Obchodzony w całym Kościele Dzień Życia Konsekrowanego zwraca naszą uwagę zwłaszcza na kobiety, które poświęciły swoje życie Kościołowi i bliźnim. Siostry zakonne w habitach to nie jedyna forma życia konsekrowanego. W Warszawie i okolicach jest wiele domów zakonnych, w których siostry niczym nie różnią się od swych świeckich koleżanek. Swoje powołanie skrywają przed światem, aby możliwe było ewangelizowanie w tych miejscach, gdzie habit przeszkadza.
Jeszcze inną formą życia konsekrowanego są instytuty świeckie, do których należą m.in. członkinie Instytutu Prymasa Wyszyńskiego. Całe swoje życie poświęcają one Panu Bogu. Ich historię i charyzmat opisujemy na łamach „Niedzieli w Warszawie”.
Jedną z najstarszych form żeńskiego życia zakonnego są klasztory kontemplacyjne. Wstępująca tam kobieta nie tylko przywdziewa habit, ale do końca życia pozostaje ukryta dla świata. To szczególne powołanie, którego głównym charyzmatem jest modlitwa za każdego z nas. Pamiętajmy o tym 2 lutego, gdy zbierane są ofiary na naszych modlitewnych opiekunów. Aby mniszki mogły nadal wypełniać modlitewne powołanie, potrzebne jest także nasze wsparcie.
Miłość i życie „idą” poprzez kobietę – podkreśliła dr Wanda Półtawska. 8 marca była gościem Duszpasterstwa Akademickiego „Arka”. Spotkanie zatytułowane "Bezinteresowny dar z siebie" odbyło się w podziemiach kościoła pw. Nawrócenia św. Pawła Apostoła w Warszawie.
Dr Półtawska podkreślała w swoim wystąpieniu, że człowiek jest najcenniejszym stworzeniem Boga, a celem ludzkiego życia jest dojście do nieba. I na tej drodze – jak mówiła prelegentka - Bóg zawierza jedną osobę drugiej: rodzicom dziecko, księdzu penitenta, koleżance kolegę, brata siostrze. Nie wolno nam tego, kogo Bóg nam zawierzył przywłaszczać sobie- przestrzegała. Prawdziwa, autentyczna miłość jest zawsze bezinteresowna, to dar – mówiła.
W niektórych kościołach Wigilia Paschalna kończy się procesją rezurekcyjną. W innych uroczysta procesja rezurekcyjna jest prowadzona w Niedzielę Zmartwychwstania, przed Mszą św. rezurekcyjną. Skąd wynikają takie rozbieżności? Kiedy najlepiej byłoby, aby ta procesja się odbywała?
Władysław z Łowicza
Archiwum Parafii św. Trójcy w Gorzowie Wielkopolskim
Poranek Wielkiej Soboty miał być czasem ciszy, modlitwy i przygotowania serc na nadchodzącą Noc Zmartwychwstania. Mieszkańcy Łupowa, jak co roku, z oddaniem przyszli do swojego kościoła, by przygotować świątynię na najważniejsze święta. Zamiast ciszy – zderzyli się z krzykiem farby na ścianie. Ich kościół – zabytkowy, bliski, zadbany z miłością – został zdewastowany. Bezsensowne graffiti oszpeciło święte miejsce.
Na wieść o tym wydarzeniu bp Tadeusz Lityński napisał do naszego proboszcza poruszające słowa: „Zło nie śpi”. Ale równie szybko pokazało się, że dobro też nie śpi – dobro czuwa. Biskup Adrian Put wskazał możliwe działania, a pan Tomasz Kwiatkowski, Wójt Gminy Bogdaniec, błyskawicznie zareagował: zakupił z własnych środków potrzebne materiały, zapewnił konsultację z Konserwatorem Zabytków. Jeszcze tego samego dnia pan Sławek Podgórski i pan Darek Dobryniewski z ekipą przystąpili do pracy – zamalowali ślady wandalizmu z sercem, oddaniem i poświęceniem.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
_1744892545.jpg)
