Reklama

Niedziela Sandomierska

Imponujący jubileusz

Niedziela sandomierska 47/2014, str. 4-5

[ TEMATY ]

Kościół

parafia

Archiwum parafii

Kościół w Gawłuszowicach

Kościół w Gawłuszowicach

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Wraz z pierwszą niedzielą Adwentu rozpoczynamy jubileuszowe świętowanie – informuje ks. Witold Szczur, proboszcz parafii Gawłuszowice, należącej do dekanatu baranowskiego. To jedna z najstarszych placówek duszpasterskich w naszej diecezji. Istneje od 800 lat. Dlatego tak wyjątkowe wydarzenie będzie świętowane przez cały rok.

Ksiądz Proboszcz, zapraszając na uroczystości podkreśla: – Wpisujemy się w wielowiekowe dziedzictwo wiary ludu tej ziemi. Dla całej parafii czas jubileuszu jest okazją do ożywienia wiary. Nie wolno nam tego daru zmarnować. Centralne miejsce w naszym przeżywaniu jubileuszu zajmą misje parafialne i jubileuszowy odpust św. Wojciecha (26 kwietnia 2015 r. godz. 11.30). Świadomość odpowiedzialności za wiarę i jej przekaz szczególnie nas mobilizuje. W związku z tym nasza parafia zwróciła się przez Biskupa Ordynariusza do Penitencjarii Apostolskiej w Watykanie o łaskę odpustu dla całej parafii i wszystkich osób przybywających do niej na cały rok jubileuszowy – czyli od 30 listopada 2014 r. do 22 listopada 2015 r. Otrzymaliśmy taki przywilej i już w pierwszy dzień uroczystości jubileuszowych będzie można zyskać odpust. Również w wyznaczone święta w ciągu roku oraz na zakończenie obchodów jubileuszowych, czyli w niedzielę Chrystusa Króla 2015 r. Wszyscy odwiedzający naszą parafię będą również mogli uzyskać odpust pod zwykłymi warunkami – zauważa Gospodarz parafii.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Z kart historii

Obecny kościół parafialny jest najpiękniejszą drewnianą świątynią w regionie. Ksiądz Proboszcz mówi: – Warto do nas również przyjechać choćby ze względu na zabytkowy kościół. Wybudowany w 1677 r. jest jednym z największych kościołów drewnianych w Polsce.

Pierwszy kościół parafialny w Gawłuszowicach został ufundowany w 1215 r. przez Krystyna z Obichowa i według źródeł położony był przy ujściu rzeki Wisłoki do Wisły. O drugim z kolei kościele mówi się jako „kościółku”, który stał nad Wisłoką. Ufundowali go bracia Maksymilian Hieronim i Michał Sieciecha Ossolińscy, a konsekrowany był w 1534 r. lub w 1537 r. Jednak ten kościół, prawdopodobnie tak jak i poprzedni, często niszczony był przez wylewy Wisłoki, a w 1685 r. ostatecznie zabrany przez jej wody.

Reklama

Obecna świątynia

Warto wspomnieć, że już wtedy wybudowany był nowy, obecny kościół w związku z czym w Gawłuszowicach powstał trzeci w historii parafii budynek sakralny. Położony był z dala od rzek. Data budowy kościoła (1667 r.) została upamiętniona na belce tęczowej od strony prezbiterium. Według opinii architektów, kościół posiada cechy typowe dla drewnianej architektury gotyckiej. Opowiadają się oni za przesunięciem daty budowy kościoła na początek XVI wieku. Hipotezę tę zdają się potwierdzać także zapisy w protokole wizytacji parafii w 1748 r. Zanotowano: nowy kościół został „przeniesiony” w 1677 r. po zatopieniu starego. Można się więc domyślać, że zestawiono go na nowym miejscu według dawnych planów z wykorzystaniem ocalonego materiału.

Ciekawostki

Kościół gawłuszowicki jest drugim co do wielkości, drewnianym obiektem kultu religijnego w Polsce. Jedynie synagoga w Białymstoku jest od niego większa. Należy do licznych budowli na Szlaku Architektury Drewnianej Województwa Podkarpackiego. Położony jest w bliskim otoczeniu starych drzew i pierwotnie stał nad stawem. Staw został wykopany przez proboszcza Szklarskiego i był ważny ze względów strategicznych, gdyż w Gawłuszowicach nie było straży pożarnej i w razie pożaru nie byłoby skąd brać wody do gaszenia ognia.

Akta wizytacyjne z 1748 r. mówią o gawłuszowickiej świątyni w ten sposób: „kościół drewniany jest budowlą dużej i wspaniałej struktury. Jest on wsparty częściowo na fundamentach drewnianych, częściowo zaś kamiennych, pod prezbiterium zaś na wbitych palach dębowych”. Świątynia zbudowana została bowiem głównie z drewna modrzewiowego w konstrukcji zrębowej, o ścianach wzmocnionych lisicami i podbitych gontem. Więźba dachowa natomiast została wykonana z drewna jodłowego. Ściany kościoła konstrukcji wieńcowej spoczywają na podwójnych dębowych podwalinach.

Reklama

Drewniana chrzcielnica barokowa, pochodząca z II połowy XVII wieku, jest usytułowana blisko południowego przedsionka zwanego „Babińcem”. Ma ona kształt kielicha z puklowaną czarą i zwieńczona jest rzeźbą chrztu Chrystusa. Przy bramie na plac przykościelny znajduję się wolnostojąca dzwonnica z 1871 r. w formie arkady, posiadająca aż trzy dzwony.

Program obchodów jubileuszu

Rozpoczęcie roku jubileuszowego nastąpi 30 listopada o godz. 11.30 w Gawłuszowicach. Natomiast 22 listopada 2015 r. dokona się uroczyste zakończenie obchodów. Wśród ważnych wydarzeń należy zauważyć przeprowadzenie sympozjum o parafii oraz rozpoczęcie Nowenny przed odpustem. 20 kwietnia będzie miała miejsce transmisja Radia Maryja i TV Trwam oraz „Rozmowy niedokończone”, prowadzone z parafii. Punktem kulminacyjnym obchodów będzie jubileuszowy odpust ku czci św. Wojciecha połączony z odsłonięciem pomnika św. Jana Pawła II (26 kwietnia), poprzedzony przeżyciem misji parafialnych.

Wśród wydarzeń towarzyszących jubileuszowi ks. Witold Szczur wymienia: – Roraty o św. Wojciechu, koncert kolęd – rodzinne śpiewanie, Orszak Trzech Króli, piknik rodzinny, rajd rowerowy im. św. Wojciecha, rekolekcje Apostolstwa Dobrej Śmierci i inne. Proboszcz dodaje również: – Chcemy zorganizować konkurs dla rodzin na wykonanie szopki oraz wielkanocnych palm i zaprosić małżonków do wspólnego świętowania jubileuszy małżeńskich.

– Jesteśmy dumni z tego, że możemy przeżywać tak wspaniały Jubileusz – zauważa Halina Walczak: – Potrzebujemy takiego świętego czasu. Czasu umocnienia w wierze, aby mieć odwagę świadczenia o Chrystusie wobec tego świata. Natomiast Danuta Woś dodaje: – Taki jubileusz parafii to dla nas niezwykłe wyróżnienie, ale też i odpowiedzialność. Otrzymaliśmy wiarę od naszych ojców i na nas spoczywa obowiązek przekazania jej przyszłym pokoleniom.

Reklama

Teraz i dziś parafii

Dla upamiętnienia i podkreślenia wydarzenia, sumptem parafii oraz sponsorów, został wydany jubileuszowy album. Planowane jest również wydanie publikacji o kapliczkach i krzyżach znajdujących się na terenie parafii. Zebranie tych informacji, to podkreślenie dorobku parafian, którzy przez wieki tworzyli historię tego rejonu. Ciekawym pomysłem duszpasterzy jawi się wykonanie figury św. Wojciecha, która jest kopią figury stojącej przed świątynią. Ma ona jeszcze mocniej przypomnieć o opiece jakiej św. Wojciech udziela całej wspólnocie parafialnej. Oprócz takich inicjatyw pojawiło się również wiele pomysłów związanych ze sprawami materialnymi parafii. Podjęto szereg prac przy świątyni i cmentarzu.

Ale przede wszystkim kapłani posługujący w parafii zwracają uwagę na sprawy duszpasterskie. O jednej z ostatnich inicjatyw opowiada wikariusz ks. Radosław Koterbski: – „Pozwólcie dzieciom przychodzić do Mnie, do takich bowiem należy Królestwo Boże”, te słowa Jezusa stały się motywacją do zorganizowania w parafii balu dla świętych zatytułowanego: „Niebo jest w nas”. Wydarzenie zostało zaaranżowane tak, aby dzieci przebrały się za świętego/tą, którego wcześniej wylosowały. Każdy z uczestników miało też przeczytać życiorys swojego świętego i przynieść ze sobą atrybuty symbolizujące kanonizowaną osobę. Wszystko rozpoczęło się Mszą św., w której uczestniczyły dzieci – przebrane już za świętych. Następnie wszyscy udali się do szkoły, gdzie grupa „Trio z Rio” poprowadziła zabawę. Wydarzenie to miało spopularyzować postawy świętych żyjących na przestrzeni wieków, ale też zintegrować dzieci przez zabawę i kreowanie w nich dobrych postaw.

Zapraszamy

– To dla nas wielkie wyróżnienie i radość, a jednocześnie mobilizacja do ewangelicznego budowania codzienności. Wszystkich zapraszamy do wspólnego świętowania. Ufamy, że modlitwa w naszej wspólnocie stanie się okazją do pogłębienia wiary i wzajemnego ubogacenia. Spotkanie zaś ze św. Wojciechem, Patronem naszej Parafii, przyniesie obfitość łask – podkreśla ks. Witold Szczur.

2014-11-20 13:32

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Rzecznik KEP: Kościół jest otwarty na nowe inicjatywy adwentowe w mediach społecznościowych

[ TEMATY ]

Kościół

episkopat

Weronika Piórek/Episkopat.com

Kościół jest otwarty na nowe inicjatywy adwentowe czy bożonarodzeniowe w mediach społecznościowych. Przykładem mogą być choćby nowe akcje, jak na przykład #Roraty, #Wigilia i #Pasterka. Trzeba być z dobrą nowiną tam, gdzie są obecnie ludzie, szczególnie młodzi – podkreśla rzecznik Konferencji Episkopatu Polski ks. Paweł Rytel-Andrianik.

Rzecznik Episkopatu dodaje, że użytkownicy social mediów publikują w tym czasie specjalnie przygotowane grafiki związane z Adwentem, zdjęcia i cytaty z Pisma Świętego lub powiedzenia świętych.

CZYTAJ DALEJ

Szkaplerz „kołem ratunkowym”

Szkaplerz to najpopularniejsza obok Różańca świętego forma pobożności maryjnej. Historia szkaplerza sięga góry Karmel w Ziemi Świętej, kiedy to duchowi synowie proroka Eliasza prowadzili tam życie modlitewne. Było to w XII wieku. Z powodu prześladowań ze strony Saracenów bracia Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel przenieśli się do Europy i dali początek zakonowi zwanemu karmelitańskim.
W południowej Anglii w Cambridge mieszkał pewien bogobojny człowiek - Szymon Stock, generał zakonu, który dostrzegając grożące zakonowi niebezpieczeństwa, modlił się gorliwie i błagał Maryję, Najświętszą Dziewicę, o pomoc. Pewnej nocy, z 15 na 16 lipca 1251 r., ukazała mu się Najświętsza Panienka w otoczeniu aniołów. Szymon otrzymał od Maryi brązowy szkaplerz i usłyszał słowa: „Przyjmij, Synu najmilszy, szkaplerz Twego zakonu jako znak mego braterstwa, przywilej dla Ciebie i wszystkich karmelitów. Kto w nim umrze, nie zazna ognia piekielnego. Oto znak zbawienia, ratunek w niebezpieczeństwach, przymierze pokoju i wiecznego zobowiązania”. Od tamtej pory karmelici noszą szkaplerz, czyli dwa prostokątne skrawki wełnianego sukna z naszytymi wyobrażeniami Matki Bożej Szkaplerznej i Najświętszego Serca Pana Jezusa, połączone tasiemkami. Słowo „szkaplerz” pochodzi od łacińskiego słowa „scapulae” (plecy, barki) i oznacza szatę, która okrywa plecy i piersi. Papież Pius X w 1910 r. zezwolił na zastąpienie szkaplerza medalikiem szkaplerznym.
Do wielkiej Rodziny Karmelitańskiej chcieli przynależeć wielcy tego świata - królowie, książęta, możnowładcy, ale i zwykli, prości ludzie. Dzięki papieżowi Janowi XXII - temu samemu, który wprowadził święto Trójcy Świętej i wyraził zgodę na koronację Władysława Łokietka - szkaplerz stał się powszechny. Papież miał objawienia. Matka Boża przyrzekła szczególne łaski noszącym pobożnie szkaplerz karmelitański. A Ojciec Święty ogłosił te łaski światu chrześcijańskiemu bullą „Sabbatina” z dnia 3 marca 1322 r. Bulla mówiła o tzw. przywileju sobotnim. Szczególne prawo do pomocy ze strony Maryi w życiu, śmierci i po śmierci mają ci, którzy noszą szkaplerz. Jest to niejako suknia Maryi, czyli znak i nieomylne zapewnienie macierzyńskiej opieki Matki Bożej. Kto nosi szkaplerz karmelitański, ten otrzymuje obietnicę, że dusza jego wkrótce po śmierci będzie wyzwolona z czyśćca. Stanie się to w pierwszą sobotę miesiąca po śmierci. Oczywiście, pod warunkiem, że ta osoba nosiła szkaplerz w należytym duchu i żyła prawdziwie po chrześcijańsku, zachowała czystość według stanu i modliła się modlitwą Kościoła.
Jan Paweł II pisał do przełożonych generalnych Zakonu Braci NMP z Góry Karmel i Zakonu Braci Bosych NMP z Góry Karmel, że w znaku szkaplerza zawiera się sugestywna synteza maryjnej duchowości, która ożywia pobożność ludzi wierzących, pobudzając ich wrażliwość na pełną miłości obecność Maryi Panny Matki w ich życiu. „Szkaplerz w istocie jest «habitem» - podkreślał Ojciec Święty. - Ten, kto go przyjmuje, zostaje włączony lub stowarzyszony w mniej lub więcej ścisłym stopniu z zakonem Karmelu, poświęconym służbie Matki Najświętszej dla dobra całego Kościoła. Ten, kto przywdziewa szkaplerz, zostaje wprowadzony do ziemi Karmelu, aby «spożywać jej owoce i jej zasoby» (por. Jr 2, 7) oraz doświadczać słodkiej i macierzyńskiej obecności Maryi w codziennym trudzie, by wewnętrznie się przyoblekać w Jezusa Chrystusa i ukazywać Jego życie w samym sobie dla dobra Kościoła i całej ludzkości” (por. Formuła nałożenia szkaplerza).
Papież Polak od wczesnych lat młodości nosił ten znak Maryi. I zawsze zaznaczał, jak ważny w jego życiu był czas, gdy uczęszczał do kościoła na Górce (Karmelitów) w Wadowicach. Szkaplerz przyjęty z rąk o. Sylwestra nosił do końca życia. (Szkaplerz św. Jana Pawła II znajduje się w klasztorze Karmelitów w Wadowicach.) W orędziu z okazji jubileuszu 750-lecia szkaplerza karmelitańskiego pisał, że szkaplerz „staje się znakiem przymierza i wzajemnej komunii między Maryją i wiernymi, a w rezultacie konkretnym sposobem zrozumienia słów Jezusa na krzyżu do Jana, któremu powierzył swą Matkę i naszą duchową Matkę”.
Matka Boża, kończąc swe objawienia w Lourdes i w Fatimie, ukazała się w szatach karmelitańskich jako Matka Boża Szkaplerzna. Wszystkie osoby noszące szkaplerz karmelitański mają udział w duchowych dobrach zakonu karmelitańskiego. Ten, kto go przyjmuje, zostaje na mocy jego przyjęcia związany mniej lub bardziej ściśle z zakonem karmelitańskim. Rodzinę Karmelu tworzą następujące kręgi osób: zakonnicy i zakonnice, Karmelitańskie Instytuty Życia Konsekrowanego, Świecki Zakon Karmelitów Bosych (dawniej zwany Trzecim Zakonem), Bractwa Szkaplerzne (erygowane), osoby, które przyjęły szkaplerz i żyją jego duchowością w różnych formach zrzeszania się (wspólnoty lub grupy szkaplerzne) oraz osoby, które przyjęły szkaplerz i żyją jego duchowością, ale bez żadnej formy zrzeszania się. Do obowiązków należących do Bractwa Szkaplerznego należy: przyjąć szkaplerz karmelitański z rąk kapłana; wpisać się do księgi Bractwa Szkaplerznego; w dzień i w nocy nosić na sobie szkaplerz; odmawiać codziennie modlitwę zaznaczoną w dniu przyjęcia do Bractwa; naśladować cnoty Matki Najświętszej i szerzyć Jej cześć.

Modlitwa do Matki Bożej Szkaplerznej

O najwspanialsza Królowo nieba i ziemi! Orędowniczko Szkaplerza świętego! Matko Boga! Oto ja, Twoje dziecko, wznoszę do Ciebie błagalne ręce i z głębi serca wołam do Ciebie: Królowo Szkaplerza, ratuj mnie, bo w Tobie cała moja nadzieja.
Jeśli Ty mnie nie wysłuchasz, do kogóż mam się udać?
Wiem, o dobra Matko, że Serce Twoje wzruszy się moim błaganiem i wysłuchasz mnie w moich potrzebach, gdyż Wszechmoc Boża spoczywa w Twoich rękach, a użyć jej możesz według upodobania.
Od wieków tak czczona, najszlachetniejsza Pocieszycielko utrapionych, powstań i swą potężną mocą rozprosz cierpienie, ulecz, uspokój mą zbolałą duszę, o Matko pełna litości! Ja wdzięcznym sercem wielbić Cię będę aż do śmierci. Na twoją chwałę w Szkaplerzu świętym żyć i umierać pragnę. Amen.

CZYTAJ DALEJ

Duchowe dzieje Ojczyzny: Naszym rodzinnym dowodem miłości jest Polska!

2024-07-16 21:04

[ TEMATY ]

ojczyzna

Fot. Canva

Twoją prawdziwą rodziną są ci wszyscy, którzy kochają Polskę. Wiesz to dobrze, nieraz powtarzasz sobie, tak jak i rozumiesz, że między tymi, co kochają jeden cel, nie ma śmierci. Ja ci to tylko potwierdzam teraz, że tak naprawdę jest - czytamy we fragmencie książki "Zadanie Polski", autorstwa Anny Dąmbskiej.

Książka "Zadanie Polski" zawiera teksty dotyczące Polski autorstwa Anny Dąmbskiej, głównie z okresu 1967–1991. Wiele z nich jest publikowanych po raz pierwszy. Wstępny kształt wybór otrzymał w roku 1992. Natomiast w 2005 został poszerzony o kilka tekstów dotyczących warunków i rozumienia dyskutowanej wówczas idei intronizacji Chrystusa w Polsce. W latach 2019–2020, a więc już po śmierci Autorki (2007 r.), wybór został przygotowany do druku.

CZYTAJ DALEJ
Przejdź teraz
REKLAMA: Artykuł wyświetli się za 15 sekund

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję