Jubileuszową Mszę św. w konkatedrze sprawował proboszcz parafii ks. Grzegorz Gruszecki w pierwszą niedzielę października. W kazaniu nawiązał do historii zgromadzenia na Żywiecczyźnie. Zauważył, że choć siostry doświadczyły różnych trudności, to miały głęboką wiarę i spotykały się z życzliwością ludzi, którzy wsparli je w tworzeniu dzieła, jakim była najpierw ochronka, a obecnie jest prowadzone przez serafitki przedszkole.
W uroczystości uczestniczyły siostry z oświęcimskiej prowincji zgromadzenia, rodzice i dzieci uczęszczające do wspomnianego wyżej przedszkola, Asysta Żywiecka, przedstawiciele władz lokalnych z burmistrzem na czele, i wiele innych osób, które są wdzięczne siostrom za ich posługę. Na Mszy św. nie zabrakło podziękowań i życzeń. Dziekan ks. Stanisław Kozieł odczytał list gratulacyjny od bp. Romana Pindla. – Życzę siostrom, by stale na nowo odkrywały swój charyzmat i rozeznawały wolę Pana, który wezwał każdą z nich, by poszła za Nim – napisał pasterz diecezji, zapewniając o modlitwie.
W 1892 r. pochodzące z Żywca siostry: Alfonsa, Ludwika i Michalina Cholewińskie, wstąpiły do zgromadzenia. Ich rodzice przekazały zgromadzeniu jeden pokój, w którym siostry założyły ochronkę dla dzieci. Następnie wynajęły mieszkanie w części Żywca, ale trudno było je opłacić. Siostry marzyły o otworzeniu domu dla sierot. Fundusze otrzymały od arcyksięcia Albrechta Habsburga, co umożliwiło zakupienie w marcu 1895 r. parceli i rozpoczęcie budowy. 6 czerwca 1896 r. ks. prał. Makary Manecki poświęcił kamień węgielny, a rok później siostry mogły zamieszkać w budynku. Prócz ochronki prowadziły pracownię robót kościelnych. W latach 90. XX wieku odzyskały przedszkole, które w 1961 r. zabrały władze. Siostry również katechizują w Żywcu i są zakrystiankami.
Serafitki świętowały 10. rocznicę beatyfikacji Siostry Małgorzaty Łucji Szewczyk – założycielki Zgromadzenia Sióstr Serafitek oraz inicjatorki budowy domu macierzystego w Oświęcimiu.
Mszy św. sprawowanej w kościele Wniebowzięcia NMP w Oświęcimiu przewodniczył bp Roman Pindel. – Matka Małgorzata Łucja żyła miłością radosną, spokojną i łagodną, dlatego wzywała swoje duchowe córki, aby odznaczały się miłosierdziem w stosunku do wszystkich, oddając się posłudze osobom ubogim, w podeszłym wieku, chorym i niepełnosprawnym, aby nie lękały się trudności przykrości czy innych problemów – zaznaczył pasterz diecezji, przywołując słowa prefekta Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych kard. Angelo Amato, wypowiedziane 9 czerwca 2013 r. w czasie uroczystości beatyfikacyjnych.
Wśród naszych sportów narodowych można wymienić różne dyscypliny. Mamy w historii “trochę” sukcesów. Gdyby jednak była taka dyscyplina jak “narzekanie”, Polacy byliby w niej bezkonkurencyjni. Pomijam już codzienne rozmowy, ale zwracam uwagę na to, co dzieje się, gdy reprezentanci Polski biorą udział w różnych imprezach sportowych. Granica między chwałą, a hejtem jest bardzo cienka.
Na ostatnich mistrzostwach świata Polscy siatkarze zdobyli brązowe medale. Wielu internautów, podających się za kibiców [tu zaznaczę, że w moim pojęciu prawdziwy kibic to ten, kto jest z drużyną na dobre i na złe] zaczęło w niewybredny sposób atakować wręcz polskich zawodników za porażkę w Włochami. Dla mnie trzecie miejsce polskich siatkarzy to powód do dumy. Wiem, że to na tej imprezie najgorszy wynik od 2014 roku, ale przecież wcześniej tak pięknie nie było - mistrzostwo świata w 1974 roku i srebro w 2006 roku. A ponieważ z lat mej młodości pamiętam te “suche” lata, cieszę się, że reprezentacja Polski nie schodzi z wysokiego poziomu. W rzeczywistości 3 miejsce w mistrzostwach świata to dowód ogromnej pracy, wytrwałości i charakteru. W przypadku siatkówki, na sukces nakłada się wiele czynników, a wysiłek, który wkłada każdy z zawodników, aby wejść na poziom reprezentacyjny jest ogromny. Naprzeciw siebie stają zawodnicy, którzy poświęcają wiele, aby sukces sportowy odnieść. Obecnie nie ma miejsca na “taryfę ulgową”. Sport ma to do siebie, że bywa nieprzewidywalny. I co jest też ważne, sport, podobnie jak życie, to nie tylko zwycięstwa, lecz także potknięcia, z których trzeba wstać. I właśnie w tym tkwi prawdziwa wartość tego sukcesu.
II Dzień Skupienia dla Grup Modlitwy Ojca Pio Archidiecezji Wrocławskiej
II Dzień Skupienia dla Grup Modlitwy Ojca Pio Archidiecezji Wrocławskiej odbył się w parafii pod wezwaniem świętego we Wrocławiu.
Program spotkania obejmował m.in. konferencje, wygłoszone przez ks. dr. Piotra Janusza, proboszcza parafii, diecezjalnego duszpasterza GMOP oraz o. Marka Metelicę, franciszkanina. Zebrani modlili się koronką do Miłosierdzia Bożego, adorowali Pana Jezusa w Najświętszym Sakramencie oraz uczestniczyli w Eucharystii, której przewodniczył bp Maciej Małyga.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
