Reklama

Niedziela Zamojsko - Lubaczowska

600 lat minęło

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

2 października 1413 r. do nadbużańskiego Horodła przyjechali dwaj wielcy władcy – król Polski Władysław Jagiełło i wielki książę Litwy Witold, wraz z nimi panowie, bojarzy, szlachta i duchowieństwo różnych stopni. Przybyli na Sejm Walny, aby obradować i znaleźć najlepszy sposób zapewnienia obu krajom bezpieczeństwa, wolności i pomyślnego rozwoju. Owocem tych obrad były trzy dokumenty podpisane na zamku w Horodle przez króla, księcia i przedstawicieli obu narodów. Przyszłość zjednoczonych państw została powierzona Bożej opiece, a głównym prawem, na jakim wszystko zostało oparte, było ewangeliczne prawo miłości. „W Imię Pańskie, Amen. Ku wiecznej pamięci”.

Dzisiejsze Horodło jest niewielką miejscowością o wielkiej historii, z której jest bardzo dumne. W tym roku minęło 600 lat od tamtego ważnego wydarzenia, dlatego w wielu miejscowościach Polski odbywały się różne sympozja i konferencje naukowe poświęcone Unii Horodelskiej. Na świętowanie tej rocznicy starannie przygotowywali się także mieszkańcy gminy i parafii Horodło.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Niedziela 29 września była punktem centralnym tegorocznych uroczystości. Wczesnym rankiem pracownicy Muzeum Zamojskiego ustawili obok kościoła parafialnego plansze z wystawy pt. „Od Horodła do Horodła” z ciekawymi materiałami i kopiami dokumentów Unii Horodelskiej i innych powiązanych z tą rocznicą i z dziejami Polski.

Reklama

O godzinie 11.00 z pobliskiego parkingu wyruszył orszak, na czele którego szła orkiestra dęta z Tomaszowa Lubelskiego, a następnie członkowie miejscowego zespołu teatralnego w historycznych strojach. Licznie zebrani mogli zobaczyć króla Władysława Jagiełło z żoną, księcia Witolda oraz panów polskich i litewskich, a także rycerzy z mieczami i kopiami. Za nimi podążały poczty sztandarowe i młodzież szkolna. Świąteczny orszak zatrzymał się na placu kościelnym przed nowo zbudowaną dzwonnicą, która jest pamiątką 600-lecia Unii. W tym samym czasie z domu parafialnego w kierunku dzwonnicy wyruszyła procesja liturgiczna na czele z bp. Mariuszem Leszczyńskim. Po poświęceniu dzwonnicy wszyscy udali się do kościoła św. Jacka na uroczystą jubileuszową Mszę św. Uczestniczyli w niej znakomici goście, znani profesorowie, dyplomaci, funkcjonariusze służb mundurowych, duchowieństwo i parafianie. Gościem specjalnym był ojciec profesor Juryj Pyłypiec, dziekan prawosławnego dekanatu z Włodzimierza Wołyńskiego, przedstawiciel Patriarchatu Kijowskiego.

W homilii Ksiądz Biskup przypomniał główne przesłanie z dokumentów Unii, szczególnie akcentując jego odniesienie do prawa miłości. Postanowienia z 1413 r. są dalej aktualne, ta Unia może i powinna być wzorem, jak urządzać Europę i świat. Wczytanie się w ducha dokumentów horodelskich powinno także dziś zbliżać narody Litwy, Polski i Ukrainy.

Na zakończenie Mszy św. proboszcz podziękował Księdzu Biskupowi, wszystkim gościom, Katolickiemu Radiu Zamość, które te uroczystości transmitowało, a także Katolickiej Telewizji z Lubaczowa. Następnie przedstawiciel Cerkwi prawosławnej ks. Dziekan z Włodzimierza Wołyńskiego podziękował za to, że mógł modlić się razem z katolikami i wyraził nadzieję, że to świętowanie i bliskie kontakty naszych Kościołów przyczynią się do lepszego zrozumienia i współpracy.

Po tym wystąpieniu zabrali głos przedstawiciele rodu Rodziewiczów, jest to ród pochodzenia litewskiego, adoptowany przez Sejm Horodelski, tak jak wiele innych rodów. Dla uczczenia tego, co dokonało się 600 lat temu, przekazano dla Zespołu Szkół w Horodle pięknie wykonane kolorowe herby.

Reklama

Biskup Leszczyński podziękował wszystkim za udział w tych obchodach, a nawiązując do osób ubranych w stroje historyczne powiedział, że „jeszcze nigdy nie mówił kazania w obecności króla i królowej”. Po Mszy św. wszyscy obecni przeszli na nowo zbudowany parking gminno-parafialny, który stał się miejscem drugiej części jubileuszowej uroczystości. Wójt gminy Krzysztof Bożek dokonał odsłonięcia nowego obelisku z herbami Polski, Litwy i Horodła, a Ksiądz Biskup go poświęcił. Orkiestra odegrała hymny Litwy i Polski, następnie Wójt powitał obecnych gości, którym wręczono okolicznościowe upominki.

W części oficjalnej zebrani mogli wysłuchać referatów prof. Franciszka Ziejki z Krakowa, prof. Roberta Frosta z Anglii i prof. Jonasa Drungilasa z Litwy. Przygotowano też bogatą część artystyczną. Najpierw był występ młodzieży z Zespołu Szkół z Horodła, a następnie sztuka teatralna pt. „Zjazd Wielki Horodelski”. Autorem tekstu jest mieszkaniec Hrebennego Kazimierz Dejer, który jednocześnie to widowisko reżyserował. Trzeba przyznać, że wyglądało imponująco, mimo że nie grali zawodowi aktorzy, lecz mieszkańcy Horodła i okolic. Jak zwykle koncertował zespół „Lechici” z Hrubieszowa, zbierając wielkie brawa. Podziwiano też walki bractw rycerskich z Zamościa i Sanoka. Do późnego wieczora trwały występy kapeli „Horodlacy”, zespołu „Max-Dance” z Werbkowic oraz zespołu „Akcent”.

Udział w tych uroczystościach to dopisanie dalszego ciągu naszej bogatej historii. Dobrze, że to miało miejsce w Horodle u źródła, tam, gdzie zostało zapoczątkowane wielkie dzieło. Szkoda, że tzw. publiczne środki przekazu, nawet te lokalne tak niewiele pokazały, właściwie to były krótkie migawki, które w zasadzie niczego nie wyjaśniały. Taki sposób informowania jest poważnym argumentem za istnieniem niezależnego radia i telewizji.

2013-10-18 11:01

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Świętowali urodziny Generała

Niedziela małopolska 50/2013, str. 2

[ TEMATY ]

rocznica

s. Danuta Lipińska

Uroczystości, związane ze 140. rocznicą urodzin gen. Andrzeja Galicy, odbyły się w Zakopanem, Białym Dunajcu, Ludźmierzu i Nowym Targu 27 listopada br. Wydarzenie zorganizowali m.in. senator RP Stanisław Hodorowicz oraz poseł RP Andrzej Gut-Mostowy.
CZYTAJ DALEJ

Najświętsze Imię Maryja

Niedziela świdnicka 39/2017, str. 8

[ TEMATY ]

wspomnienie Imienia NMP

Ks. Zbigniew Chromy

Bazylika Santa Maria Maggiore – najważniejsza świątynia dedykowana Matce Bożej

Bazylika Santa Maria Maggiore – najważniejsza świątynia dedykowana Matce Bożej
Wśród wielu uroczystości, świąt i wspomnień Najświętszej Maryi Panny, jakich wiele jest w ciągu roku liturgicznego, dowolne wspomnienie Najświętszego Imienia Maryi jest nieco zapomniane, już przez sam fakt, że jest ono dowolne. Święto imienia Maryi zaczęto obchodzić w Hiszpanii, ale dopiero po zwycięstwie odniesionym przez Jana III Sobieskiego pod Wiedniem, 12 września 1683 r. papież bł. Innocenty XI, na wniosek polskiego króla rozciągnął jego obchód na cały Kościół katolicki. Zgodnie z tradycją i żydowskim zwyczajem Matka Boża cztery dni po swoim urodzeniu otrzymała imię Maryja. Ponieważ Jej urodziny obchodzimy 8 września, stąd 12 września przypada wspomnienie nadania Najświętszej Dziewicy imienia Miriam. To hebrajskie imię oznacza „być pięknym lub wspaniałym”, zaś w języku aramejskim, którym posługiwano się w Palestynie w czasach Jezusa i Maryi, imię to występuje w znaczeniu „Pani”. Gdy zsumujemy znaczenia tego imienia w języku hebrajskim i aramejskim, otrzymamy tytuł „Piękna Pani”. Zatem Maryja to „Piękna Pani”, i tak jest ona nazywana od najdawniejszych czasów. Potwierdziły to badania archeologiczne przeprowadzone w Grocie Nazaretańskiej pod kierownictwem o. Bellarmimo Bagattiego. Największą niespodzianką było wydobycie kamienia z napisem: EMAPIA. To skrót greckiego wyrażenia: „Chaire Maria” (Bądź pozdrowiona, Maryjo). To jedne z najstarszych dowodów czci oddawanej Maryi, Matce Bożej. Po przeprowadzeniu zaś wnikliwych badań archeolodzy doszli do wniosku, że znaleziska te są fragmentami najstarszej świątyni chrześcijańskiej w Nazarecie. Znaleziono tam również dwa inne napisy z końca I wieku. Drugi z nich zawiera dwa słowa: „Piękna Pani”. Kiedy czytamy relacje osób widzących Matkę Bożą, np. św. Katarzyny Labouré, św. Bernadety Soubirous czy Dzieci z Fatimy, wszystkie te osoby nazywają Maryję Piękną Panią. Przejdźmy teraz do samego wspomnienia Najświętszego Imienia Maryi. Wyżej powiedziano, że bł. Innocenty XI wspomnienie to rozciągnął na cały Kościół na wiosek naszego Króla Polski. W 1683 r. potężna turecka armia groziła całej Europie, w tym Stolicy Apostolskiej. Pewny siebie Sułtan Mehmed IV rozmyślał, jak to uczyni z Bazyliki św. Piotra stajnię dla swoich rumaków. Wydawało się, że nie ma już ratunku ani dla oblężonego Wiednia i całego chrześcijaństwa. W tym ciężkim położeniu bł. Innocenty XI wysłał posła do Jana III Sobieskiego z prośbą, aby pośpieszył na odsiecz, podobne poselstwo wysłał cesarz austriacki. Jednak Sejm, mając na uwadze pusty skarb i wyczerpany wojnami kraj, wahał się. Wtedy to spowiednik króla św. Stanisław Papczyński dzięki Maryi ostatecznie przekonał króla oraz sejm. Matka Boża ukazała się św. Stanisławowi i zapewniła o zwycięstwie. Kazała iść pod Wiedeń i walczyć. Założyciel Marianów wystąpił wobec króla, senatu, legata papieskiego i przemówił tymi słowami: „Zapewniam cię, królu, Imieniem Dziewicy Maryi, że zwyciężysz i okryjesz siebie, rycerstwo polskie i Ojczyznę nieśmiertelną chwałą”. Sobieski idąc na odsiecz Wiednia, zatrzymał się na Jasnej Górze. Wstępował też po drodze do innych sanktuariów maryjnych, aby błagać Maryję o pomoc. 12 września Sobieski przed bitwą uczestniczył w dwóch Mszach św., w tej drugiej służąc bł. Markowi d’Aviano jako ministrant. Przystąpił do Komunii św. i leżąc krzyżem, wraz z całym wojskiem ufnie polecał się Matce Najświętszej. Chcąc, aby wszystko działo się pod Jej znakiem, dał rycerstwu hasło: „W imię Panny Maryi – Panie Boże, dopomóż!”. Polska jazda z imieniem Maryi na ustach ruszyła do ataku, śpiewając „Bogurodzicę”. Armia turecka licząca ok. 200 tys. żołnierzy uciekała przed 23 tys. polskiej jazdy. Atak był tak piorunujący i widowiskowy, że wojska cesarza austriackiego opóźniły swoje uderzenie, żeby podziwiać szarżę naszej husarii. Tego dnia zginęło 25 tys. Turków, a Polaków tylko jeden tysiąc.
CZYTAJ DALEJ

Drzewo śmierci i życia jako metafora ludzkiej wolności...

2024-09-12 22:31

plakat organizatorów

    Drzewo - to element łączący ze sobą dwa dramaty. Dramat grzechu pierworodnego i dramat jego odkupienia. W obu dramatach drzewo odgrywa zasadniczą rolę.

    Biblijne opowiadanie o zerwaniu owocu z drzewa zakazanego rozpoczyna historię ludzkości i dalszych planów Boga wobec nas. W tych planach, według zapowiedzi Boga, ważną rolę ma odegrać potomek Ewy, który zmiażdży głowę węża, ale również – jak na to wskazują późniejsze księgi Starego Testamentu – ważną rolę odegra drzewo, które odtąd będziemy zwać „drzewem życia”.
CZYTAJ DALEJ
Przejdź teraz
REKLAMA: Artykuł wyświetli się za 15 sekund

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję