Maryjna parafia, której sercem jest piękna świątynia wybudowana przy ul. Bursztynowej, położona jest w wyjątkowej części miasta. Przed niespełna 30 laty, na rozległych polach dzielnicy Czuby z milionową rzeszą wiernych spotkał się Jan Paweł II. Ojciec Święty powiedział wówczas: „Raduję się tym, że przybywa świątyń w diecezji lubelskiej i życzę wszystkim, ażeby Chrystus miał pośród was zawsze i wszędzie swój dach nad głową”. Dziś w miejscu sektorów dla wiernych, okalających papieski ołtarz przy kościele pw. Świętej Rodziny, znajduje się jedno z największych osiedli mieszkaniowych. Parafia „na Widoku” została powołana do istnienia w 1993 r. przez abp. Bolesława Pylaka. Budowa duchowej i materialnej wspólnoty, której trzonem był powstały 3 lata wcześniej samodzielny ośrodek duszpasterski, powierzona została dziś już nieżyjącemu ks. Lechowi Kunie. Po nim wiernym gromadzącym się w tymczasowej kaplicy przewodził ks. prał. Jan Kiełbasa.

W 1998 r., gdy do parafii został skierowany kolejny proboszcz ks. prał. Józef Dziduch, zapadła decyzja o budowie kościoła, którą rozpoczęto w 2001 r. Dzięki zaangażowaniu księdza proboszcza i wiernych, po kilku latach plac budowy zamienił się we wspaniały dom modlitwy. Przez kolejne lata wspólnota podejmowała wiele wysiłków, by dokończyć rozpoczęte dzieło. W historii parafii wyjątkowym wydarzeniem było przyjęcie w 2014 r. łaskami słynącego obrazu Matki Bożej Latyczowskiej. 15-letnia historia budowy kościoła oraz najważniejsze wydarzenia z życia wspólnoty, która oddała się w opiekę Matce Bożej Różańcowej, zostały opisane w okolicznościowej publikacji pt. „Zawierzyli przez Maryję” oraz ukazane na wystawie fotograficznej przygotowanej przez Grażynę Brydę i Jadwigę Leleń.

Poza Bogiem nie ma przyszłości

Do historycznego wydarzenia poświęcenia kościoła, jakie miało miejsce 9 października, wspólnota przygotowywała się podczas rekolekcji prowadzonych przez franciszkanina o. Sławomira Zielińskiego. 2 dni przed konsekracją parafia przeżywała doroczny odpust ku czci swojej Patronki. Głównej Mszy św. przewodniczył abp Wacław Depo, metropolita częstochowski. Ksiądz Arcybiskup po raz kolejny pielgrzymował do łaskami słynącego wizerunku Latyczowskiej Pani; przed laty modlił się w kaplicy zakonnej sióstr Służek Najświętszej Maryi Panny Niepokalanej w Lublinie, gdzie przez niemal 70 lat przechowywany był obraz.

U tronu Królowej Różańca Świętego abp Depo apelował do wiernych o naśladowanie Maryi w Jej zaufaniu Bogu i otwartości na życie. – Maryja pomimo bliskości z Jezusem nigdy nie przestała zgłębiać Jego orędzia. Spotykamy się z wiarą Maryi, która, będąc tak blisko, szuka Jezusa. Ona uczy nas, żeby iść dalej, by wszystko rozważać w swoim sercu oraz poddawać się z posłuszeństwem i przylgnięciem do woli Ojca i Jego spraw – mówił Ksiądz Arcybiskup. Nawiązując do ostatnich wydarzeń, a szczególnie do próby zmiany prawa aborcyjnego w Polsce, Pasterz Kościoła w Częstochowie przestrzegał: – W świecie, w którym żyjemy i współtworzymy, próbuje się zmienić myślenie co do godności, powołania i misji człowieka. Że w imię przekonań, wolności i postępu nauki można przyjąć przepisy prawa stanowionego zarówno co do początku, jak i zakończenia życia człowieka na ziemi. Czyż to nie jest przekraczanie kolejnych progów prawnego uchylania drzwi złu, z którym przychodzi cywilizacja śmierci? Czy nasz świat nie miesza granic nauki i manipulacji, a jednocześnie przekracza granicę cynizmu wobec Bożych praw i daru życia każdego bez wyjątku, człowieka? Czy ludzie młodzi będą umieli zachować w sobie prawa i ideały życia z Bogiem ku przyszłości? Poza Bogiem nie ma przyszłości! Abp Depo wzywał do „kroczenia drogą przez serce Maryi w głąb tajemnic Syna” oraz do odebrania „daru spojrzenia Matki, która prosi, by czynić wszystko, co powie Chrystus”.

Dar wiary i serca

W dzień dedykacji kościoła parafianie ze swoimi duszpasterzami i zaproszonymi gośćmi, w tym architektami, projektantami, budowniczymi, wykonawcami i fundatorami, zgromadzili się w świątyni, by podczas uroczystej Eucharystii oddać Bogu Jego własność. – Jesteśmy wdzięczni, że doczekaliśmy szczególnego dnia, kiedy oddajemy Bogu wspólne dzieło – mówił ks. prał. Józef Dziduch. – Mamy nadzieję, że wzniesiony przez nas kościół będzie służyć Bogu, nam i kolejnym pokoleniom – podkreślał budowniczy, dziękując wszystkim za modlitwę i wsparcie oraz radość serca, z jaką podejmowane były prace. – Kościół Matki Bożej Różańcowej został omodlony dziesiątkami Różańców i zbudowany z naszej wiary, z darów serca, pod kierunkiem gorliwego i skromnego kapłana – mówili parafianie. – Żadne słowa nie wyrażą wdzięczności za dar twojego kapłaństwa, za trud, by nasza świątynia była godnym mieszkaniem dla Boga, za budujący przykład wiary – dziękowali swojemu proboszczowi wierni.

Nawiązując do obrazu pasterza, który gromadzi owce, abp Stanisław Budzik podkreślał, że Chrystus jest Dobrym Pasterzem, pod którego opieką wszyscy mogą czuć się bezpiecznie. – Nikt z nas nie jest zapomniany i opuszczony. Istnieje Dobry Pasterz, który czuwa nad nami, odróżnia nasz głos od głosów innych ludzi, przeznacza nam miejsce na świecie, zna nas i woła po imieniu, gromadzi w owczarni Kościoła – mówił Ksiądz Arcybiskup. – Poświęcając świątynię wzniesioną na chwałę Boga i dla uczczenia Matki Bożej Różańcowej, dedykujemy Bogu dzieło będące owocem pracy i trudu człowieka. Dziękujemy Bogu i ludziom za drogę, jaką dotąd parafia przemierzyła: za wizytę św. Jana Pawła II; za kapłanów, którzy z wielkim dynamizmem i gorącym sercem służą lokalnej społeczności; za parafian, którzy zbudowali dom z kamienia i tworzą żywą świątynię w Duchu Świętym. Niech się radują wasze serca, bo Bóg przyjmuje wasze dzieło – podkreślał abp Budzik.