Pomóż w rozwoju naszego portalu
Reklama
Wzmianka o domu Józefa, która pojawia się w pierwszym czytaniu z Księgi proroka Amosa (por. 6, 6), daje okazję do zwrócenia uwagi na pewne niuanse natury historycznej. Ich wyjaśnienie pozwala zrozumieć orędzie proroków, które było mocno związane z kontekstem historycznym. Gdy czytamy Stary Testament, często zakładamy, że mówi on o historii ludu wybranego – Izraela. Warto jednak podać parę uściśleń. Otóż po panowaniu Salomona, które było nacechowane względnym spokojem oraz rozwojem gospodarczym, na tronie w Jerozolimie zasiadł syn Salomona – Roboam. Za jego panowania dał się już zauważyć wewnętrzny kryzys w królestwie, związany przede wszystkim z ogromnym uciskiem fiskalnym, który był logiczną konsekwencją rozwiniętej działalności budowlanej za czasów Salomona. Liczne projekty wymagały stałego finansowania. Ponadto rozbudowywał się aparat urzędniczy, który sam z siebie nic nie wytwarzał, a wymagał ciągłych nakładów pieniężnych. Do tego należy jeszcze dodać faworyzowanie przez Roboama (a wcześniej Salomona) pokolenia Judy, z którego wywodziła się dynastia Dawidowa. Wszystko to doprowadziło do rozłamu w królestwie Roboama. Trudno podać dokładną datę, kiedy ten rozłam nastąpił, jednak historycy datują 17-letnie panowanie Roboama na przedział czasu między 930 a 901 r. przed Chr. Wspomniany podział musiał nastąpić na początku panowania tego króla. Od tego momentu bowiem nie mówimy już o jednym królestwie, które tworzył lud wybrany. Mniejsze królestwo, zwane Królestwem Południowym albo Judą, ze stolicą w Jerozolimie, pozostało wierne dynastii Dawidowej, stąd czasem spotykamy także nazwę Dom Dawida. Obejmowało ono pokolenie Judy oraz część pokolenia Beniamina. Drugie królestwo, zwane Królestwem Północnym, było znacznie większe, obejmowało pozostałe plemiona wchodzące w skład ludu wybranego. Królestwo to określane jest w Biblii w różny sposób: Królestwo Izraela, Efraim czy też Dom Józefa (właśnie w tym królestwie działał Amos). W państwie tym władza nie była skupiona w rękach jednej dynastii, a tron często przechodził z rąk do rąk. Pierwszym władcą tego państwa był Jeroboam I. Stolicami tego królestwa były różne miasta, z których najsłynniejsza była Samaria (stąd czasem używano tej nazwy dla określenia całego królestwa). Obok podziału politycznego między tymi królestwami – Judą i Izraelem – istniał konflikt religijny. Jeroboam, chcąc pozbawić swoich mieszkańców kontaktów z Jerozolimą, wybudował dwa sanktuaria, w Dan i Betel, w których oddawano cześć posągom cielców (miały one uosabiać JHWH). Bardzo szybko jednak ten schizmatycki kult poddał się wielu naleciałościom pogańskim, zwłaszcza tym związanym z kultem kananejskiego boga Baala. Kres Domu Józefa nastąpił w 722 r. przed Chr., kiedy to upadł on pod ciosami Asyryjczyków.
Bądź na bieżąco!
Pomóż w rozwoju naszego portalu
Reklama
Reklama
Reklama
_1744892545.jpg)
