzi, że giniemy?

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Podczas trzyletniej działalności publicznej Jezusa Jego uczniowie tylko jeden raz znaleźli się w sytuacji bezpośredniej groźby utraty życia. W Ogrójcu tylko On został pojmany, a oni serwując się ucieczką, opuścili Go, bo wybrali bezpieczne schronienie. Największe niebezpieczeństwo, jakie im zagrażało, pojawiło się na Jeziorze Galilejskim, które jako rybacy doskonale znali. Byli przerażeni do tego stopnia, że zawołali: „Nauczycielu, nic Cię to nie obchodzi, że giniemy?”. Nie pomogła znajomość jeziora ani siły, którymi dysponowali. Musieli uznać swoją bezsilność i zaufać Temu, który w sytuacji śmiertelnego zagrożenia po prostu spał.

Reklama

Wydarzenie, o którym opowiada Ewangelia według św. Marka, stanowi dobrą ilustrację stanu współczesnego świata i Kościoła. Przeżywamy radykalną rewolucję kulturową, która jak potężny wicher zmiata tradycyjne wartości i sposób życia. Jej powiew nie omija Kościoła; przeciwnie – tutaj zniszczenia i niepewność wydają się nawet silniejsze niż w otaczającym go świecie. Wielu wiernych zadaje dramatyczne pytania o kształt przyszłości, szukając drogowskazów, które dają nadzieję. W krytycznej chwili uczniowie przestali polegać na sobie i swoich umiejętnościach i zwrócili się do Jezusa z prośbą o ratunek. Nie inna powinna też być droga Kościoła. Kiedy ludzkie strategie i środki zawodzą, zamiast dalszego zasklepiania się w nich, trzeba zwrócić się do zmartwychwstałego Pana. Lecz chodzi nie tylko o doczesną, ale i o wieczną perspektywę. Święty Paweł Apostoł napisał: „właśnie za wszystkich umarł Chrystus po to, aby ci, co żyją, już nie żyli dla siebie, lecz dla Tego, który za nich umarł i zmartwychwstał”. Największy kryzys, wręcz dramat, który niszczy Kościół, ma miejsce wtedy, gdy skupia się on i poprzestaje na doczesności, przesłaniając albo lekceważąc nadzieję na życie wieczne z Bogiem.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Jezus odpowiedział na prośbę uczniów. Skoro ich wybrał, nie pozostawił ich samym sobie i nie wydał na pastwę żywiołów. Nie inaczej jest z nami: kto ufa Jezusowi, nigdy nie jest sam. Mroczne wizje przyszłości Kościoła i wiary pochodzą w dużej mierze od tych, którzy w gruncie rzeczy Kościół opuścili, a wiarę uczynili przedmiotem subiektywnych i relatywizujących dywagacji. Wierni, którzy się modlą i uczestniczą w życiu Kościoła, doświadczają radosnej prawdy, że Jezus Chrystus – ukrzyżowany, zmartwychwstały i uwielbiony – jest zawsze z nami. Podejmując motyw starotestamentowego psalmu, radujemy się więc ciszą, która wobec zgiełku świata nastaje wtedy, gdy Pan przywodzi nas do upragnionej przystani, gdzie karmi nas swoim Ciałem i swoją Krwią.

Jezus zgromił wicher i rzekł do jeziora: „Milcz, ucisz się!”. W drugim członie pojawia się greckie słowo pefimoso, które jest formą czasownika fimoo, odnoszonego najpierw do zwierząt ze znaczeniem „nakładać kaganiec”, „zawiązywać pysk”, a także do ludzi, a wtedy ma sens „zamykać usta”, „zmusić do milczenia”. Gwałtowny wicher został porównany do rozwścieczonej bestii, której poskromienie wymagało wyjątkowej mocy. Burza, której fale uderzają w Kościół i wartości chrześcijańskie, nie pochodzi znikąd. Nie jest tak, że Kościół ma samych tylko przyjaciół, a ci, którzy go nieustannie krytykują i „naprawiają”, są krystalicznie czyści i zawsze mają dobre intencje. Zbyt często pozostają anonimowi, co wzmaga dezorientację i powiększa szkody. Dlatego tym bardziej potrzebujemy Jezusa i Jego zdecydowanej pomocy, która skutecznie okiełzna i poskromi zagrażające nam niszczycielskie zło.

2024-06-18 14:27

Ocena: +101 -1

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Żydowski komentarz do Ewangelii na I Niedzielę Adwentu

[ TEMATY ]

rozważanie Słowa Bożego

Centrum Heschela KUL

Dlaczego Jezus używa porównania do złodzieja? – pyta dr Faydra Shapiro, dyrektor Izraelskiego Centrum Relacji Żydowsko-Chrześcijańskich, w komentarzu dla Centrum Heschela KUL. Kluczem jest Prawo Mojżeszowe odnoszące się do kradzieży. Ten kontekst pozwala głębiej zrozumieć porównanie z Ewangelii św. Mateusza 24, 37-44.

Na pierwszy rzut oka, to czytanie jest nieco niepokojące. Czy porównywanie Jezusa do złodzieja nie jest trochę… problematyczne?
CZYTAJ DALEJ

Stań na nogi! Reaguj na hejt

2025-06-06 10:41

[ TEMATY ]

ks. Marek Studenski

Diecezja Bielsko-Żywiecka

„Stań na nogi. Duch odwagi na trudne czasy”. Trzy historie – każda z nich jak lustro, w którym przegląda się nasza współczesność. To opowieść o znaku krzyża, który kosztował 150 tysięcy marek. O pisarzu, który chciał się przypodobać tyranowi, ale skończył publicznie wyśmiany. I o Prymasie Tysiąclecia, który nawet podczas aresztowania potrafił opatrywać rany prześladowców.

Duch Święty nie jest po to, by nas unosić nad ziemią. On nas stawia na nogi. Daje męstwo mówienia prawdy, nawet gdy jest to niewygodne.
CZYTAJ DALEJ

Z pamiętnika pielgrzyma - Dzień 2

2025-06-08 18:28

ks. Łukasz Romańczuk

Drugi dzień pielgrzymowania zawsze bywa trudny. Po trudach dnia poprzedniego należy mocno się zdyscyplinować, aby nie pozwolić sobie na chwilę rozluźnienia. Zbyt późne wyjście na drogę może sprawić, że na trasie, w największy upał zabraknie sił. Tym razem jednak było inaczej.

Dzień drugi drogi przebiegł nader spokojnie. Zaskakujące były dwa momenty. Pierwszy, gdy ścieżka przechodziła pomiędzy leszczynami. A drugim był las przed Sutri, którego ścieżki wiodły przez bardzo dzikie, ale zarazem piękne miejsca. To była droga, która wymagała skupienia, aby po prostu się nie potknąć oraz, aby się nie zgubić. Dziś oznaczenia były dobre, ale nie takie szczegółowe jak dzień wcześniej. Dziś opuściliśmy gościnne siostry benedyktynki, a swoją drogę zakończyliśmy w Sutri, które kiedyś było samodzielną diecezją, a dziś połączona została z inną, dlatego też Eucharystię będziemy sprawować w miejscowej konkatedrze. Co do samej Sutri opisuje ją Francesco Petrarca, włoski pisarz i filozof żyjący w XIV wieku. Piszę on tak: Ze wszystkich stron kraj otaczają wzgórza, niezliczone, ani zbyt wysokie, ani zbyt trudne, ani o trudnej wspinaczce, ani nie przeszkadzające w roztaczaniu widoku, między którymi po wypukłych bokach otwierają się cieniste i chłodne jaskinie, a las wznosi się liściasto, aby osłonić ciepło słońca ze wszystkich stron, gdzie kopiec niższy od innych w otwartej dolinie rozwija się, przygotowując kwieciste mieszkanie dla pszczół. Tu szmer najsłodszych wód w płytkich wodach, tu jelenie, tamy i całe dzikie stado lasów błąkające się po otwartych wzgórzach, i nieskończony wachlarz ptaków, które opływają fale lub skaczą po gałęziach.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję