W uroczystość Chrystusa Króla, w dniu odpustu parafialnego, w samo południe po wieloletnich pracach restauracyjnych odbył się koncert organowy, podczas którego można było usłyszeć nowe brzmienie zabytkowego instrumentu organowego, stanowiącego ozdobę miejscowego kościoła. Koncert w wykonaniu Antoniego Pokory, absolwenta poznańskiej Akademii Muzycznej, wysłuchali licznie zgromadzeni mieszkańcy Zagrodna oraz zaproszeni goście. – Jest to święto nie tylko dla parafii czy naszego regionu, ale także dla wszystkich miłośników muzyki organowej – mówi pan Adam, muzyk, po wysłuchaniu koncertu.
– Organy kościoła w Zagrodnie są bardzo interesującym instrumentem na mapie Dolnego Śląska, a nawet całego kraju – mówi ks. Piotr Dębski, diecezjalny referent ds. muzyki kościelnej. Instrument wybudowany został w 1818 r. przez Samuela Gottloba Meinerta z Jeleniej Góry, a przebudowany w 1858 r. przez Krystiana Schlaga ze Świdnicy. – W okresie powojennym instrument ten przeżył trudne chwile. Był zaniedbany, częściowo zdekompletowany. Jedna z sekcji, sekcja trzeciego manuału, została z tego instrumentu odjęta – dodaje ks. Dębski. Przez kolejne lata instrument przechodził poszczególne etapy rewitalizacji i napraw, których celem było doprowadzenie do pełnej sprawności technicznej, brzmieniowej i artystycznej tego instrumentu. Dzięki troskliwości ks. proboszcza Romana Zonia i miejscowych wiernych udawało się to poszczególnymi etapami. Obecny instrument został zakonserwowany, a także zostały zrekonstruowane brakujące elementy. W chwili obecnej instrument ma 36 głosów, które są rozłożone do trzech sekcji manuałów i sekcji pedałowej. Jak mówi ks. Dębski jest to pełnowartościowy instrument koncertowy o dyspozycji romantycznej.
Józef Stanicki przy jednym z odnowionych przez siebie krzyży
Puszcza Kampinoska wielokrotnie była schronieniem dla osób walczących o wolność Ojczyzny. Wśród sosnowych drzew jest wiele krzyży, które od niemal pół wieku odnawia pan Józef z Truskawki.
Józef Stanicki urodził się w nieistniejącej już wsi Ławy na terenie Kampinoskiego Parku Narodowego. Kiedyś mieszkało tam kilkadziesiąt rodzin. Kiedy ponad czterdzieści lat temu rozpoczął się proces wykupu gruntów, do której przeznaczona została wspomniana miejscowość, pan Józef wraz z rodziną wyprowadził się do położonej niedaleko wsi Truskawka. Tam zamieszkał w domu rodzinnym żony. Często wracał jednak do miejsca swojego wychowania. Spacerując pośród sosnowych dróżek, patrzył, jak jego ukochany las regeneruje się i wzrasta. Patrzył również na pamiątki historii, których w podstołecznej puszczy nie brakuje. Sosnowy bór przez lata był bowiem schronieniem dla żołnierzy i partyzantów, którzy toczyli walki z wrogiem.
Socjalne mogiły na Cmentarzu Komunalnym Południowym
Ciała bezdomnych często chowane są w anonimowych grobach. Zmienić to postanowiła Warszawska Fundacja Kapucyńska. To pierwszy taki pomysł w kraju
Choć każdy z nas po śmierci może liczyć na takie same mieszkanie w Domu Ojca, to na ziemi panują inne zasady. Widać to doskonale na cmentarzu południowym w Antoninie, gdzie są całe kwatery, w których nie ma kamiennych pomników. Dominują skromne ziemne groby z próchniejącymi drewnianymi krzyżami. Wiele z nich zamiast imienia i nazwiska ma na tabliczce napisaną jedynie datę śmierci, numer identyfikacyjny oraz dwie litery N.N.
- O tym, że przybywa takich bezimiennych mogił dowiedziałem się od przyjaciół. Wówczas postanowiliśmy rozpocząć akcję rozdawania bezdomnym nieśmiertelników, czyli blaszek podobnych do tych, które noszą wojskowi. Na każdej z nich wygrawerowane jest imię i nazwisko właściciela - mówi kapucyn br. Piotr Wardawy, inicjator akcji nieśmiertelników wśród bezdomnych.
O skuteczność tej akcji przekonamy się w przyszłości. Jednak pierwsze skutki już poznaliśmy, gdy jeden z kapucyńskich „nieśmiertelnych” zmarł na Dworcu Centralnym. - Dzięki metalowym blachom na szyi policja wiedziała, jak on się nazywa oraz skontaktowali się klasztorem kapucynów przy Miodowej. Tu bowiem był jego jedyny dom - mówi Anna Niepiekło z Fundacji Kapucyńskiej.
Kapucyni zorganizowali zmarłemu pogrzeb z udziałem braci, wolontariuszy oraz innych bezdomnych. Msza św. z trumną została odprawiona na Miodowej, a później pochowano go z imieniem i nazwiskiem na cmentarzu południowym w Antoninie. - Dla całej naszej społeczności była to bardzo wzruszająca uroczystość - podkreśla Niepiekło.
- Ten czas w naszym życiu, pomiędzy krzyżem a łaską, powinniśmy wypełnić cierpliwością. Może właśnie kwestią czasu jest, że to, co dziś nazwiemy krzyżem, za jakiś czas rozpoznamy jako łaskę – mówił ks. Łukasz Burchard podczas uroczystości odpustowej ku czci św. Anny.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
