Na złożenie wieczystych ślubów wybrały Rokitno. 11 lipca w sanktuarium Pani Cierpliwie Słuchającej sześć sióstr zostało w pełni włączonych do Zgromadzenia Sióstr Jezusa Miłosiernego. Eucharystii przewodniczył bp Paweł Socha
Na ręce matki generalnej Joanny Kwiatkowskiej śluby wieczyste czystości, ubóstwa i posłuszeństwa złożyły: s. Maria Iwona od Najdroższej Krwi Chrystusa Pana, s. Maria Laura od Jezusa Chrystusa Najwyższego Kapłana, s. Maria Cecylia od Najświętszego Serca Pana Jezusa, s. Maria Beata od św. Józefa, s. Maria Benedetta od Jezusa Najwyższego Kapłana i Ofiary Pojednania oraz s. Maria Agata od Jezusa Miłosiernego. Cztery siostry pochodzą z Polski, jedna z Białorusi i jedna z Chorwacji.
Tuż przed rozpoczęciem Mszy św. profeski przyjęły błogosławieństwo od rodziców i wszystkich zgromadzonych w kościele sióstr. Następnie w uroczystej procesji zbliżyły się do ołtarza, na którym postawiły zapalone świece.
– Dziś Matka Boża mówi swojemu Synowi o sześciu apostołkach Bożego Miłosierdzia. Dziękuję siostrom za wybór tego miejsca. Życzę także ciągłej miłości Pana – powiedział ks. Józef Tomiak, kustosz sanktuarium rokitniańskiego.
Siostry kolejno podchodziły do przełożonej generalnej i czytały własnoręcznie napisaną formułę ślubów. Następnie kładły kartę ślubów na ołtarzu, gdzie ją podpisywały. Od tej chwili w pełni należą już do swojego zgromadzenia. Każda z nich nosi też na palcu obrączkę, symbol swoich zaślubin z Chrystusem.
– Przeżywamy teraz Rok Życia Konsekrowanego. Papież chciał, aby ten rok był poświęcony tajemnicy życia człowieka, który chce całkowicie oddać siebie Bogu, aby Bóg nim się posługiwał w służbie Ewangelii – mówił w homilii bp Paweł Socha. – Śluby zakonne to rzeczywistość, w której człowiek sobie uświadamia, że nie da się zrealizować tego, co ślubujemy, bez mocy Boga. To po prostu postawienie Pana Boga na pierwszym miejscu jako źródło prawdy, miłości i mocy zwycięskiej nad szatanem. Dlaczego dzisiaj tak mało jest powołań, zwłaszcza w krajach dobrobytu? Właśnie dlatego, że człowiek boi się przyrzekać coś na stałe.
Po Mszy św. siostry wyśpiewywały pieśni uwielbienia, klaskały w dłonie, a wreszcie z radością rzuciły się sobie w ramiona.
W każdym ze spotkań komitetu uczestniczył któryś z biskupów, najczęściej był to bp Paweł Socha. Na zdjęciu wita Jana Pawła II w Gorzowie
„Osoby konsekrowane są świadkami nadziei dla współczesnego świata” - podkreśla bp Paweł Socha, który w Dzień Życia Konsekrowanego odnowił swoje śluby zakonne. Główne uroczystości w diecezji zielonogórsko-gorzowskiej odbyły się 1 lutego w sanktuarium Matki Bożej Cierpliwie Słuchającej.
„Konsekrowani pielgrzymami nadziei dla Kościoła i świata” pod takim hasłem 1 lutego w sanktuarium Matki Bożej Cierpliwie Słuchającej w Rokitnie odbyły się diecezjalne obchody Dnia Życia Konsekrowanego. Wzięli w nich w nich udział osoby konsekrowane - zakonnicy i zakonnice oraz dziewice i wdowy konsekrowane - z terenu diecezji zielonogórsko-gorzowskiej.
Ponad 1200 lat dzieli nas od czasów, w których żył i działał św. Hubert. Właśnie ta różnica dwunastu wieków sprawiła, że na to, co o nim wiemy, składają się: prawda, legendy
i mity.
Prawdopodobnie urodził się w 655 r. w znanej i znakomitej rodzinie, na obszarze dzisiejszych Niderlandów. W wieku około 18 lat został oddany na dwór
króla Frankonii, a tam poślubił córkę Pepina z Heristal, z którą miał przynajmniej jednego syna. Przez kilka lat pełnił życie pełne przygód jako rycerz. Później został
kapłanem i uczniem św. Laparda, a po jego śmierci, ok. 708 r. objął po nim półpogańską diecezję Maastricht. Miał ogromne zasługi w nawracaniu na wiarę chrześcijańską
swoich ziomków, którzy dotychczas czcili bożków germańskich. Zmarł w Liege około 727 r., gdzie pochowano go w tamtejszej katedrze. W 825 r. część jego relikwii
przeniesiono do Andage, które od tej chwili otrzymało nazwę Saint Hubert.
Kult św. Huberta bardzo szybko szerzył się w Europie. Jako patron myśliwych odbierał cześć od XI w., co szczególnie może dziwić, gdyż w najstarszych pismach brak informacji na
temat jego działalności na niwie łowieckiej. W XIV w. kult św. Huberta połączono z elementami kultu św. Eustachego. Św. Eustachy żył na przełomie I i II w.
Z tego okresu pochodzi słynna legenda o jeleniu. Św. Eustachy jeszcze jako Placydus był naczelnikiem wojskowym cesarza Trajana i oddawał cześć bożkom rzymskim. W czasie
jednego z polowań ujrzał jelenia z krzyżem pośrodku poroża. Jeleń nakazał Placydusowi ochrzcić się i przyjąć imię Eustachy. Kult św. Eustachego popularny był zwłaszcza
w Kościele wschodnim.
Apokryfy o św. Hubercie przeniosły motyw jelenia na grunt chrześcijaństwa zachodniego, umieszczając je w realiach VII w. Mówi się, że gdy żona Huberta wyjechała do swojej umierającej
matki, jej osamotniony mąż zaczął hulaszcze życie, a nade wszystko pokochał polowania, które zmieniły się w rzezie zwierzyny prowadzone bez umiaru. W trakcie jednego z takich
polowań Hubert ujrzał wynurzającego się z kniei wspaniałego jelenia z krzyżem, jaśniejącym niezwykłym blaskiem pomiędzy pięknymi rozłożystymi rogami. Jednocześnie usłyszał nieziemski
głos: „Hubercie! Dlaczego niepokoisz biedne zwierzęta i zapominasz o zbawieniu duszy?”.
Wydarzenie to spowodowało wewnętrzną przemianę Huberta, który od tego momentu zmienił swoje życie. Kanonizowany po śmierci, został patronem myśliwych, a dzień jego śmierci i przeniesienia
jego relikwii do klasztoru w Andagium - 3 listopada jest świętem myśliwych. Kolejne wątki kultu Świętego dodali pewnie sami myśliwi, którzy mają niezwykłą wyobraźnię.
Ze względu na swoje życie, związane z radykalnym, gwałtownym nawróceniem, jest św. Hubert dzisiaj niezwykle popularny. Dynamizm jego życia i nawrócenia może utwierdzać w przekonaniu,
że każdy z nas ma szansę zmienić swoje życie na lepsze, a dla każdego chrześcijanina głos z nieba: „Hubercie! Odmień swoje życie...” - jest wezwaniem
do stawania się lepszym, bardziej doskonałym, świętym.
Jednym z fundamentalnych zadań każdej wspólnoty parafialnej jest troska o ludzi dotkniętych różnymi formami ubóstwa. W szczególny sposób w dzieło pomocy bliźnim w potrzebie włączają się Parafialne Zespoły Caritas, funkcjonujące we wszystkich parafiach Diecezji Rzeszowskiej.
26 października 2025 r. Parafialny Zespół Caritas w Lisowie świętował 20-lecie swojej działalności. Został on powołany do istnienia wkrótce po utworzeniu parafii, wydzielonej w 2005 r. z sąsiedniej parafii w Skołyszynie. Uroczystej Mszy św., w czasie której dziękowano za dokonane i otrzymane w ciągu 20 lat dobro, przewodniczył dyrektor Caritas Diecezji Rzeszowskiej ks. Piotr Potyrała, w koncelebrze z proboszczem parafii – ks. Bogdanem Klocem. Nawiązując do Ewangelii o pokornej modlitwie celnika – dyrektor rzeszowskiej Caritas podziękował całej wspólnocie parafialnej na czele z członkami Parafialnego Zespołu Caritas za pokorną pomoc ubogim, świadczoną nie tylko od święta, ale na co dzień. „Czasem wystarczy odwiedzić samotną staruszkę, biednemu sąsiadowi zanieść paczkę ze świątecznym prezentem, kupić lekarstwo temu, kto nie ma pieniędzy. A zawsze – możemy pomodlić się za tych ludzi. Wtedy na ich twarzy pojawi się uśmiech, a sercu radość. Bo dzięki wam poczują, że Jezus o nich nie zapomniał; że Jezus ich miłuje” – mówił kaznodzieja. Na zakończenie Mszy św. przewodnicząca Caritas w parafii Lisów otrzymała pamiątkowy dyplom wdzięczności, podpisany przez Biskupa Rzeszowskiego Jana Wątrobę.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
