7 lutego w Centrum Dialogu odbyła się konferencja „Sługa Boży Biskup Adolf Piotr Szelążek – pielgrzym nadziei w burzliwych czasach”, następnego dnia z koncertem „Akordem miłości przemówię” wystąpił zespół Sunrise, natomiast 9 lutego w sanktuarium św. Jakuba, gdzie znajduje się grób Sługi Bożego, sprawowana była Msza św. w intencji rychłej beatyfikacji. Przewodniczył jej bp łucki Witalij Skomarowski, a homilię wygłosił bp Józef Szamocki.
Jak zauważył we wstępie proboszcz parafii, ks. kan. Wojciech Kiedrowicz, bp Szelążek był kapłanem bardzo otwartym na ludzi. - Swoim życiem wskazywał na to, że z bliskości z Panem rodzi się pokój serca, ale i radość spełnionego życia, także wśród niewygód codzienności.
Przypomniał również, że od 2013 r. toczy się jego proces beatyfikacyjny.
W homilii bp Józef Szamocki stwierdził, że być może to właśnie bp Szelążek wymodli cud zakończenia wojny na Ukrainie. Zauważył, że liturgia z dnia, która mówi o Bożym wezwaniu, bardzo wpisuje się w dzieje biskupa wygnańca.
- Droga wiary jest naszym życiowym skarbem, a wygrywa ten, kto współpracuje z łaską. Łaska wypaliła grzech Izajasza, powstrzymała Pawła na drodze bratobójczych prześladowań, rzuciła Piotra na kolana. Łaska zabrała od nich lęk i uczyniła świadkami. Mądrość bp. Szelążka, przyjaciela Boga, polegała na tym, że potrafił się tą łaską dzielić.
Reklama
Biskup zwrócił uwagę, że „nasze życie ma sens, ponieważ pochodzi od Boga. Mamy misję do spełnienia”. Jezus wszedł w codzienność uczniów, stworzył wspólnotę, której powierzył troskę o głoszenie Dobrej Nowin. - Pozwólmy Bogu wejść w naszą codzienność, a On będzie ją przemieniał, abyśmy nie zmarnowali danej nam łaski.
U grobu bp. Szelążka Jezus pyta, kogo ma posłać. „Odpowiedzmy Mu: „Oto ja, poślij mnie!”. Zacznijmy od słuchania Słowa Bożego, natchnień Ducha Świętego, a łaska nam dana dotrze do naszych braci”.
Bp Witalij Skomarowski podziękował za modlitwę w intencji Ukrainy i o zakończenie wojny. Na zakończenie wierni zebrali się przy sarkofagu bp Szelążka, by wspólnie pomodlić się za jego wstawiennictwem. Przełożona sióstr terezjanek, s. Lucyna Lubińska, podziękowała wszystkim za obecność, szczególnie zaś biskupom diecezji, z którymi związany był bp Szelążek.
Dlaczego? Ponieważ imię św. Scholastyki wywodzi się z łacińskiego słowa scholasticus, które oznacza osobę uczoną, studenta bądź nauczyciela. Ponadto Scholastyka była bliźniaczą siostrą św. Benedykta z Nursji, jednej z bardziej znanych kościelnych postaci.
Św. Scholastyka z Nursji ur. 2 marca 480 r. zm. 10 lutego 543 r.
Scholastyka żyła na przełomie V i VI stulecia w Italii, a konkretnie w Umbrii. Wzorując się na bracie Benedykcie, który założył pierwszy męski klasztor, uczyniła podobnie wobec kobiet. Tak powstały zakony benedyktynów i benedyktynek, a najbardziej znane związane z nimi miejsce to Monte Cassino.
Zadziwiająca jest zbieżność doświadczeń Izajasza, św. Pawła i św. Piotra w dzisiejszej Liturgii Słowa.
Pewnie nie będę daleki od prawdy, gdy powiem, że w mniejszym czy większym stopniu dotyczy to każdego z nas, sióstr i braci w wierze. Cała „trójka” – jeśli można się tak wyrazić – doświadcza niebywałego wręcz lęku, może nawet wstydu dlatego, że znalazła się w bezpośredniej bliskości świętego Boga, „sam na sam”, będąc ludźmi niedoskonałymi. Izajasz mówi: „Biada mi (...), jestem mężem o nieczystych wargach”, Paweł określa siebie dramatycznie mianem „poronionego płodu”, a Piotr wyznaje: „jestem człowiekiem grzesznym”. Izajasz pisze o wizji Boga Ojca, a Paweł i Piotr – o spotkaniu z Chrystusem. Paweł opisuje, co działo się po zmartwychwstaniu, a Piotr pisze o doczesności. Wszyscy są przerażeni. Chcą uciekać, ukryć się, wycofać, niemal zniknąć, trochę tak jak bojące się dzieci, zakrywające oczy rękoma i mówiące, że ich nie ma. Tymczasem Pan Bóg nie kwestionuje ich niedoskonałości, nie godzi się natomiast na sytuację zakładającą dezercję. Najpierw oczyszcza ich i usuwa lęk, daje im odczuć swą bliskość, a potem wyznacza misję do wykonania. Widząc majestat i moc Bożą, godzą się wykonać Jego wolę. Jeśli bazuje się na własnych możliwościach, zadania stawiane przez Boga są dla człowieka niewykonalne. Razem z Bogiem jednak, według Jego koncepcji, na Jego „rozkaz”, koniecznie w Jego obecności i mocy, jest to możliwe. Więcej – okaże się, że owoce przerastają nawet naszą wyobraźnię. Papież Benedykt XVI mawiał, że znakiem obecności Boga jest nadmiar, i podawał przykład cudu w Kanie Galilejskiej. Nie tylko ilość wina była cudem, ale także jego jakość! Tak też jest z owocami powołania. Gdyby się patrzyło z perspektywy świata, można by dojść do wniosku, że nie ma ono sensu, jest niepotrzebne, nieopłacalne, a dziś wręcz śmieszne. Lecz gdy zakładamy okulary wiary, widzimy je zupełnie inaczej, wypływamy na głębię. Mądrość polega na tym, aby pójść drogą wspomnianych mężów Bożych. Niemalże „stracić” wiarę w siebie, a uwierzyć głosowi powołania. Tak jest w historii świętych, a przypomnę z dumą, że pierwsi chrześcijanie nazywali siebie nie inaczej, jak właśnie świętymi. Mam tutaj na myśli powołanie nie tylko kapłańskie czy zakonne, ale każde – małżeńskie, zawodowe czy społeczne. Misję powinni podejmować wszyscy: nauczyciele, wychowawcy, trenerzy, lekarze. A my jak ognia boimy się zarówno słowa „powołanie”, jak również – a może jeszcze bardziej – słowa „służba”. Tymczasem logika chrzcielna mówi, że króluje ten, kto służy jak Chrystus. Właśnie wtedy człowiek jest do Niego najbardziej podobny i obficie błogosławiony. Nie kokietuję, po prostu opisuję liczne obserwacje. Gdy służymy, jesteśmy autentycznie piękni. Gotowość służby to cecha ludzi wolnych! Zbliżając się do Pana, odczuwamy zarówno radość, jak i coś w rodzaju trwogi. Bojaźń Boża polega na tym, że lękamy się głównie o siebie, że nie odpowiadamy adekwatnie na bezgraniczną miłość Bożą naszym oddaniem. Obyśmy mogli powiedzieć: dostrzegłem Cię, Panie, pokochałem i odpowiadam najlepiej, jak potrafię.
- Dziękuję za waszą tak liczną obecność na mojej uroczystości jubileuszowej. Jesteście moją rodziną, tak was traktuję, jesteście mi bardzo bliscy - mówił bp Ireneusz Pękalski w Tomaszowie Mazowieckim.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
