Wszystko zaczęło się w latach 90. XX wieku, kiedy ks. inf. Janusz Bielański zaproponował, aby w Wielki Czwartek przedstawiciele naszego DPS-u, w którym żyją mężczyźni niepełnosprawni intelektualnie, przybyli do katedry – mówi dyrektor DPS-u i przełożony wspólnoty Braci Albertynów w Ojcowie, br. Pio – Rafał Stróżyński. Dodaje, iż od tamtego czasu to zaproszenie stanowi dla mieszkańców domu wyróżnienie.

Szansa

Tak również odbierają ten fakt zaproszeni. Gdy spotykam się z ich przedstawicielami, panowie nie wiedzą jeszcze, czy w tym roku zostaną wybrani. Mówią, że o tym decyduje dyrektor, ale zauważają też, że każdy ma szansę znaleźć się wśród tych dwunastu. Wyjaśniają, że aby tak się stało, należy nieść pomoc potrzebującym, zaangażować się w ramach terapii w prace związane z funkcjonowaniem domu; np. pilnować bramy, pomagać w przygotowaniach posiłków, sprzątaniu...

Br. Pio przyznaje, że nie każdy mieszkaniec z ich DPS-u może się w Wielki Czwartek znaleźć w katedrze, bo zachowania niektórych są trudne do przewidzenia. Ale spośród mężczyzn potrafiących sprostać oczekiwaniom, stara się dawać szanse każdemu. – Wiem, na co ich stać, znam ich przyzwyczajenia, trudności, z którymi sobie lepiej lub gorzej radzą – tłumaczy, gdy pytam, na jakiej zasadzie panowie są dobierani. Zauważa, że danie im nadziei na udział w wielkoczwartkowym nabożeństwie jest środkiem motywującym do dobrych zachowań. – Nawet jeśli dana osoba postępowała niewłaściwie, ale chociaż jedną rzecz negatywną w danym czasie wyeliminowała, to ma szansę na wyróżnienie – tłumaczy dyrektor i podkreśla: – Zależy mi, aby tych dwunastu mężczyzn było przygotowanych do czwartkowego nabożeństwa. Żeby wiedzieli, iż to jest Pascha.

Starania

Roman Grochal, który już osiem razy uczestniczył w wielkoczwartkowym nabożeństwie, zwraca uwagę na duchową stronę starań: – Najpierw przygotowuję się przez udział w wielkopostnych rekolekcjach – wyjaśnia. – Robię szczery żal za grzechy, potem idę do kapłana się wyspowiadać. Podkreśla, że dzięki temu staje się wrażliwszy na innych. Wyznaje: – Modlę się za wszystkich chrześcijan, w tym za dzieci nienarodzone. Po prostu, staję się lepszy! Warto dodać, że przed świętami pan Roman wysyła kartki z życzeniami do wybranych biskupów, od których otrzymuje podziękowania oraz życzenia. Ma też kartki z Rzymu – od papieża Benedykta XVI oraz Franciszka!

Z kolei Tadeusz Woźniak mówi, że w nabożeństwie uczestniczył już cztery razy. Tłumaczy, że przed samym wyjazdem trzeba również zadbać o wygląd. – Należy się wykąpać, elegancko obciąć paznokcie, ogolić się, ładnie ubrać … – wylicza. Twierdzi, że przed i w trakcie nabożeństwa bardzo dobrze się czuje, nie ma żadnych lęków. – Jak już jesteśmy na miejscu, to najpierw przychodzi do nas ksiądz proboszcz, a potem również kard. Dziwisz, aby się z nami przywitać, a potem jeszcze rozmawiamy – opowiada pan Tadeusz.

Dowartościowanie

Szczególnym przeżyciem jest moment, gdy Metropolita Krakowski myje, a potem całuje im nogi. Ryszard Zubalski, który podobnie jak pan Roman już osiem razy uczestniczył w nabożeństwie, mówi, że wszystkim udziela się panujący w katedrze nastrój. – Ma się świadomość, że ludzie na nas patrzą, a my czujemy się wyróżnieni – przyznaje pan Ryszard. – A ja sobie wtedy myślę, że nie jestem kimś gorszym, jeśli sam kardynał, który służył przy św. Janie Pawle II, myje mi nogi – podkreśla pan Tadeusz, i dodaje: – Takie przeżycie daje człowiekowi otuchę na cały rok! Zaś pan Roman wyznaje: – Gdy kardynał myje mi nogi, to sobie myślę, że jak się będę stawał coraz lepszym człowiekiem, to może nawet zostanę świętym…

Br. Pio ma już w głowie listę tegorocznych szczęściarzy, którzy pojadą na Wawel. Przyznaje, że czasem mówi mieszkańcom DPS-u, iż to coroczne zaproszenie to jest dla ich wspólnoty taka gwiazdka od Pana Boga. Podkreśla fakt dowartościowania mężczyzn. – Gdy wyjeżdżają z Ojcowa, zauważam u niektórych niepewność, onieśmielenie – podkreśla dyrektor i dodaje, że przemiana następuje, kiedy wyprostowani, dumni siadają przed ołtarzem. Podkreśla: – Mieszkańcy DPS-u mają świadomość swojej odmienności, tego, że przez okrągły rok są postrzegani przez nieznajomych inaczej. Tymczasem w ten jeden dzień, w Wielki Czwartek oni są jak królowie, jak apostołowie! Sam kardynał, głowa Kościoła krakowskiego myje im nogi! Nasi podopieczni to odczuwają. I ludzie, którzy przychodzą do nich, tam w katedrze, również okazują tej dwunastce szacunek. To wydarzenie ma wpływ na nasze przeżycie Wielkanocy oraz na zmiany w zachowaniu wyróżnionych!