Senat RP, ustanawiając rok 2021 Rokiem Kardynała Stefana Wyszyńskiego, oddaje mu szczególny hołd i wyraża wielkie uznanie dla jego życia, które było ogromnym świadectwem umiłowania Ojczyzny i rodaków.
W tym roku przypada bowiem 120. rocznica urodzin i 40. rocznica śmierci Prymasa Tysiąclecia, w którego pogrzebie w Warszawie uczestniczyło milion Polaków.
Gdyby nie trafna wola niezłomnego prymasa, nie byłoby bp. Karola Wojtyły w Kolegium Kardynalskim ani potem na Stolicy Piotrowej polskiego papieża Jana Pawła II, obecnie świętego.
Przypominam sobie okres 3-letniego internowania wielkiego prymasa w czasie stalinowskim, gdy codziennie Polska modliła się o uwolnienie go z przymusowego odosobnienia. W tym okresie powstały słynne Zapiski więzienne będące świadectwem patriotyzmu i świętości nieustraszonego kardynała.
Pochylał się nad każdym z ojcowską miłością. Kiedy z młodzieżowym zespołem śpiewaczym jeździłem do domów pomocy społecznej z kolędami, przysyłał obrazki z wizerunkiem Matki Bożej Jasnogórskiej – której był największym czcicielem – do rozdania seniorom z jego błogosławieństwem.
Radzili się go politycy, bo dostrzegali siłę prymasowskiej dobroci, mądrości i ukochania Ojczyzny – Matki.
Reklama
Zawsze wizyty głowy Kościoła w Polsce były niezapomnianym przeżyciem dla miast i wsi. Przypominam sobie, jak jesienią 1957 r. od rana oczekiwaliśmy przejazdu prymasa Stefana Wyszyńskiego na krzyżówce w Szczecinie-Zdrojach. Naliczyłem wtedy 70 taksówek, które przybyły powitać kardynała. Dopiero wczesnym wieczorem oświetlony wewnątrz samochód wolno przejechał z prymasem Polski błogosławiącym wszystkich zebranych. Liczyliśmy na to, że zatrzyma się; nawet pewien miejscowy poeta ułożył specjalny wiersz na cześć kardynała, ale okazało się, że wcześniej w Kobylance parafianie wraz z proboszczem rzucili się na samochód Stefana Wyszyńskiego i wymusili jego postój, a nawet wejście do wiejskiego kościoła. Nas, witających go w peryferyjnych Zdrojach, tylko pobłogosławił całą powagą swego kardynalstwa, nie chcąc opóźnić swojego przyjazdu do Szczecina.
Polsce potrzeba darów duchowych prymasa, by była w Europie krajem wiernym swoim wielowiekowym wartościom.
Podziel się cytatem
Swoimi listami, spostrzeżeniami i błogosławieństwem towarzyszył mi i mojej rodzinie całe życie. Z okazji srebrnych godów małżeńskich teściów przesłał im tekstowe błogosławieństwo. Najbardziej cenię sobie treść błogosławieństwa Prymasa Tysiąclecia z okazji zawarcia sakramentalnego małżeństwa, które z wizerunkiem jego błogosławiącej ręki wisi w sypialni. Liczymy na to, że w tym roku zostanie – pomimo pandemii – przeprowadzona beatyfikacja prymasa Wyszyńskiego, która była zaplanowana na miniony rok.
Polsce potrzeba darów duchowych Stefana Kardynała Wyszyńskiego, by była w Europie krajem wiernym swoim wielowiekowym wartościom pozwalającym nam wszechstronnie rozwijać się.
On wiedział… Czy była to jakaś niezwykła intuicja wiary prymasa czy jego wielka znajomość teologii i Tradycji – to niech rozstrzygną specjaliści. Wyszyński wiedział, że trzeba budować odnowę narodu na Maryi, więcej – na Maryi Jasnogórskiej.
Podziel się cytatem
Wyszyński odwoływał się do tego, co w narodzie najmocniej zakorzenione. Wiedział, że to coś jest przeżywane różnie – nie tylko emocjonalnie, ale przede wszystkim głęboko w sercu, w posłuszeństwie wiary. Ludzie rozumieją, że matkę się kocha, ale także się jej słucha. „Niech więc Polacy kochają i będą posłuszni” – mówił prymas.
27 września br. obchodzimy wspomnienie św. Wincentego á Paulo. Urodził się on 24 kwietnia 1581 r. w wiosce Pouy, w południowej Francji. Pochodził z rodziny wieśniaczej i miał czworo rodzeństwa. Dopiero
w 12. roku życia poszedł do szkoły. Mimo, że wcześniej zajmował się tylko wypasaniem owiec z nauką radził sobie bardzo dobrze i po szkole wstąpił do seminarium duchownego. W wieku 15 lat otrzymuje niższe
święcenia i dostaje się na uniwersytet w Saragossie w Hiszpanii. Święcenia kapłańskie przyjmuje w 1600 r., miał wówczas zaledwie 19 lat. Kontynuował studia w Tuluzie, Rzymie i Paryżu, kształcąc się
w dziedzinie prawa kanonicznego. Dobrze zapowiadająca się kariera młodego, zdolnego kapłana zmienia się w los niewolnika. W czasie podróży z Marsylii do Narbonne przez Morze Śródziemne został wraz z całą
załogą napadnięty przez tureckich piratów i przywieziony do Tunisu jako niewolnik. W ciągu dwóch lat niewoli miał czterech panów, ostatniego zdołał nawrócić. Obaj uciekli do Europy i zamieszkali w Rzymie.
Już wkrótce stał się wysłannikiem papieża Pawła V i trafił na dwór francuski, gdzie za sprawą królowej Katarzyny de Medicis przejął opiekę nad Szpitalem Miłosierdzia.
Na własne życzenie objął probostwo w miasteczku Chatillon-les-Dombes, gdzie zetknął się ze starcami, inwalidami wojennymi, chorymi i ubogimi. Aby im jak najlepiej służyć, powołał „Bractwo Miłosierdzia”,
a dla kobiet bractwo „Służebnic Ubogich”. W 1619 r. św. Wincenty otrzymał dekret mianujący go generalnym kapelanem wszystkich galer królewskich. Święty przeprowadzał wśród galerników
misje i dbał o poprawę warunków życia. W 1625 r. powołał „Kongregację Misyjną” zrzeszającą kapłanów. Papież Urban VIII zatwierdził nowe zgromadzenie w 1639 r. Nowa rodzina zakonna
zaczęła rozrastać się i objęła swoją opieką szpital dla trędowatych opactwa Saint-Lazare. Celem zgromadzenia, które dziś nosi nazwę Zgromadzenia Księży Misjonarzy Świętego Wincentego á Paulo jest głoszenie
Ewangelii ubogim.
W 1638 r. wraz ze św. Ludwiką de Marillac św. Wincenty założył żeńską rodzinę zakonną znaną dziś pod nazwą Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia (szarytki), której charyzmatem była praca z ubogimi
i chorymi w szpitalach i przytułkach.
Święty zmarł w domu zakonnym św. Łazarza w Paryżu 27 września 1660 r. W roku 1729 papież Benedykt XIII wyniósł Wincentego do chwały błogosławionych, a papież Klemens XII kanonizował go w roku
1737. Papież Leon XIII ogłosił św. Wincentego á Paulo patronem wszystkich dzieł miłosierdzia. Do Polski sprowadziła misjonarzy w 1651 r. jeszcze za życia Świętego królowa Maria Ludwika, żona króla
Jana II Kazimierza.
W Polsce prowadzili 40 parafii. W naszej diecezji ze Zgromadzenia Księży Misjonarzy św. Wincentego á Paulo (CM) pochodzi bp Paweł Socha, a misjonarze św. Wincentego pracują w Wyższym Seminarium Duchownym
w Paradyżu, Gozdnicy, Iłowej, Przewozie, Skwierzynie, Słubicach, Trzcielu i Wymiarkach. Siostry Szarytki mają swoje domy w Gorzowie Wielkopolskim, Skwierzynie i Słubicach.
Polscy siatkarze przegrali z Włochami 0:3 (21:25, 22:25, 23:25) w półfinale mistrzostw świata na Filipinach. Podopieczni trenera Nikoli Grbica w meczu o brązowy medal zagrają w niedzielę o godz. 8.30 czasu polskiego z Czechami, którzy wcześniej przegrali z Bułgarami 1:3.
Sobotni mecz był powtórką z finału ostatniej edycji globalnego czempionatu. Trzy lata temu w katowickim Spodku również górą byli Włosi, którzy staną w niedzielę przed szansą na obronę tytułu. Ich rywalami w decydującym spotkaniu będą Bułgarzy.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
