Błogosławiony Piotr Jerzy Frassati patronuje niewielkiej parafii na jednym z wielkomiejskich osiedli. Przy ul. Skierki 12 (dzielnica LSM), ukryty wśród bloków, wznosi się kościół, w którym włoski młodzieniec wyprasza wiernym obfite łaski. Parafię poświęconą bł. Piotrowi Jerzemu erygował w 1998 r. abp Józef Życiński; jak dotąd to jedyna parafia w naszej ojczyźnie, poświęcona „człowiekowi ośmiu błogosławieństw”.

Świętość zdobywa się w codzienności

18 lipca relikwie patrona z wielkim wzruszeniem witali duszpasterze i wierni, wśród których wyróżniali się Rycerze Kolumba. – Peregrynacja relikwii bł. Piotra Jerzego, studenta i alpinisty, odbywa się w przededniu Światowych Dni Młodzieży, ale dla nas jest nie tylko przygotowaniem do spotkania z papieżem Franciszkiem w Krakowie. To długo wyczekiwane odwiedziny w domu błogosławionego – mówił proboszcz ks. Leszek Szuba. – Piotr Jerzy Frassati przybywa tu do siebie, jest wśród nas czczony niemal od chwili wyniesienia na ołtarze. Wyprosił nam łaskę wznoszenia murów kościoła i nieustannie wspiera budowę naszej duchowej wspólnoty. Jego odwiedziny są dla nas niepowtarzalną szansą modlitwy i wpatrywania się w świętego, który przykładem życia uczy miłosiernej troski o bliźnich. Niech nasz patron wyprasza wszystkim łaskę pięknego i świętego życia – podkreślał Ksiądz Proboszcz.

Po ceremonii powitania została odprawiona Msza św. Celebrowali ją m.in. dominikanie z lubelskiego klasztoru oraz don Luca, kapłan z Turynu, który towarzyszy peregrynacji. Podkreślając, że wizyta relikwii bł. Piotra Jerzego w swojej parafii jest wyjątkowa, gość z Włoch zachęcał wiernych, by śladami patrona podążali ku górze. – Bł. Piotr Jerzy wyprzedza nas w drodze do Boga, świadczy i wstawia się za nami. On wskazuje konkretny sposób, jak podążać do Boga – mówił ks. Luca. Rozwinięciem tych słów była homilia, wygłoszona przez o. Tomasza Dostatniego OP. Dominikanin, przywołując słowa św. Jana Pawła II, który życie bł. Piotra Jerzego nazwał zwykłym i codziennym, podkreślał, że świętymi nie zostają tylko ci, którzy dokonują cudów czy mają mistyczne przeżycia. – Świętość zdobywa się w codzienności, w przyjmowaniu życia jakim, jakie ono jest, w radościach i kłopotach, w małych i wielkich sprawach – mówił o. Dostatni. Przy relikwiach bł. Piotra Jerzego kaznodzieja apelował, by przeżywać chrześcijaństwo w sposób normalny, a zarazem przykładać do niego miarę Ewangelii, miarę ośmiu błogosławieństw, miarę przykazania miłości.

Święci są po to, by zawstydzać

19 lipca relikwie bł. Piotra Jerzego zostały przewiezione na Stare Miasto, do bazyliki Ojców Dominikanów. Przez kolejną dobę mieszkańcy Lublina trwali na modlitwie, rozważając tajemnice Różańca, stacje Drogi Krzyżowej, Drogi Światła czy wezwania litanii do błogosławionego. Centralnym wydarzeniem nawiedzenia była Msza św. pod przewodnictwem bp. Artura Mizińskiego, sekretarza generalnego Konferencji Episkopatu Polski.

W homilii Ksiądz Biskup przywołał słowa św. Jana Pawła II z beatyfikacji Karoliny Kózki i przypomniał, że „święci są po to, aby nas zawstydzać”. Odwołując się do słów papieża Franciszka, który wskazał studenta z Turynu jako wzór do naśladowania przez młodzież, bp Miziński przedstawił bł. Piotra Jerzego jako człowieka wrażliwego na potrzeby bliźnich. – On zbił w sobie skorupę, którą każdy z nas też powinien rozłupać, żeby zobaczyć człowieka, przejąć się nim i wczuć w jego sytuację oraz cierpienie i trudności. Czy jego postawa nas nie zawstydza? Może to jest szczególne wezwanie i wyzwanie pod adresem naszego pokolenia i naszych czasów, którym grozi znieczulica – mówił Ksiądz Biskup. Pasterz zachęcał wiernych, by szli za Chrystusem, mając jako wzór bł. Frassatiego, który pełen entuzjazmu i szczytnych ideałów chciał dać cząstkę z siebie, aby uczynić świat lepszym. – Nie był biernym obserwatorem, ale działał na wielu płaszczyznach: społecznej, politycznej, sportowej, charytatywnej… Nade wszystko jednak kochał Boga i Jemu dawał pierwsze miejsce w życiu. Prawdziwie żył Ewangelią – podkreślał bp Artur.

Człowiek ośmiu błogosławieństw

Piotr Jerzy Frassati urodził się w kwietniu 1901 r. w arystokratycznej rodzinie w Turynie; był synem ateizującego liberała i malarki, która dość formalnie traktowała obowiązki religijne. Jednak od wczesnego dzieciństwa rozwijał życie religijne, uczestniczył w Eucharystii i przyjmował Komunię św., dużo się modlił i adorował Najświętszy Sakrament. Wielkie znaczenie dla jego rozwoju miała systematyczna lektura Pisma Świętego. Był wyjątkowo wrażliwy na osoby dotknięte ubóstwem, rozdawał im wszystko, co posiadał. Codziennie odwiedzał najuboższe dzielnice Turynu; uważał, że służba dla biednych jest jedyną formą wdzięczności, jaką może okazać Chrystusowi za to, że przychodzi do jego serca. W szczególny sposób ukochał góry; często wędrował górskimi szlakami, podziwiając wielkość Stwórcy. Zmarł w wieku 24 lat na chorobę Heinego-Medina, którą zaraził się od nędzarza. Krótkie życie Piotra Jerzego wystarczyło, aby dojść do świętości i stanowić wzór dla innych. W dniu beatyfikacji w 1990 r. został nazwany przez św. Jana Pawła II człowiekiem ośmiu błogosławieństw.