W drodze

Chrystus idzie
za człowiekiem wszędzie,
dokąd idzie człowiek.
(Cytaty z nauczania Jana Pawła II)

Twórcza moc modlitwy umacnia Jana Pawła II
wypływa z ogrodu miłosierdzia
Domu Światła
z Dróżek Kalwaryjskich
wracał ubogacony w Najświętszej Eucharystii
Głębia tego misterium ciągle trwa
w Komunii Kościoła
w nieustannej kontemplacji
w tęsknej głębi
wiara zbawieniem
Totus Tuus Cały Twój

I. Jezus na śmierć skazany

Starają się zrozumieć
mnie od zewnątrz.
Ale ja mogę być jedynie
pojęty od wewnątrz.

W posłuszeństwie wiary posłannictwo Żniwiarza
z naręczem kłosów nieustannie zdążać do Emaus
w kruchości czasu czasów
z modlitwą Siewcy Słowa
obfitym plonem
ogarniasz tę ziemię
z przesłaniem Zwiastuna Nadziei
Nie lękajcie się

II. Jezus obarczony krzyżem

Wartości, które można „mieć”,
nigdy nie powinny stać się
naszym celem ostatecznym.

Czas miłości krzyża zakwita dla człowieka
w procesji odkupienia
aż po wiosnę serca
W duchu posłuszeństwa przyjąłeś posłannictwo Piotrowej łodzi
I zstąpił na tę ziemię Duch Odnowiciel
do źródeł Golgoty
dojrzewał blaskiem żarliwej tęsknoty
Wypłyń na głębię

III. Jezus upada po raz pierwszy

Przebaczenie
nie jest słabością,
jest mocne
mocą miłości.

A jednak upadek
cicha nadzieja
nie licz na samowystarczalność
Apostoł Pojednania przekroczył próg nadziei
Gdziekolwiek pójdziesz
ścieżką stromą
mocą wiary
żaden upadek nie będzie porażką
gdy dźwigasz krzyż
ziemia i kosmos
Słowo słowem przemówi
Źródło źródłem powróci

IV. Jezus spotyka Matkę swoją

Modlitwa jest siłą,
która rzeczywiście zmienia
i wyzwala nasze życie.

W porywach szlachetnego serca
spełnia się tajemnica Piotrowej posługi
Brama Niebios
ogrodniczka dusz
ze łzą
w szmaragdowym uścisku
Matki i Syna
w modlitwie kamieni
zadumie wiosny
Pascha pieczęcią tej godziny

V. Szymon z Cyreny pomaga Jezusowi

Musimy od siebie wymagać,
nawet gdyby inni
od nas nie wymagali.

Każda moc jest dzieleniem bezinteresowności
Wołaniem donośnym
z puklerzem odwagi
Pozostawił czytelny drogowskaz wiary
Świadka Prawdy
wspartego o krzyż
Twoje cierpienie jest wołaniem
Ducha nie gaście

VI. Weronika ociera twarz Jezusowi

Nie bójcie się,
otwórzcie na oścież
drzwi Chrystusowi.

Z odwagą świętości
odczytuję twarze
noszone w sobie
Biały Męczennik
Prorok Żarliwy
na ambonach świata
Dom na skale
źródłem Ewangelii
Otwórzcie rozpromienione oblicza
by doświadczyć dotyku Boga

VII. Jezus upada po raz drugi

Czciciele serca Bożego
stają się ludźmi
wrażliwego sumienia.

Upada
abyś ty powstał
Paschał dogasa
Sługa sług nie zgaśnie
Boży Pątnik
Misjonarz Sumień
Biała Opoka
zakwita na Litostrotos
Placu Rybaka
na oścież bólu, którego nie pojmuję

VIII. Jezus pociesza znękane kobiety

Słuchanie Słowa Bożego
jest najważniejszą sprawą
w naszym życiu.

Na tej drodze trzeba odnaleźć wiarę
bez taniego współczucia
Matczyna dłoń ciszę obejmuje
spowija czułość
Ojciec ostoją
harmonii ogniska
Łzy oczyszczenia
orszakiem
wzbierają po policzkach
aż do godziny odejścia

IX. Jezus upada po raz trzeci

Nie lękajcie się
być świętymi.

Oddaliłem się od Niego
na rzut kamieniem
na odległość pogardliwego spojrzenia
Ewangelia cierpienia
nie jest beznadzieją lecz iskrą
Im słabszy ciałem
mocniejszy duchem
współczesny Mojżesz na areopagach sumień
cierpliwy sługa dzierży tablice
Bożych Prawd
Podnoszę się z Tobą
bo łatwiej się dźwigać człowiekowi w Stwórcy

X. Jezus z szat odarty

Teraz staję
twarzą w twarz
z Tym, Który Jest.

To Człowiek

w oknie Słowa
z tobołkiem zawierzenia
z łaską
godnością dzieci Bożych
Modlitwa kamieni wołać będzie
aż ku wieczorowi
złocistych witraży
Byś nie pytał
o szatę godową
bo to moi bracia i siostry

XI. Jezus przybity do krzyża

Ave, krzyżu,
jedyna nadziejo,
obdarz nas
cierpliwością i odwagą.

Teologia krzyża
szczelina wieczności spowita mądrością
dotykiem miłosierdzia
Człowiek jest mocny
wieczną młodością
już widać brzeg
amarantowego Poranka
ostatnia łza
zakwita w samotności
Białego Pasterza
z różą stygmatów
w aureoli świateł
odnajduję Drogę

XII. Jezus umiera na krzyżu

A przecież
nie cały
umieram.

Zadrżała ziemia
wszechświat zastygł
w godzinie ciemności
ten kocha
kto wywyższony
Miłość nie umiera
Natychmiast Święty
narodzony dla nieba
Trubadur Ludzkości
z ożywczym bukietem wiosny Kościoła
u dróg rozstaju
W imię Ojca
pacierz odmawia
w Jego Domu

XIII. Jezus zdjęty z krzyża

W życiu i śmierci
Totus Tuus
przez Niepokalaną.

Człowiek to coś więcej niż ciało
Rozpacz najbardziej rani
kruchość ciał
naczyń glinianych
Do śmierci przez życie
dorastać do owocobrania
Matko Odkupiciela
Piety płócien
samotna
w oczekiwaniu Poranka
który rozbłyska nadzieją
jak Pieśń o Bogu ukrytym
wspina się wciąż
zielone Drzewo

XIV. Jezus złożony do grobu

Obdarz nas
pragnieniem
pełni życia.

Ziarno musi obumrzeć
inaczej pozostanie samo w sobie
Dobre uczynki to klejnoty nieśmiertelności
Papież ukochał mądrość krzyża
Matkę i Kościół
odpływał dostojnie
jak osławiona Barka
do Domu Ojca
Skała Piotr
z naręczem kłosów
dorodnego żniwobrania
przeszedł przez Bramę
Bożego Światła
na drugą stronę

Medytacja

Musicie być mocni
mocą miłości,
która jest potężniejsza
niż śmierć.

Odszedł w wigilię światła Miłosierdzia Bożego
do Winnicy wiekuistej
Dogasło misterium cierpienia
Błogosławiony Orędownik
modlitwy i pojednania
młodzieży i pokoju
miłosierdzia
Jezu ufam Tobie
Matko Miłosierdzia
nadziejo nasza
witaj pełna wesela
w dniu Zmartwychwstania
nikt nie umiera