Dookoła Polski

Przegląd Dobrej Zmiany

Trzy lata rządów PiS były okazją do podsumowania pracy poszczególnych resortów. Ministrowie tłumaczyli, co udało im się zrobić, rzadziej – czego nie, i złożyli wiele nowych obietnic. Min. Zbigniew Ziobro, szef resortu sprawiedliwości i prokurator generalny, przekonywał podczas konferencji prasowej, że nastąpiła zmiana jakości prokuratury. To dzięki temu prokuratorzy odnieśli sukcesy m.in. w sprawach gospodarczych i głośnych sprawach kryminalnych.

Min. Mariusz Błaszczak natomiast tłumaczył, że gdy przed rokiem przejmował MON, postawił sobie trzy cele: modernizację wojska, zwiększenie jego liczebności oraz mocniejsze osadzenie naszej armii w strukturach NATO – i tego się trzyma. Resort prowadzi program naprawczy, udało się wygospodarować nowe środki na wojsko. Wydatki na obronność zwiększy się do 2,1 proc. PKB w 2020 r. i 2,5 proc. w 2030 r. – podkreślił i zapowiedział podwyżki dla żołnierzy w przyszłym roku.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Minister zdrowia Łukasz Szumowski zapowiedział m.in. skrócenie kolejek do lekarza. Wśród sukcesów resortu wymienił wzrost nakładów na ochronę zdrowia do 6 proc. PKB w 2024 r.

Reklama

Min. Joachim Brudziński, szef resortu spraw wewnętrznych i administracji, wśród sukcesów wymienił doposażenie policjantów w nowy sprzęt. – Budowane są nowe komendy, przybyło 1,1 tys. nowych radiowozów – powiedział. Nikt nie miał wątpliwości, że wśród ministrów wyróżnia się szefowa Ministerstwa Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej Elżbieta Rafalska; to jej resort wprowadził programy społeczne, dzięki którym oba rządy dobrej zmiany są dobrze postrzegane przez obywateli. Jak przypomniała min. Rafalska, polskie rodziny oczekiwały wsparcia i rzeczywiście je uzyskały. Rządowe programy społeczne, nie tylko jej zdaniem, istotnie zmniejszyły ubóstwo wśród Polaków.

Wojciech Dudkiewicz

Pośmiertny hejt

Niech żadna kreatura nie sądzi, że pozostanie anonimowa – tak minister spraw wewnętrznych i administracji Joachim Brudziński odniósł się do obraźliwych internetowych wpisów dotyczących zmarłej 8 grudnia 2018 r. posłanki PiS Jolanty Szczypińskiej. W sprawie obraźliwych wpisów dotyczących śmierci Szczypińskiej do prokuratury trafiło zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa. Złożył je były oficer CBŚ Jacek Wrona. – Plugawienie dobrego imienia powszechnie szanowanej zmarłej oraz życzenie śmierci osobom z nią związanym to przejaw barbarzyństwa i degeneracji kulturowej – stwierdził.

Przysięga na Mokotowie

Żołnierze Wojsk Obrony Terytorialnej z 6. Mazowieckiej Brygady OT złożyli przysięgę wojskową w miejscu kaźni swojego patrona rtm. Witolda Pileckiego, w dawnym areszcie śledczym Warszawa-Mokotów. W uroczystości wzięła udział córka rotmistrza Zofia Pilecka. Żołnierze przysięgali w miejscu, w którym obecnie jest Muzeum Żołnierzy Wyklętych i Więźniów Politycznych PRL. Ponad 70 lat temu był tam torturowany i został zamordowany rtm. Pilecki. 6. Mazowiecka Brygada Obrony Terytorialnej im. rtm. Witolda Pileckiego jest jedną z dwóch brygad działających na Mazowszu. W jej skład będą wchodzić 4 bataliony lekkiej piechoty.

Nie tacy sami

Reklama

W przemówieniu w czasie spotkania Klubu Parlamentarnego PiS w Jachrance pod Warszawą Jarosław Kaczyński zaapelował o rozróżnianie PiS i PO. Jak stwierdził, teza, że PiS i PO to takie same partie, to jedna z najgroźniejszych stosowanych obecnie socjotechnik. – To próba sprowadzenia naszej formacji i naszych przeciwników na tę samą płaszczyznę: być może oni są źli, może popełniali złe czyny, ale my jesteśmy tacy sami. Otóż nie jesteśmy tacy sami – podkreślił Kaczyński. – Nie my strzelaliśmy do górników. Nie my atakowaliśmy legalne demonstracje, nie my łamaliśmy prawo, konstytucję, łamali je nasi polityczni przeciwnicy – dodał. Zwrócił uwagę, że w Polsce trwa walka, w której to Zjednoczona Prawica uznaje reguły demokracji i praworządności, a druga strona tych reguł po prostu nie respektuje. Może to robić, bo ma poparcie większości mediów i czynników zagranicznych – ocenił szef PiS.

Timmermans z Polakami...

Aż skóra cierpnie. Frans Timmermans, obecny wiceprzewodniczący Komisji Europejskiej i kandydat na szefa Komisji Europejskiej, powiedział podczas zjazdu Partii Europejskich Socjalistów w Lizbonie, że nigdy nie opuści narodu polskiego w jego walce o demokrację, wolność i praworządność. W ustach znanego z atakowania Polski i Polaków Timmermansa zabrzmiało to jak groźba. Strzeżmy się przed takimi przyjaciółmi, z wrogami damy sobie radę.

Najgorsza jakość

Polska ma najgorszą jakość powietrza w Unii Europejskiej – wynika z raportu Najwyższej Izby Kontroli. – W kontekście przekroczenia norm na benzo(e)piren i tzw. pyłów zawieszonych jesteśmy na ostatnim miejscu. Najlepiej obrazuje to fakt, że na 50 najbardziej zanieczyszczonych miast w Europie 36 to miasta w Polsce – powiedział dziennikarzom Krzysztof Kwiatkowski, prezes NIK.

Drodzy bracia i siostry, W ostatnich katechezach widzieliśmy, jak czytanie i rozważanie Pisma Świętego w modlitwie osobistej i wspólnotowej otwierają na słuchanie Boga, który do nas mówi i rozbudzają światło, aby zrozumieć teraźniejszość. Dzisiaj chciałbym mówić o świadectwie i modlitwie pierwszego męczennika Kościoła, św. Szczepana, jednego z siedmiu wybranych do posługi miłości względem potrzebujących. W chwili jego męczeństwa, opowiedzianej w Dziejach Apostolskich, ujawnia się po raz kolejny owocny związek między Słowem Bożym a modlitwą. Szczepan został doprowadzony przed trybunał, przed Sanhedryn, gdzie oskarżono go, iż mówił, że „Jezus Nazarejczyk zburzy...[świątynię] i pozmienia zwyczaje, które nam Mojżesz przekazał” (Dz 6, 14). Jezus podczas swego życia publicznego rzeczywiście zapowiadał zniszczenie świątyni Jerozolimskiej: „Zburzcie tę świątynię, a Ja w trzech dniach wzniosę ją na nowo” (J 2,19). Jednakże, jak zauważył św. Jan Ewangelista, „On zaś mówił o świątyni swego ciała. Gdy więc zmartwychwstał, przypomnieli sobie uczniowie Jego, że to powiedział, i uwierzyli Pismu i słowu, które wyrzekł Jezus” (J, 21-22). Mowa Szczepana przed trybunałem, najdłuższa w Dziejach Apostolskich, rozwija się właśnie na bazie tego proroctwa Jezusa, który jako nowa świątynia inauguruje nowy kult i zastępuje ofiary starożytne ofiarą składaną z samego siebie na krzyżu. Szczepan pragnie ukazać, jak bardzo bezpodstawne jest skierowane przeciw niemu oskarżenie, jakoby obalał Prawo Mojżesza i wyjaśnia swoją wizję historii zbawienia, przymierza między Bogiem a człowiekiem. Odczytuje w ten sposób na nowo cały opis biblijny, itinerarium zawarte w Piśmie Świętym, aby ukazać, że prowadzi ono do „miejsca” ostatecznej obecności Boga, jakim jest Jezus Chrystus, a zwłaszcza Jego męka, śmierć i Zmartwychwstanie. W tej perspektywie Szczepan odczytuje też swoje bycie uczniem Jezusa, naśladując Go aż do męczeństwa. Rozważanie Pisma Świętego pozwala mu w ten sposób zrozumieć jego misję, jego życie, chwilę obecną. Prowadzi go w tym światło Ducha Świętego, jego osobista, głęboka relacja z Panem, tak bardzo, że członkowie Sanhedrynu zobaczyli jego twarz „podobną do oblicza anioła” (Dz 6, 15). Taki znak Bożej pomocy, przypomina promieniejące oblicze Mojżesza, gdy zstępował z góry Synaj po spotkaniu z Bogiem (por. Wj 34,29-35; 2 Kor 3,7-8). W swojej mowie Szczepan wychodzi od powołania Abrahama, pielgrzyma do ziemi wskazanej przez Boga, którą posiadał jedynie na poziomie obietnicy. Następnie przechodzi do Józefa, sprzedanego przez braci, którego jednak Bóg wspierał i uwolnił, aby dojść do Mojżesza, który staje się narzędziem Boga, aby wyzwolić swój naród, ale napotyka również wielokrotnie odrzucenie swego własnego ludu. W tych wydarzeniach, opisywanych przez Pismo Święte, w które Szczepan jest, jak się okazuje religijnie zasłuchany, zawsze ujawnia się Bóg, który niestrudzenie wychodzi człowiekowi naprzeciw, pomimo, że często napotyka uparty sprzeciw, i to zarówno w przeszłości, w chwili obecnej jak i w przyszłości. W tym wszystkim widzi on zapowiedź sprawy samego Jezusa, Syna Bożego, który stał się ciałem, który - tak jak starożytni Ojcowie - napotyka przeszkody, odrzucenie, śmierć. Szczepan odwołuje się zatem do Jozuego, Dawida i Salomona, powiązanych z budową świątyni Jerozolimskiej i kończy słowami proroka Izajasza (66, 1-2): „Niebiosa są moim tronem, a ziemia podnóżkiem nóg moich. Jakiż to dom możecie Mi wystawić i jakież miejsce dać Mi na mieszkanie? Przecież moja ręka to wszystko uczyniła” (Dz 7,49-50). W swoim rozważaniu na temat działania Boga w historii zbawienia, zwracając szczególną uwagę na odwieczną pokusę odrzucenia Boga i Jego działania, stwierdza on, że Jezus jest Sprawiedliwym zapowiadanym przez proroków; w Nim sam Bóg stał się obecny w sposób wyjątkowy i ostateczny: Jezus jest „miejscem” prawdziwego kultu. Szczepan przez pewien czas nie zaprzecza, że świątynia jest ważna, ale podkreśla, że „Najwyższy jednak nie mieszka w dziełach rąk ludzkich” (Dz 7, 48). Nową, prawdziwą świątynią, w której mieszka Bóg jest Jego Syn, który przyjął ludzkie ciało. To człowieczeństwo Chrystusa, Zmartwychwstałego gromadzi ludy i łączy je w sakramencie Jego Ciała i Krwi. Wyrażenie dotyczące świątyni „nie zbudowanej ludzkimi rękami” znajdujemy także w teologii świętego Pawła i Liście do Hebrajczyków: ciało Jezusa, które przyjął On, aby ofiarować siebie samego jako żertwę ofiarną na zadośćuczynienie za grzechy, jest nową świątynią Boga, miejscem obecności Boga żywego. W Nim Bóg jest człowiekiem, Bóg i świat kontaktują się ze sobą: Jezus bierze na siebie cały grzech ludzkości, aby go wnieść w miłość Boga i aby „spalić” go w tej miłości. Zbliżenie się do krzyża, wejście w komunię z Chrystusem oznacza wejście w to przekształcenie, wejście w kontakt z Bogiem, wejście do prawdziwej świątyni. Życie i mowa Szczepana nieoczekiwanie zostają przerwane wraz z ukamienowaniem, ale właśnie jego męczeństwo jest wypełnieniem jego życia i orędzia: staje się on jedno z Chrystusem. W ten sposób jego rozważanie odnośnie do działania Boga w historii, na temat Słowa Bożego, które w Jezusie znalazło swoje całkowite wypełnienie, staje się uczestnictwem w modlitwie Pana Jezusa na krzyżu. Rzeczywiście woła on przed śmiercią: „Panie Jezu, przyjmij ducha mego!” (Dz 7, 59), przyswajając sobie słowa Psalmu 31,6 i powtarzając ostatnią wypowiedź Jezusa na Kalwarii: „Ojcze, w Twoje ręce powierzam ducha mojego” (Łk 23,46); i wreszcie, tak jak Jezus zawołał donośnym głosem wobec tych, którzy go kamienowali: „Panie, nie poczytaj im tego grzechu!” (Dz 7, 60). Zauważamy, że chociaż z jednej strony modlitwa Szczepana podejmuje modlitwę Jezusa, to jest ona skierowana do kogo innego, gdyż jest ona skierowana do samego Pana, to znaczy do Jezusa, którego uwielbionego kontempluje po prawicy Ojca: „Widzę niebo otwarte i Syna Człowieczego, stojącego po prawicy Boga” (w. 56). Drodzy bracia i siostry, świadectwo św. Szczepana daje nam pewne wskazania dla naszej modlitwy i życia. Możemy się pytać: skąd ten pierwszy chrześcijański męczennik czerpał siłę do stawiania czoła swoim prześladowcom i aby dojść do daru z siebie samego? Odpowiedź jest prosta: ze swej relacji z Bogiem, ze swej komunii z Chrystusem, z rozważania Jego historii zbawienia, dostrzegania działania Boga, które swój szczyt osiągnęło w Jezusie Chrystusie. Także nasza modlitwa musi się karmić słuchaniem Słowa Bożego w komunii z Jezusem i Jego Kościołem. Drugi element to ten, że św. Szczepan widzi w dziejach relacji miłości między Bogiem a człowiekiem zapowiedź postaci i misji Jezusa. On - Syn Boży - jest świątynią „nie zbudowaną ludzkimi rękami”, w której obecność Boga stała się tak bliska, że weszła w nasze ludzkie ciało, aby nas doprowadzić do Boga, aby otworzyć nam bramy nieba. Tak więc nasza modlitwa powinna być kontemplacją Jezusa siedzącego po prawicy Boga, Jezusa jako Pana naszego, mojego codziennego życia. W Nim, pod przewodnictwem Ducha Świętego, możemy także i my zwrócić się do Boga, nawiązać realny kontakt z Bogiem, z zaufaniem i zawierzeniem dzieci, które zwracają się do Ojca, który je nieskończenie kocha. Dziękuję. tlum. st (KAI) / Watykan