Kiedy Apostołowie usłyszeli słowa Jezusa, że zawsze mają przebaczać (werset poprzedzający dzisiejszy fragment Ewangelii, Łk 17, 4), prosili: „Dodaj nam wiary”. Jest to moje i twoje wołanie wobec naszych niemożności również w przebaczaniu. Odpowiedź Jezusa jest nokautująca: „Gdybyście mieli wiarę jak ziarnko gorczycy (...)”. Ja już wiem, że mam maleńką wiarę. Gdybym miał większą, to nie martwiłbym się tak wieloma sprawami. Miałbym ufność, że Bóg mnie kocha i jest najlepszym Ojcem. Nie wściekałbym się na siebie i innych, ponieważ Jezus jest moim Zbawicielem i moim Bratem, kocha mnie i ma dla mnie nieograniczone miłosierdzie. Gdybym ufał Bogu całkowicie, miałbym w sercu pokój mimo faktu, że się starzeję i będę umierał.
Powodem wielu nierozwiązanych problemów życiowych jest brak wiary. Często spotykam ludzi, którzy mówią: Ja bardzo mocno wierzę, ufam Panu Bogu. Wtedy chciałbym spytać: A ile masz dzieci? Tyle, ile Pan Bóg daje? Jeżeli ufasz, to czy pozwalasz, aby Bóg decydował o Twoim życiu?
Ciekawe, że po słowach o wierze jak ziarnko gorczycy następuje narracja o słudze, któremu nic się nie należy. Dlaczego? Myślę, że jak Apostołowie wołam o wiarę, kiedy sobie z czymś nie mogę poradzić – ale jest też we mnie pokusa, aby mając silną wiarę, rozwiązywać problemy według mojej recepty. Gdybym miał większą wiarę, dziecko by wyzdrowiało, a mój bliski znajomy by nie umarł. Wielu ludzi ulega pokusie cudu i rozwiązywania problemów nie według woli Pana Boga, ale po swojemu.
Wiara jest darem Boga bez moich zasług. O tym mówi św. Paweł w Liście do Tymoteusza. Charyzmat to dar niezasłużony, dany gratis. Otrzymaliśmy go przez nałożenie rąk w sakramentach chrztu św. i bierzmowania. Rodzi się przez słuchanie słowa Bożego. Charyzmat Ducha mocy, miłości i trzeźwego myślenia. Rzeczywiście, wiara potrzebuje odwagi w jej wyznawaniu, np. by się przeżegnać w restauracji, odmówić Różaniec w pociągowym przedziale, nie wstydzić się wyznać wiarę przed ludźmi. Dzisiaj trzeba nam brać udział w trudach i przeciwnościach znoszonych dla Ewangelii mocą Bożą.
"Kościół jest odważny jak kobieta, która broni swoich dzieci, aby je doprowadzić na spotkanie ze swym Oblubieńcem" - powiedział Papież Franciszek podczas porannej Eucharystii w Domu Świętej Marty. Wychodząc od przedstawionego w dzisiejszej Ewangelii (Łk 7,11-17) spotkania Pana Jezusa z wdową z Naim, której jedyny syn zmarł, Ojciec Święty mówił o "wdowieństwie" Kościoła, który przemierza dzieje, starając się spotkać Pana.
W dzisiejszej Ewangelii mamy dwie różne sceny. Pierwsza z nich ukazuje Chrystusa, który udziela apostołom daru Ducha Świętego i wraz z nim władzę odpuszczania grzechów. Mówi im: Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane. Druga z kolei scena koncentruje się na niedowiarstwie Tomasza, jednego z apostołów.
Wieczorem w dniu zmartwychwstania, tam gdzie przebywali uczniowie, choć drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami, przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich: «Pokój wam!» A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie, ujrzawszy Pana. A Jezus znowu rzekł do nich: «Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam». Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: «Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane». Ale Tomasz, jeden z Dwunastu, zwany Didymos, nie był razem z nimi, kiedy przyszedł Jezus. Inni więc uczniowie mówili do niego: «Widzieliśmy Pana!» Ale on rzekł do nich: «Jeżeli na rękach Jego nie zobaczę śladu gwoździ i nie włożę palca mego w miejsce gwoździ, i ręki mojej nie włożę w bok Jego, nie uwierzę». A po ośmiu dniach, kiedy uczniowie Jego byli znowu wewnątrz domu i Tomasz z nimi, Jezus przyszedł, choć drzwi były zamknięte, stanął pośrodku i rzekł: «Pokój wam!» Następnie rzekł do Tomasza: «Podnieś tutaj swój palec i zobacz moje ręce. Podnieś rękę i włóż w mój bok, i nie bądź niedowiarkiem, lecz wierzącym». Tomasz w odpowiedzi rzekł do Niego: «Pan mój i Bóg mój!» Powiedział mu Jezus: «Uwierzyłeś dlatego, że Mnie ujrzałeś? Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli». I wiele innych znaków, których nie zapisano w tej księdze, uczynił Jezus wobec uczniów. Te zaś zapisano, abyście wierzyli, że Jezus jest Mesjaszem, Synem Bożym, i abyście wierząc, mieli życie w imię Jego.
Osiemdziesięciojednoletnia Siostra Geneviève Jeanningros, przyjaciółka papieża Franciszka, która mieszka w cyrkowej przyczepie kempingowej w Rzymie i odwiedzała papieża w każdą środę, raz w miesiącu zabierała ze sobą osobę transseksualną. Dziś złamała protokół, żegnając się z nim podczas pogrzebu
Genevieve Jeanningros to francusko-argentyńska zakonnica i członkini Małych Sióstr Jezusa. Była bliską przyjaciółką papieża przez ponad 40 lat i znana była ze swojej pracy ze społecznościami marginalizowanymi, takimi jak pracownicy cyrku i osoby transpłciowe. Podczas spoczynku papieża Franciszka w Bazylice św. Piotra, siostra Jeanningros mogła złamać protokół i pomodlić się przy jego trumnie, co odzwierciedlało ich głęboką więź. Papież Franciszek nadał jej nawet przydomek „L'enfant awful”, podkreślając ich żartobliwą relację. Mieszkała w przyczepie niedaleko parku rozrywki w Ostii w Rzymie od ponad 50 lat, poświęcając swoje życie ubogim.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
