W zdecydowanej większości szlaki papieskie to wycieczki górskie lub spływy kajakowe. Turystyka rowerowa to prawdopodobnie najmniej znana szerszemu gronu aktywność Karola Wojtyły. Dlatego wraz z początkiem jesieni chcemy zachęcić Czytelników Niedzieli do trasy rowerowej.
Historia poprowadzonego w Sudetach Szlaku Papieskiego ma swój początek we wrześniu 1956 r. W sobotę 1 września przyjechali do Bolesławca pociągiem: Antonina Kowalska, Jerzy Janik, Stanisław Rybicki i ks. Karol Wojtyła. Ze sobą mieli plecaki i rowery. Organizatorem wycieczki był Stanisław Rybicki. Grupa nie rzucała się w oczy, ksiądz był ubrany po cywilnemu. Udali się na początek do kościoła pw. NMP i św. Mikołaja i rozpoczęli 5-dniową rowerową wycieczkę.
Przebieg trasy odtworzono na podstawie wspomnień osób, które towarzyszyły wówczas Karolowi Wojtyle oraz tych, które z różnych względów zapamiętały przejazd tej grupki rowerzystów. Dodatkową pomocą okazały się wpisy do parafialnych ksiąg posług kapłańskich, których dokonywał ks. Wojtyła z każdym razem, gdy odprawiał Mszę św. w danym kościele. Niestety, taki wpis można zobaczyć już tylko jeden – w Jeleniej Górze, gdzie księga, w której został dokonany nadal jest używana.
Reklama
Szlak Papieski w Sudetach został oficjalnie otwarty 9 czerwca 2007 r. w 10. rocznicę Pielgrzymki Jana Pawła II do Legnicy i koronacji Ikony Krzeszowskiej. Prowadzi przez Sudety Zachodnie i Środkowe, od Gór Izerskich, obrzeżem Karkonoszy, przez Kotlinę Jeleniogórską, Wałbrzyską, Kamiennogórską, po wzgórza Krzeszowskie i Zawory (zachodnia część Gór Stołowych). Przejazd rowerem jest przewidziany na kilka dni. Karol Wojtyła w 1956 r. pokonał trasę w 5 dni, ale jechał aż do Świdnicy. Ostatni odcinek drogi jest obecnie obciążony przez wzmożony ruch samochodowy, a ponieważ nie ma tym odcinku alternatywnych tras rowerowych, dlatego proponujemy zakończyć wycieczkę w Świebodzicach, pod pomnikiem Jana Pawła II.
Opis dość długiej trasy, na której występuje sporo atrakcji turystycznych i zabytków architektury, jest na łamach tego artykułu, z racji ograniczonego miejsca niemożliwy. Wszystkich zainteresowanych szczegółami odsyłamy do naszej książki pt. „Na szlaku z Janem Pawłem II” wydanej przez Bezdroża.
Celem wyprawy rowerowej, którą przejechała grupa z ks. Karolem Wojtyłą, było poznanie zabytkowej architektury sakralnej w Sudetach. Poniżej wymieniamy najważniejsze obiekty tego typu: sanktuarium pw. NMP i św. Mikołaja Biskupa w Bolesławcu, gotycki kościół pw. Wniebowzięcia NMP w Lwówku Śląskim, barokowy Zespół Klasztorny Benedyktynek z kościołem Wniebowzięcia NMP i św. Maternusa w Lubomierzu, gotycki kościół Świętych Erazma i Pankracego w Jeleniej Górze, średniowieczna świątynia Wang przeniesiona do Karpacza z Norwegii. Na trasie nie można również pominąć sanktuarium Matki Bożej Łaskawej w Krzeszowie, nazywanego europejską perłą baroku. Poza bazyliką i kościołem św. Józefa niedawno udostępniono tam do zwiedzania imponujące Mauzoleum Piastów Świdnicko-Jaworskich.
Pierwsze, co rzuca się w oczy Polakowi lądującemu w połowie kwietnia w Tunisie, to ciepło, wiosna, zieleń i kwitnące kwiaty. Potem przychodzą kolejne wrażenia - mnóstwo tunezyjskich flag na ulicach, kilka dni temu było tu narodowe święto czczące poległych w walce o niepodległość Tunezji. To na pamiątkę krwawych wydarzeń z 1961 r., gdy niemal bezbronne oddziały wysłane przez ówczesnego prezydenta Habiba Burgibę próbowały zdobyć francuską bazę w Bizercie. A pod flagami - zasieki z drutu kolczastego. Jest nimi otoczony szeroki bulwar w centrum miasta, przy którym z jednej strony znajduje się ministerstwo spraw wewnętrznych, z drugiej, naprzeciw katedry św. Wincentego à Paulo, ma swoją siedzibę Ambasada Francji. Obu instytucji strzeże wojsko, policja i zasieki z drutu kolczastego. Kolejne wrażenie to ogromna życzliwość miejscowych do nas, Europejczyków. Czasem ta ma ona podłoże komercyjne, gdy nieznajomy na ulicy przyznaje się do znajomości z nami, pokrzykuje dziarsko po polsku „dobra, dobra, zupa z bobra” i przekonuje gorliwie do zwiedzenia galerii dywanów, która dzisiaj jest otwarta ostatni dzień. Codziennie jest ostatni dzień. Ale ta życzliwość jest obecna też w miejscach bezinteresownych. Trafiliśmy w czasie spaceru do charakterystycznej kawiarenki, w której miejscowi (sami mężczyźni) oglądali mecz na ekranie telewizora, grali namiętnie w karty, pili kawę i palili fajki wodne. To, że eksplozją serdeczności powitał nas kelner, to w sumie zrozumiałe. Ale inni, zupełnie obcy ludzie odrywali na chwilę wzrok od kart, kładli rękę na sercu i kłaniali nam się z miłym uśmiechem - po czym wracali do gry. Potem wracaliśmy do hotelu. Szliśmy przez miasto z klimatem, charakterem, a zarazem potwornie zaśmiecone. Nieważne, czy były to wąziutkie uliczki mediny, czy szersze ulice z czasów francuskiego protektoratu - wszystko tonie w śmieciach. Owszem, w czasie nocnego spaceru widziałem też śmieciarki, wywoziły zawartość kubłów, ale znaczną ich część rozsypywały na ulicę i jechały dalej. Czyściej było tylko w miejscach przeznaczonych dla turystów i w pobliżu meczetów - tych jest sporo, właściwie co kilka ulic jest jakiś dom modlitwy. Nam nie pozwolono (z uśmiechem, ale stanowczo) do nich wchodzić - to miejsce tylko dla muzułmanów.
- Wiemy, że obecne władze państwowe próbują, niestety, zamykać drzwi Chrystusowi, zmniejszając liczbę godzin religii w szkole. Ponadto zapowiadają wprowadzenie obowiązkowego dla wszystkich uczniów przedmiotu, który może stać się narzędziem deprawacji moralnej nawet małych dzieci. Tym większym więc zadaniem, stojącym zwłaszcza przed rodzicami, jest zatroskanie o właściwe nauczenie i wychowanie ich potomstwa. Z jednej strony konieczna jest zatem solidarna postawa czujności i sprzeciwu. Z drugiej niezbędne jest podejmowanie, wspólnie przez nas wszystkich, różnorodnych działań - pisze w liście do wiernych Archidiecezji Krakowskiej abp Marek Jędraszewski.
Dzisiaj, w drugie Święto Bożego Narodzenia, słyszeliśmy o tym, jak św. Szczepan ujrzał „niebo otwarte i Syna Człowieczego, stojącego po prawicy Boga” (Dz 7, 56). Jak więc pasterze radowali się z tego, że mogli być świadkami tajemnicy Wcielenia Jednorodzonego Syna Bożego, znajdując w Betlejem „Maryję, Józefa i Niemowlę, leżące w żłobie” (por. Łk 2, 15-16), tak św. Szczepan, „pełen Ducha Świętego”, ujrzawszy „chwałę Bożą”, stał się świadkiem Chrystusa uwielbionego (por. Dz 7, 55-56), który po swojej śmierci zmartwychwstał i jako Bóg-Człowiek zasiadł po prawicy swego Ojca.
Tak policja próbuje się wytłumaczyć z haniebnej akcji swoistego nalotu na lubelski klasztor ojców dominikanów! „Policjanci realizowali czynności na polecenie prokuratury. Przebiegały one z poszanowaniem wyjątkowego charakteru miejsca” – zapewniła w rozmowie z Onetem insp. Katarzyna Nowak z Komendy Głównej Policji. Takiej wersji zaprzecza list prowincjała polskich dominikanów.
Sceny jak z filmu akcji rozegrały się 19 grudnia w klasztorze dominikanów w Lublinie. Uzbrojeni policjanci w kominiarkach, wspomagani przez drony wkroczyli do zakonu w poszukiwaniu… posła Marcina Romanowskiego – opisywało w mediach społecznościowych Stowarzyszenie Prawnicy dla Polski.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
_1734956640.jpg)
