Reklama

Niedziela Świdnicka

„Gospoda” Dobrego Samarytanina

– Chcemy, aby w tym domu chorzy mogli spotkać ludzi, którzy będą umieli pomóc w niesieniu krzyża cierpienia. Staramy się, aby dostali tutaj nadzieję i uśmiech Boga – mówi ks. prał. dr Jan Gargasewicz, dyrektor hospicjum w Świdnicy.

Niedziela świdnicka 6/2020, str. IV

[ TEMATY ]

wywiad

hospicjum

Świdnica

Ks. Mirosław Benedyk

Ks. prał. dr Jan Gargasewicz

Ks. prał. dr Jan Gargasewicz

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Marek Zygmunt: Księże Dyrektorze, mija właśnie pięć lat od chwili poświęcenia Hospicjum i Zakładu Opiekuńczo-Leczniczego im. Ojca Pio. 10 lutego 2015 r. bp Ignacy Dec podkreślił w swojej homilii, że „jest to niezwykle istotne dzieło, bo służba drugiemu człowiekowi to obok nauczania i uświęcania, jeden z trzech najważniejszych elementów działalności Kościoła”. Jak to realizujecie w ciągu tych pięciu lat?

Reklama

Ks. Jan Gargasewicz: Od początku istnienia hospicjum skorzystało z opieki ok. 400 osób. Wszyscy, którzy przebywają w naszym domu, korzystają z opieki medycznej, ale także i z duchowej. Zakład Opiekuńczo-Leczniczy opiekuje się osobami, które przebyły ostrą fazę leczenia szpitalnego, mają ukończony proces długoterminowego leczenia operacyjnego lub intensywnego zachowawczego. Nie wymagają oni już dalszej hospitalizacji, ale jednak ze względu na stan zdrowia oraz brak możliwości funkcjonowania w ośrodku domowym wymagają profesjonalnej pielęgnacji, rehabilitacji i nadzoru lekarskiego.
Hospicjum jest natomiast samodzielnym specjalistycznym oddziałem lecznictwa stacjonarnego przeznaczonym dla osób nieuleczalnie chorych. Zakład świadczy opiekę paliatywną i hospicyjną, mającą na celu poprawę jakości życia chorego, a także zapobieganiu cierpienia i niesieniu ulgi.
Placówki te powstały dzięki chęci spełnienia oczekiwań i nadziei osób znajdujących się w potrzebie. W nowocześnie wyposażonych salach dla pacjentów znajdują się m.in.: elektrycznie sterowane łóżka, sprzęt medyczny, odbiorniki telewizyjne. A sfera duchowa realizowana jest przede wszystkim w kaplicy.

Kim dla personelu i pacjentów jest postać patrona św. Ojca Pio?

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

On jest dla nas wzorem i przykładem, jak uczestniczyć w cierpieniu drugiego człowieka. Nauczył nas pokory wobec choroby, która może doświadczyć w każdej chwili każdego z nas.

Od samego początku towarzyszy wam motto „Nadzieja dla wszystkich cierpiących, którą możemy nieść razem”. Jak realizujecie to przesłanie?


Za papieżem Franciszkiem chciałbym powtórzyć, że chcemy być coraz bardziej i lepiej „gospodą” Dobrego Samarytanina, którym jest Chrystus, to znaczy domem, w którym można znaleźć Jego łaskę wyrażającą się w gościnności, w akceptacji, w podniesieniu na duchu. Chcemy, aby w tym domu chorzy mogli spotkać ludzi, którzy będą umieli pomóc w niesieniu krzyża cierpienia.
Osoby, które trafiają do naszego domu, przeważanie mają zakończony już proces leczenia. Personel ośrodka zajmuje się przede wszystkim profilaktyką, a ewentualna kontynuacja leczenia wiąże się z opieką nad człowiekiem. Powinnością każdego chrześcijanina jest wnoszenie nadziei i uśmiechu Boga w życie chorych. Bo wewnątrz naszego cierpienia jest cierpienie Jezusa, który razem z nami niesie dla wszystkich cierpiących, a zwłaszcza tych zepchniętych na margines.

Reklama

Ilu pacjentów jest obecnie objętych Waszą opieką i co oni mają do dyspozycji w Waszych placówkach?

W naszej placówce przebywa obecnie 49 osób. Jest kontynuowane leczenie, a także udzielamy rehabilitacji tym osobom, które mają zlecone zabiegi przez lekarza.

Jak wygląda opieka medyczna i kto ją realizuje?

W naszej placówce są zatrudnieni lekarze, którzy odpowiadają za kontynuację leczenia. Natomiast pielęgniarka oddziałowa wraz z personelem jej podległym odpowiada za opiekę nad powierzonymi nam pacjentami.

Jakie problemy związane z działalnością tych placówek nurtują obecnie najbardziej Księdza Dyrektora?

Największym problemem jest mała liczba łóżek, które objęte są kontraktem przez Narodowy Fundusz Zdrowia. Na dzień dzisiejszy mamy podpisany kontrakt na 20 łóżek, natomiast posiadamy w naszej placówce 50 łóżek.

Kto najbardziej wspiera Waszą działalność?

Najbardziej pomaga nam duchowo i materialnie bp Ignacy Dec. Czujemy także nieustanne wsparcie jego biskupa pomocniczego Adama Bałabucha, i oczywiście tych osób, które za pośrednictwem naszej fundacji przekazują nam 1% swojego podatku oraz dofinansowują w inny sposób.

Czego w takim razie życzyć Księdzu Dyrektorowi, jego współpracownikom i pacjentom z okazji Światowego Dnia Chorych i w całym 2020 roku?


Z takich potrzeb dnia codziennego to chcielibyśmy otrzymać świadczenia na dodatkowe 20 łóżek, w tym 4 dla hospicjum stacjonarnego. Mimo to pragniemy, abyśmy mieli jak najmniej pacjentów i tego byśmy byli otoczeni stale Bożym błogosławieństwem.
Wszystkich podopiecznych i pracowników pragnę zawierzyć Najświętszej Maryi Pannie, Uzdrowieniu Chorych, a szczególnie tych, którzy dźwigają ciężar choroby wraz z ich rodzinami.

Ks. prał. dr Jan Gargasewicz, lat 60, dziekan i proboszcz wałbrzyskiej parafii na Podzamczu, dyrektor NZOZ Stacja Opieki Caritas Diecezji Świdnickiej, odznaczony w 2017 r. przez Prezydenta RP za pracę charytatywną na rzecz cierpiących i chorych.

2020-02-04 10:59

Oceń: +1 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

W hospicjum walczymy o godność i dobrostan pacjenta

[ TEMATY ]

hospicjum

Materiał prasowy

Jest taka znana piosenka Wojciecha Młynarskiego z refrenem „Nie ma jak u mamy”. Prowadzimy hospicjum domowe dla dzieci, bo głęboko wierzymy, że te słowa są prawdziwe. Nieuleczalnie chore dziecko powinno być w domu, z bliskimi i nie powinno cierpieć. A my jesteśmy od tego, by mu to umożliwić.

Niedziela: Warszawskie Hospicjum dla Dzieci powstało blisko trzydzieści lat temu. Kiedy je państwo zakładali, w Polsce nie było w ogóle takich placówek. Skąd się wziął pomysł na stworzenie hospicjum dla dzieci w formule hospicjum domowego?
CZYTAJ DALEJ

Najważniejsza świątynia świata

2025-11-04 13:44

Niedziela Ogólnopolska 45/2025, str. 20

[ TEMATY ]

homilia

Liturgia Tygodnia

Rembrandt – Wypędzenie przekupniów z świątyń

Nie zawsze zdenerwowanie, złość czy furia są moralnie karygodne. Raczej nie lubimy być pod wpływem nieprzyjemnych emocji. Delektowanie się spokojem jest dalece bardziej miłe. Tęsknimy za błogostanem, który młodzi określają słowem: chillout.

Nie zawsze zdenerwowanie, złość czy furia są moralnie karygodne. Raczej nie lubimy być pod wpływem nieprzyjemnych emocji. Delektowanie się spokojem jest dalece bardziej miłe. Tęsknimy za błogostanem, który młodzi określają słowem: chillout. W czasach napiętych terminarzy czy nadużywania social mediów, które trzymają nas w napięciu, a potem pozostawiają w stanie zbliżonym do stuporu lub depresji, to normalne. Bardzo potrzebujemy „świętego spokoju”. Nie zawsze jednak jest on ideałem ewangelicznym. Jeśli chcę zachować dobrostan, nie mogę odwracać głowy od ludzkiej krzywdy, która dzieje się na moich oczach. Nie wolno mi nie reagować, nawet wzburzeniem, gdy trzeba kogoś ostrzec przed niebezpieczeństwem, obronić przed agresorem czy zaangażować się w schwytanie złoczyńcy. Nie mogę wtedy powiedzieć: „to nie moja sprawa”, „od tego są inni”albo „co mnie to obchodzi”. To tchórzostwo. Tak rozumiany „święty spokój” jest nieprawością albo tolerancją zła. Jak mógłbym przymykać oko, gdyby ktoś popychał bliźniego na drogę upadku. Czy jest godziwe nieodezwanie się przy stole – dla zachowania pozytywnych wibracji – kiedy trzeba bronić ludzkiej i Bożej prawdy? Czy milczenie w sytuacji kpiny z dobra, altruizmu czy świętości jest godne chrześcijanina? Czy kumplowskie poklepywanie po ramieniu w imię „przyjaźni”, kiedy trzeba koledze zwrócić uwagę, upomnieć go lub nawet nim wstrząsnąć, uznamy za cnotę? Nawet kłótnia może być święta! Wszak istnieje święte wzburzenie. Jan Paweł II krzyczał do nas wniebogłosy, upominając się o świętość małżeństwa i rodziny oraz o ewangeliczne wychowanie potomstwa. Współczesna tresura, nakazująca tolerancję wszystkiego, wymaga sprzeciwu, czasem nawet konieczności narażenia się grupom uważającym się za wyrocznię. Jezus powiedział: „Przyszedłem ogień rzucić na ziemię (Łk 12, 49). To też Ewangelia. Myślę, że zdrowej niezgody na niecne postępki, zwłaszcza te wykonywane pod płaszczykiem „zbożnych” czynności czy „szczytnych celów”, uczy nas dzisiaj Mistrz z Nazaretu. Primum: zauważyć ten proces czający się we mnie. Secundum: być krytycznym wobec świata. W dzisiejszej Ewangelii Zbawiciel jest naprawdę zdenerwowany, widząc, co zrobiono z domem Jego Ojca. Nie używa gładkich słów i dyplomatycznych gestów. Zagrożona jest bowiem wielka wartość. Najważniejsza świątynia świata miała za cel ukazanie Oblicza Boga prawdziwego i przygotowanie do objawiania jeszcze wspanialszej świątyni, dosłownej obecności Boga wśród ludzi – Syna Bożego. Na skutek ludzkich kalkulacji stała się ona niemal jaskinią zbójców, po łacinie: spelunca latronum. Dlatego reakcja Syna Bożego musiała być aż tak radykalna. Jezusowy gest mówi: w tym miejscu absolutnie nie o to chodzi! „Świątynia to miejsce składania ofiar miłych Bogu. Pan Jezus złożył swojemu Przedwiecznemu Ojcu ofiarę miłości z samego siebie. Ta Jego miłość, w której wytrwał nawet w godzinie największej udręki, ogarnia nas wszystkich, poprzez kolejne pokolenia i każdego poszczególnie, kto się do Niego przybliża” (o. Jacek Salij). O to chodzi w autentycznym kulcie świątynnym.
CZYTAJ DALEJ

Abp Wojda w katedrze Notre – Dame: Tu będzie duchowy most z Jasną Górą

2025-11-08 11:12

[ TEMATY ]

Notre‑Dame

Notre Dame

KPRM

- Odbudowa katedry zbiega się z fenomenem odbudowywania wiary Europejczyków, zwłaszcza we Francji. Cieszymy się, że jest tu Kaplica Polska. Dziś wraca tu Jasnogórska Ikona po dokonanej renowacji. Tu będzie jakaś część Częstochowy - duchowy most do Pani z Jasnej Góry - mówił abp Tadeusz Wojda w homilii podczas Mszy św. sprawowanej w katedrze Notre- Dame w Paryżu. Dziś w Notre- Dame ma miejsce inauguracja odnowionej Kaplicy Polskiej i uroczyste ponowne wprowadzenie do niej kopii Ikony Jasnogórskiej. W wydarzeniu obok licznie zgromadzonych przedstawicieli Polonii francuskiej bierze udział Małżonka Prezydenta RP Marta Nawrocka.

Andrzej Piotrowicz
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję