W tym wspaniałym czasie świętowania Zmartwychwstania wrócę na chwilę do Wielkiego Piątku. W końcu Wielkanoc (jakie to piękne!) nie oznacza braku krzyża.
Bardzo urzekły mnie w tym roku ostatnie słowa konającego Jezusa: „Ojcze, w Twoje ręce oddaję mojego ducha”. Niesamowite jest to, że Jezus w najbardziej tragicznym, z ludzkiego punktu widzenia, położeniu zwraca się w stronę Ojca i oddaje Mu całego siebie. Nie skupia się na swoim cierpieniu, ale wie, dokąd idzie. Wie, że wraca do siebie.
Z zachowaniem wszelkich proporcji – dostrzegłem w tej scenie moje córeczki, które oddają się całe tacie, kiedy mają jakiś problem. Wiedzą, do kogo idą. Wiedzą, że pod opieką taty są u siebie. Oczy mi się świecą, a głowa dumnie wędruje w górę, gdy moje dziecko wie, że może liczyć w jakiejś sytuacji tylko na mnie. Myślę, że nie jest to zuchwałość. Bóg wpisał nam, mężczyznom, w serca ten ojcowski gen i z natury jesteśmy bardzo wrażliwi na sytuacje, gdy dziecko potrzebuje pomocy, z czymś sobie nie radzi, musi zostać poprowadzone. Fakt – wielu ojców ma tę wrażliwość mocno stępioną przez własne głębokie zranienia, prowadzące do nieobecności czy agresji, ale głęboko w sercu jesteśmy właśnie tacy. Obok słów „ja, ojciec” nigdy nie przejdziemy obojętnie.
Reklama
Jezus wyciągnął ręce, dążąc do tego, co w górze. Ojciec niezawodnie na Niego czekał. Przyjął Jego ducha. Czy ja jako ojciec potrafię przyjmować moje dziecko z całą jego tożsamością, przywarami, niesfornością? Czyż nie powinienem naśladować Tego, którego Imię oznacza obecność i który zawsze jest gotowy przyjąć swoje dziecko z całym jego bagażem?
Chcąc być takim ojcem, sam muszę stale wyciągać ręce do Taty. Zmartwychwstanie ma mi na nowo pokazać kierunek: w górę. Nie oznacza to bujania w obłokach. Piękne jest to, że krzyż, który jest tu dla mnie, jako ojca, doskonałym punktem odniesienia, stoi twardo na ziemi, jest w nią wkopany i stabilnie w niej osadzony, a więc z jednej strony jest bardzo przyziemny, z drugiej – skierowany jest ku górze, a konający na nim Syn ma ręce wyciągnięte do Ojca.
Skierować, jak Jezus, swoje ręce ku górze, naśladować w tym wyciąganiu rąk do taty swoje dzieci i być wobec nich jak Ojciec, który zawsze czeka i zawsze jest otwarty – oto mój wielkanocny plan działania.
Jarosław Kumor Mąż i ojciec, dziennikarz i publicysta, redaktor naczelny i jeden z liderów programu formacyjnego dla mężczyzn Droga Odważnych (www.odwazni.pl)
Celem WarszTatów „Bliżej – pełna łączność” jest przekazanie metod pogłębiania relacji ojciec – dziecko. Zajęcia opierają się na czterech filarach efektywnego ojcostwa, do których zalicza się: zaangażowanie, stałość, znajomość dziecka i opiekuńczość. Uczestnicy „WarszTatów” – ojcowie dzieci w różnym wieku – mogą się przekonać, jak ważną rolę odgrywa ojciec w życiu swojej rodziny i że nie bez znaczenia są jego postawy i postępowanie względem dzieci. Zarówno synowie, jak i córki, czerpią pewien wzorzec ze swojego ojca i chcą być kochane, oczekują miłości ojcowskiej, a to, w jaki sposób ojciec okazuje tę miłość, bądź jej nie okazuje, ma duży wpływ na dalsze życie dzieci, w pewien sposób kształtuje dzieci, co potem przekłada się także na ich relacje z innymi ludźmi.
Ojcowie podczas warsztatów w sposób praktyczny uczą się wdrażać w życie wspomniane 4 postawy: zaangażowanie, stałość, znajomość dziecka i opiekuńczość. Dowiadują się, że te postawy są kluczowe w relacji z ich dziećmi i pozwalają odkryć te potrzeby dzieci, których one oczekują, że ojciec je zaspokoi. W ramach warsztatów ojcowie poznają różne bariery w relacjach z dziećmi i potrzeby, jakie dzieci przejawiają wobec rodziców, a także uczą się sposobów ich zaspokajania. Dowiadują się, że ich zaangażowanie w życie rodziny powinno być odpowiednio duże, tak, by praca zawodowa nie przesłaniała życia rodzinnego, i że bardzo ważny jest ten czas, który codziennie poświęcą swoim dzieciom. Także poznają słabe i mocne strony siebie jako ojców. Widzą, co mają podobne z własnymi ojcami, a co ich różni od ich własnych ojców, i mogą się głębiej zastanowić nad tym, co zrobić, by być lepszym ojcem.
WarszTaty „Bliżej – pełna łączność”, to nie pierwsze zajęcia, które odbywały się w Bielsku-Białej w ramach inicjatywy Tato.Net. Wcześniej, w dniach 8-9 czerwca br., odbyły się WarszTaty „7 Sekretów Efektywnego Ojcostwa” zorganizowane przez Tato.Net i Mężczyzn św. Józefa z Bielska. Pomimo iż w tych dniach trwało Euro 2012 i Polska grała z Grecją, 40 ojców zdecydowało się zamiast do „Strefy kibica” przyjść do zorganizowanej „Strefy taty” i tam uczyć się aktywnego ojcostwa.
Inicjatywa Tato.Net jest programem prowadzonym przez Fundację Cyryla i Metodego z Lublina. To zespół działań na rzecz świadomego i odpowiedzialnego ojcostwa. – Tato.Net jest miejscem spotkania osób, dla których ważne są zagadnienia dotyczące roli ojca w życiu dzieci i całej rodziny. Chcemy dać szansę i wsparcie każdemu mężczyźnie, który pragnie być stuprocentowym tatą. Dzięki temu także mamy nadzieję pomóc każdemu dziecku w spełnieniu marzeń o wspaniałym ojcu – zapewniają inicjatorzy programu. W ramach Tato.Net w całej Polsce są prowadzone warsztaty, głoszone konferencje i organizowane szkoły dla trenerów. W tym roku warsztaty zorganizowano również w Bielsku.
Papież Franciszek ustanowił 40 mężczyzn i kobiet do posługi lektora.
Podczas Mszy św. w Bazylice Świętego Piotra 26 stycznia papież Franciszek oficjalnie ustanowił 23 kobiety i 17 mężczyzn lektorami, wręczając im egzemplarze Biblii i instruując, aby głosili wiarę młodym i starszym:
Jubileuszowa Księga Miłosierdzia zostanie wyłożona w kościołach parafialnych diecezji zielonogórsko-gorzowskiej w niedzielę 2 lutego 2025. - Będzie ona zewnętrznym znakiem odpowiedzi wiernych na wezwanie papieża Franciszka, aby stać się namacalnymi znakami nadziei - napisał Pasterz diecezji bp Tadeusz Lityński.
Rozpoczęty niedawno pod hasłem "Pielgrzymi nadziei" Rok Jubileuszowy 2025 związany jest także z dziełami miłosierdzia. Jak napisał papież Franciszek w bulli (Spes non confundit, 10), rok ten stanowi szczególną zachętę do podejmowania czynów miłości i miłosierdzia na rzecz potrzebujących oraz odkrywania na nowo uczynków miłosierdzia względem ciała (głodnych nakarmić, spragnionych napoić, nagich przyodziać, przybyszów w dom przyjąć, chorych nawiedzać, więźniów pocieszać, umarłych pogrzebać) i względem duszy (wątpiącym dobrze radzić, nieumiejętnych pouczać, grzeszących upominać, strapionych pocieszać, urazy chętnie darować, krzywdy cierpliwie znosić, modlić się za żywych i umarłych).
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
