Adibu Dibu Daj! to tytuł płyty wydanej przez Romana Kempińskiego, pisarza, poety, rekolekcjonisty – szerzej znanego jako Romcio Tomcio. Autor od ponad dwóch dekad tworzy rymowane opowieści, które wiernie i niezwykle dynamicznie oddają przekaz treści biblijnych.
Piosenki dla wszystkich
Reklama
Tytuł płyty to fragment refrenu jednej z moich piosenek rekolekcyjnych – opowiada Roman Kempiński. – To płyta dla całej rodziny, którą tworzy dziesięć piosenek w bardzo różnych aranżacjach. Jej klimat jest na wskroś biblijny. Można na niej znaleźć historie o tym, jak Jezus uzdrawia, wypędza złe duchy, czyni cuda. Można Go też spotkać w Ogrójcu, co pokazuje klip załączony na pendrivie. Materiał muzyczny dostępny jest na dwóch nośnikach: na pendrivie, zapakowanym w estetyczne pudełko przypominające opakowanie talii kart, oraz na klasycznej płycie CD. Prace nad płytą trwały niemal rok. Znajdują się na niej moje kompozycje muzyczne do tekstów również mojego autorstwa. Nagrania zrealizowano w szczecińskim Studiu KabART Dariusza Kabacińskiego. Materiał muzyczny, stanowiący treść płyty, dedykowany jest rodzinie, począwszy od najmłodszego jej członka – maleńkiego dziecka, przez dorosłych, a skończywszy na najstarszych. Chwilami jest wesoły, czasem bardziej do rozważań. Z pewnością każdy znajdzie coś dla siebie. Nagrań można słuchać choćby podczas rodzinnej podróży samochodem. Na pendrivie znajdują się dwa katalogi: jeden w wersji z wokalem, drugi bez, by można było sobie samemu pośpiewać.
Zarówno książki, jak i opakowanie wydanej płyty wyróżnia barwna, charakterystyczna oprawa graficzna. – Zewnętrznie klimat płyty jest komiksowy. Tak to sobie wymyśliłem – tłumaczy Romcio Tomcio. – Jak w swych książkach jestem taki rymowany i kolorowy przez ilustracje, tak muzycznie jestem komiksowy i tak będą wyglądały moje teledyski – kolejny z piosenką Tak Cię kocham.
Tryptyk ukończony
Wraz z premierą płyty na rynku wydawniczym pojawiła się kolejna rymowana pozycja książkowa autora. – Ukazał się piętnasty tomik rymowanych opowiadań biblijnych – informuje Roman Kempiński. – Stanowi on zakończenie tryptyku z Księgi Rodzaju publikowanego pod wspólnym tytułem Biblijne opowieści. Tworzą go części: Początek, Abraham oraz Ojcowie. Ostatni tomik trzeciej części opowiada historię Izaaka, Jakuba oraz Józefa, tego, który wyjaśniał faraonowi jego sny. Książka spina te trzy części, tworząc rymowaną wersję całej Księgi Rodzaju.
Tym, którzy nie zetknęli się jeszcze z twórczością Romcia Tomcia, prezentuję rymowaną zachętę autora do zakupu tej książki: „W Starotestamentalnym rymowanym Słowie/ Biblijne Opowieści Ojcowie./ Izaaka i Jakuba tu spotkacie,/ A i o Józefie coś przeczytacie./ Ta książka, jak to mam w zwyczaju,/ Kończy już całą Księgę Rodzaju./ Za 35 zł i pocztowe podziękowanie/ Można zacząć natchnione czytanie./ W komplecie Opowieści Biblijne/ Już za 100 zł są atrakcyjne./ Książka na soczystą zieleń ma miejsce,/ A ilustracje są Doroty Usowicz--Lenczewskiej”.
Zarówno płyta, jak i wszystkie dotychczasowe książki, w tym ostatnia Ojcowie, są dostępne za pośrednictwem strony internetowej autora: www.romciotomcio.pl .
Zadziwiająca, lecz z drugiej strony jakże podobna do innych jest historia odradzającej się po wojennej zawierusze, ongiś leżącej na obrzeżach, dziś ponownie będącej w granicach miasta, parafii Klęskowo. Dla wielu szczecinian jej nazwa niewiele mówi. Kiedy dookreślimy ją mianem osiedla Bukowego, jednego z największych skupisk mieszkaniowych nie tylko prawobrzeżnej, ale i pozostałych dzielnic Szczecina, większość świetnie zorientuje się, gdzie miejsca tego szukać trzeba
Parafia św. Stanisława BM powstała na fundamencie istniejącej od lat wspólnoty wiernych z samego Klęskowa, jak i rozbudowujących się okolic. Warto w tym miejscu nadmienić, iż miejscowość ta jeszcze przed II wojną światową włączona została w granice tzw. Wielkiego Szczecina. Od tamtej pory jest częścią miasta, z jedną tylko przerwą (w latach 1945-48), kiedy to przynależało do powiatu gryfińskiego. W czasie walk o Szczecin pod koniec marca 1945 r. zostało mocno zniszczone, w znacznym stopniu ucierpiał także sam kościół. Powojenni mieszkańcy początkowo korzystali ze świątyni w Dąbiu, a od 1950 r. z kościoła w Zdrojach, który przywrócono w tym czasie do sprawowania kultu. Okres do schyłku lat 70. obfituje w szereg wydarzeń o charakterze administracyjno-prawnym, regulujących także kwestie przynależności terytorialnej w ramach jurysdykcji parafialnych. Nie sposób ich wszystkich w tym krótkim artykule wymienić, warto jednak zatrzymać się na roku 1976, kiedy to szczeciński Wydział ds. Wyznań za pośrednictwem Kurii – wówczas diecezji szczecińsko-kamieńskiej – wydał zezwolenie na odbudowę zabytkowego kościoła w Klęskowie, co z entuzjazmem zostało przyjęte przez jego mieszkańców, którzy z ochotą przystąpili do gromadzenia niezbędnych materiałów. We wrześniu rozpoczęto prace przy odbudowie, by zakończyć je z końcem lata 1978 r. Rozmiar prac – choć świątynia pozornie nieduża – był ogromny. Jej ruiny miały zachowane mury obwodowe i szczyty. Należało zatem zamontować nowy strop i dach, co w pierwszej kolejności uczyniono, następnie przebudowano prezbiterium, a w północno-wschodnim narożniku dobudowano zakrystię. Tego roku odbyła się pierwsza Msza pasterska, którą 24 grudnia sprawował proboszcz z parafii w Podjuchach, ks. Władysław Szyngiera TChr, który wraz z ks. Stanisławem Rakiejem, także chrystusowcem, oraz inż. Zdzisławem Stande dźwigał ciężar odbudowy wiekowej świątyni. Od owych świąt Bożego Narodzenia aż do poświęcenia kościoła przez bp. Jana Gałeckiego 25 lutego 1979 r. w każdą niedzielę i święto odprawiana była w nim Msza św. dla mieszkańców Klęskowa. Aktu poświęcenia dokonano w asyście kanoników ks. Edwarda Cegły i ks. Andrzeja Offmańskiego, w obecności księży przybyłych z dekanatu Szczecin-Dąbie i z parafii prowadzonych przez księży chrystusowców oraz tłumnie zgromadzonych wiernych. Co ciekawe: data poświęcenia kościoła zbiegła się z datą śmierci patrona świątyni, tego roku bowiem obchodzono w kraju jubileusz 900-lecia męczeństwa tego szczególnego Patrona Polski.
Papież Franciszek przed śmiercią wydał dyspozycję, by pochowano go w rzymskiej bazylice Matki Bożej Większej. To było szczególnie ważne miejsce, które odwiedzał zawsze przed ważnymi wydarzeniami swego pontyfikatu oraz każdą podróżą zagraniczną i po jej zakończeniu. Franciszek uprościł też obrzęd pochówku.
W jednym z wywiadów ponad rok temu papież wyjawił, że ma już przygotowany dla siebie grób w bazylice Santa Maria Maggiore, którą w ciągu prawie 12 lat pontyfikatu odwiedził ją ponad 120 razy. Bywał tam często również przed wyborem.
Wierni z całego świata uczestniczyli we wtorkowy wieczór na placu Świętego Piotra w Watykanie w modlitwie różańcowej za zmarłego w poniedziałek papieża Franciszka. Poprowadził ją dziekan Kolegium Kardynalskiego kardynał Giovanni Battista Re, który w sobotę będzie przewodniczyć mszy pogrzebowej Franciszka.
Na początku modlitwy przed bazyliką watykańską kardynał Re powiedział: "Chcemy podziękować Panu za dary, jakie dał nam wraz z posługą apostolską papieża Franciszka".
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
_1744892545.jpg)
